Nina Juffermans Nieuws 20 jan 2020, 19:19

Leestijd: 5 minuten

Staatssecretaris Blokhuis in gesprek met Charlotte Bouwman

Heb jij gedachten over zelfmoord en heb je behoefte om met iemand te praten? Bel dan 0900-0113 of chat via 113.nl.

Op een dun matrasje, met een dikke jas aan en met hond Bobbie aan haar zijde zat Charlotte Bouwman (26) maandagochtend vroeg voor de deur van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Ze heeft één doel: betere Jeugdzorg en GGZ.

Het is maandagmorgen behoorlijk koud buiten voor het ministerie. Charlotte Bouwman heeft zich goed voorbereid op de actie en houdt het daarom wel vol, maar haar hond Bobbie bibbert van de kou. Na een paar uur gaat het duo daarom binnen in de hal zitten. Bouwman heeft een bord bij zich. „Ik ben al 8 jaar suïcidaal en sta al 804 dagen op een wachtlijst voor de juiste hulp. Vanaf nu wacht ik hier!” Want wachten zal ze ook het komende jaar weer moeten doen.

Therapie geschrapt

Na twee jaar op een wachtlijst te hebben gestaan, kreeg Bouwman onlangs eindelijk de juiste hulp voor haar dissociatieve stoornis bij geestelijke gezondheidszorginstelling Altrecht. Twee maanden later werd de therapie echter geschrapt vanwege een tekort aan behandelaars met deze expertise. Bouwman deed in totaal al 21 suïcidepogingen, maar toch staat ze nu, ondanks de noodzaak, weer op een wachtrij. En dat kan zo niet langer vindt ze zelf en pleit daarom in het manifest Lijm de Zorg voor betere Jeugdzorg en GGZ.

Degene die daar volgens haar voor moet gaan zorgen is staatssecretaris Paul Blokhuis. Hoewel meerdere politici, zoals premier Mark Rutte en GroenLinks-voorman Jesse Klaver, vandaag al even met Bouwman hebben gesproken, is de staatssecretaris zelf nog niet langs geweest. Volgens Leonne Gartz, woordvoerder van het ministerie, was hij maandag niet in Den Haag aanwezig. Wel zou Blokhuis zijn agenda hebben omgegooid om Bouwman aan het einde van de dag nog te kunnen ontmoeten. Gartz stelt dat het ministerie Bouwman zoveel mogelijk wil ondersteunen tijdens haar actie. „Toezeggingen kunnen helaas niet gedaan worden. Dat is gewoon heel lastig.”

Leven in de wacht

Bouwman zelf heeft ondertussen geen haast om te vertrekken en is van plan toch te wachten tot ze alsnog concrete toezeggingen krijgt van de staatssecretaris. Ook dinsdag zal ze dus gewoon weer plaatsnemen in de hal van het ministerie. „Ik heb toch niks beters te doen. Door mijn dissociatieve stoornis kan ik niet werken en ik heb geen behandeling. Als ik dan toch een jaar moet wachten, kan ik dat net zo goed hier doen”, vertelt ze. „Mijn leven staat in de wacht.”

Die dissociatieve stoornis is volgens Bouwman ontstaan doordat ze jong getraumatiseerd is geraakt. De verschillende kanten die ze als persoon heeft, komen daardoor verder uit elkaar te staan. Soms gebeurt het dat ze wegvalt. „Dan kan ik opeens niet meer praten of bewegen. En een andere keer lijkt het alsof ik in een film of videospel leef”, legt Bouwman uit. Voorheen kon ze vaak overdag prima functioneren en werkte ze nog als journalist bij het NRC. Ook toen ging het nog wel eens mis. „Overdag ging het goed, maar ‘s avonds was ik opeens iemand anders.”

Werken gaat nu niet meer. Ook aan het boek Wie dit leest is gek, dat ze schrijft over haar ervaringen met de GGZ, komt ze niet meer toe. Bouwmans karakter heeft verschillende kanten, die moeilijk met elkaar te rijmen zijn. „En ja”, vertelt ze, „daar hoort ook een suïcidale kant bij”. „Ik wil echt leven en ik geloof dat ik met de juiste behandeling ook een leuk leven kan hebben. Ik ben ziek en heb hulp nodig. Hoe langer ik moet wachten, hoe zieker ik word.” Op momenten van nood belt ze nu met 113 Zelfmoordpreventie en de crisisdienst, maar het is ook hond Bobbie die haar op de been houdt. „Hij is het belangrijkste in mijn leven. Soms wil ik een suïcide poging ondernemen, maar dan bedenk ik me op tijd dat ik Bobbie niet alleen kan laten.”

Burgerinitiatief

De noodzaak voor betere Jeugdzorg en GGZ is dus groot voor Bouwman en vele anderen. Die strijd voert Bouwman overigens niet alleen. Met een groep jongvolwassenen werd vorig jaar Lijm de Zorg opgericht. Samen stelden zij een manifest op met 10 concrete verbetervoorstellen. Zo pleiten ze voor een maximale wachttijd in de GGZ van drie maanden, het versterken van de crisisdiensten, suïcidepreventie en 113 Zelfmoordpreventie en eisen ze dat het GGZ-vak aantrekkelijker wordt gemaakt om zo de personeelstekorten aan te pakken. „We streven naar minimaal 40.000 handtekeningen”, vertelt coördinator Louis de Mast. „Als dat lukt, kunnen we het als burgerinitiatief op de agenda van de Tweede Kamer zetten.”

Inmiddels stromen die handtekeningen binnen en ook steeds meer politici pikken de actie van Bouwman en Lijm de Zorg op. Kamerleden Martin Wörsdörfer (VVD) en Lisa Westerveld (GroenLinks) hebben kamervragen ingediend. Zij willen onder andere van minister Hugo de Jonge weten hoeveel jongeren acuut hulp nodig hebben, maar nergens terecht kunnen. Ook willen zij weten of de minister al stappen heeft ondernomen om het aantal ‘vastgelopen jongeren’ omlaag te brengen. „We horen té veel van mensen die van het kastje naar de muur worden gestuurd en nergens gehoor vinden bij urgente problemen. Van hulpverleners die bezwijken onder de administratieve ellende. Dit initiatief neem ik serieus. Tijd voor daden van dit kabinet. Er moet NU iets gebeuren”, stelt Wörsdörfer in een bericht op Twitter.

Gesprek

Later op maandag liet Bouwman via Twitter weten inmiddels een gesprek met staatssecretaris Blokhuis te hebben gehad. Hoewel het een goed gesprek was, werden er geen concrete toezeggingen gedaan. Bouwman zegt daarom: ‘Tot die tijd zit ik iedere dag in de hal van het ministerie. Als ik wacht, dan wacht ik hier’.

Goed gesprek met @PaulBlokhuis, maar nog geen harde toezeggingen. Voor het AO GGZ hebben we nog een gesprek en tot die tijd zit ik iedere dag in de hal van het ministerie. Als ik wacht, dan wacht ik hier! Teken het manifest op https://t.co/7lezSpxErG

— Lotte (@lotteunited) January 20, 2020