Iris Hermans Nieuws 18 jan 2020, 14:50

Leestijd: 4 minuten

‘Stukjes geluk’ op Vakantiebeurs: hoeveel vrije dagen heb ik nog?!

In vogelvlucht door de Vakantiebeurs waar je meteen zin krijgt om al je vakantiedagen per direct op te nemen.  

Voor de ingang gaan de gesprekken in de miezerige regen nog over parkeerkosten en boodschappenlijstjes, binnen gaat het over vliegtickets en de persoonlijke bucketlist. „Ik zou nog weleens…”

Na een aangeboden flesje Yakult („begin je Vakantiebeurs goed…”) vlak na de entree, worden de bezoekers meegezogen in de warme bubbel die de Vakantiebeurs heet en die dit jaar vijftig kaarsjes uitblaast. Een zomers dagje uit in de winter, al wordt Nederland als vakantieland ook goed aangeprezen. „Je hoeft niet ver weg voor een echte beleving”, promoot een mevrouw haar Woerden, „knus en stads tegelijk.”

View this post on Instagram

A post shared by De Vakantiebeurs (@devakantiebeurs)

Stukje vakantiegeluk

Buurmannen Gerard en Gerald uit Wijk bij Duurstede doen inspiratie op met hun eveneens reislustige eega’s, die al weer naar de volgende stand zijn gelopen. Hun ideale vakantie bestaat uit stukjes. „Een stukje cultuur, een stukje lekker eten, een stukje activiteiten.” Het draagt allemaal bij tot een stukje vakantiegeluk, „en dat begint hier al, we gaan elk jaar.”

De echt grote spelers staan in hal 11 en 12, waar reusachtige stands vol apen, flamingo’s (nep) en bescheiden watervallen (echt) je doen verlangen naar het opnemen van ál je vakantiedagen. Een meisje poseert onder een stenen gorilla, „leuk voor m’n Instastories”, in de volgende hal klinken de klanken van een Tiroler accordeonduo. De halve liters en schnapps vloeien rijkelijk in de Biergarten waar het voornamelijk grijze koppies zijn die met z’n allen meezingen („ein Prosit”) op de Schlagerhitjes.

Iranimo

Reisaanbieder Iran Silk Road vertelt in de kleurrijke stand met op de grond een Perzisch tapijt („nu ben je pers op een pers!”) over Iran als vakantieland. Want ondanks alle (geo)politieke onrust daar, blijft het „een heel verrassend en gastvrij land, en totaal anders dan wat dan ook.”

Sebastiaan Straten is niet alleen getrouwd met een Iraanse, ook heeft hij er jarenlang gewoond. „Toen was het ook continu code oranje, er is altijd wel iets aan de hand in Iran dat al 2500 jaar bestaat.” Een onvergeeflijke fout van de regering, omschrijft hij het vliegtuigincident, en het doet hem pijn, schudt hij zijn hoofd, waarop een Iraans mutsje prijkt. „Het spreekt wel voor Iran dat ze het meteen hebben toegeven.” Het hoogseizoen begint pas over een paar maanden en ze merken gelukkig dat er nog steeds heel veel ‘Iranimo’ is. Na een stoomcursus Farsi, waarbij ‘bedankt’ gewoon ‘merci’ blijkt, nog even een wijnweetje. De Shiraz komt er vandaan, de rode wijnlieveling van velen, „Ba’sal’a’ma’ti. Proost dus.”

Oh Pitcairn…

„Zwaar ding, hoor, nog best een gedoe om het over te laten komen.” Reisspecialist Jurgen Pol van Pacific Island Travel aait met een knipoog liefkozend over het reusachtige Paaseiland-beeld. Grapje natuurlijk, hij is niet echt, „maar het spreekt wel meteen tot de verbeelding. Het heeft gewoon iets mystieks, nog altijd weet niemand hoe die beelden daar zijn gekomen.” Ze organiseren totaalreizen naar bijzondere plekken in de Stille Zuidzee, zoals Paaseiland, de Cook Eilanden, Samoa en Pitcairn. „Oh Pitcairn…”, verzucht hij. Hij denkt terug aan zijn eigen reis daar naartoe. Maar een paar keer per jaar kun je op een vrachtschip mee om voet aan wal te zetten op het eiland dat bekend staat om de muiterij van het schip de Bounty, dat eind achttiende tot zinken werd gebracht door de bemanning, vlak voor de kust, zodat ze daar „forever” zouden blijven. „Als je daar gaat duiken, zie je gewoon nog de scheepsbel liggen.” Vol bevlogenheid vertelt de avontuurlijke Pol over het eiland.

„Je bent daar echt nergens, je leeft in een stukje historie.” Nog geen 80 inwoners telt Pitcairn -,,bijna allemaal nazaten van de bemanning van de Bounty”- en verwacht geen tropisch eiland, „maar het is echt een jongensdroom voor de diehards die daar uitkomt, alsof je midden in een ruig jongensboek zit.” Of meisjes-, „we hebben net nog een reis verkocht aan een vrouw die in maart daarnaartoe vertrekt.”

Exotisch

Met een stralende grote lach komt Reihana Koteka-Wiki aan gedanst in klederdracht die net zo exotisch als haar naam is en in niéts op die van de Volendamse dames hier lijkt. Samen met een vijftal collega-dansers slash mede-eilandbewoners zorgt ze hier op de Vakantiebeurs voor hete temperaturen en vele glimlachen bij zowel man als vrouw. Met iedereen die maar wil, gaat ze op de foto en ze is trouwens ook Miss Cook Islands, vertelt ze tussen haar hoelahoepachtige rok onder haar platte buik en hoofdtooi over haar lange glanzende haar door. „Een prachtige plek om op vakantie te gaan, iedereen begroet je daar met een lach.” Ze is het perfecte visitekaartje, „en we hebben ook héle knappe mannen daar, je moet maar eens langskomen!”