Iris Hermans Nieuws 12 dec 2019, 05:45

Leestijd: 7 minuten

Kwart eeuw Paul Elstak: ‘waarom stoppen?’

Dj Paul Elstak zit 25 jaar in het (happy) hardcore-vak en dat wordt groots gevierd met een jubileumconcert Rainbow in the Sky komende zaterdag in Gelredome. Het belooft een climax te worden, „making memories, dat idee." 

Hij is nét even aan het trainen en moet daarna nog even zijn shake opdrinken, excuseert hij zich als hij de telefoon opneemt, „maar ik bel je zo in de auto!”

#FitDj

Een half uur later klinkt daar een energieke Paul Elstak, al is hij net compleet afgebeuld door zijn personal trainer, verklapt hij lachend. „Ik moet als bijna 54-jarige natuurlijk wel in shape blijven, zeker met zo’n groots jubileumconcert in het vooruitzicht.” #FitDJ in optima forma, en hij is ook nog eens vega, „dankzij mijn vrouw.” Twee keer per week gaat hij maximaal zwaar in de krachttraining, want als hij iets doet, doet hij het goed. Net zoals Rainbow in the Sky, zijn grootse event ter ere van een kwart eeuw in het (happy) hardcore-vak.

Beyond dreams

Chase your dreams is zijn Whatsapptekst, maar zijn Jubileumconcert was geen droom van hem. „Ik had namelijk nooit dúrven dromen dat ik ooit zoiets zou kunnen doen. Beyond dreams, weet je wel. Nu gaat het dus echt gebeuren… Superheftig!” Het persbericht over zijn jubileum begint met ‘Paul Elstak is terug!’ Maar eigenlijk is hij nooit echt weggeweest. Misschien ging hij wat meer underground ‘voor de top-40 luisteraars’, „maar ik ben altijd hardcore door blijven draaien.” Sinds een paar jaar, zeker ook dankzij monsterhit ‘Kind van de Duivel’, dat hij samen met JeBroer produceerde, is hij wel weer meer terug dan ooit, beaamt hij.

Drugs no go

I wanna see the rainbow high in the sky, I wanna see you and me on a bird flying away. Of je nou liefhebber of anti bent, zijn dikke nummer 1 hit Rainbow in the Sky galmt door bijna ieders hoofd bij het horen van alleen al de eerste paar euforische muzieknootjes. Echt high, of aan, was hij zelf nooit: pil noch lijntje kwam er ooit in bij Elstak.

Behalve de paar blowtjes die hij als zestienjarige deelde met vrienden, zijn drugs altijd een no go voor hem geweest. Een controlefreak hè, haalt hij z’n schouders op, „ik ben er ook altijd bang voor geweest.” Het is hem meer dan eens aangeboden, „en dan ook nog beledigd zijn als ik nee zei…”, maar na een tijdje had iedereen het door: geen shit voor DJ Paul. Hij heeft ook heel lang niet gedronken, nu staat er wel een fles Grey Goose op z’n rider. Dronk-ie eerst puur, „maar nu mix ik ‘m toch maar, nét wat gezonder.” Niet met cola, zegt hij gedecideerd, maar met Spa Rood. „Geen suiker, snap je?”

Elstak studeerde nog even rechten in Leiden, maar besloot het roer om te gooien toen het ineens wel heel erg lekker ging met dat draaien in die jaren negentig. Heel vroeger wilde hij bruggenbouwer worden en dat is hij eigenlijk ook geworden. Hij verbindt verschillende werelden, het harde met het euforische, de hardcore en de happy hardcore. Kiezen tussen beide kan hij niet. Wil hij niet, hoeft ook niet. Sterker nog: zelfs op het grimmigste hardcorefeest is een vleugje Rainbow in the Sky altijd present, en met zijn jongensachtige grijns: „maar dan wel in een andere versie, net even wat steviger.”

Het geheim van 25 jaar Paul Elstak zit hem grotendeels in de nostalgie. Menig volwassene heeft wel een herinnering aan hem: van Love U More ‘hakkend’ op het schoolfeest tot het gekruiste armgebaar en ‘Dj Paul Dj Paul’ scanderend voor de buis op TMF, of tijdens het ‘foute uur’ op Q-music. Happy hardcore hoort bij de jaren 90, zoals punk bij de jaren 80 en disco bij de zeventiger jaren. Vlak na de hoogtijdagen, toen de echte gabbercultuur zijn glans verloor, was het een tijdje ‘helemaal voorbij’. „Een soort schaamperiode, waarin iedereen heel snel die happy hardcore wilde vergeten.” Door een extreme overkill en vercommercialisering. „Ik moest er zelf ook afstand van nemen, het was even genoeg.” Dankzij de ‘foute feesten’ en de opkomst van de guilty pleasures kwam een klein decennium geleden een einde aan de teloorgang van de happy hardcore en kleurde de regenboog weer tot in the sky. „Fout is helemaal hot nu… Maar wat is eigenlijk fout? Als mensen het leuk vinden, dan is het juist goed, toch?”

Geschiedenis

„Ik heb geschiedenis kunnen schrijven in de Nederlandse muziekwereld”, noemt hij als een van zijn vele hoogtepunten, een dieptepunt was er in de vorm van een belastingschuld na die beginjaren, waarin zijn focus op de muziek lag en hij ‘totaal niet met de financiën bezig was’. Opgelost, gelukkig. De boze gabbers die eieren naar hem gooiden bij een optreden voor kinderen, waren ook niet fijn. „Ze namen me het kwalijk dat ik in hun ogen te commercieel was geworden.” Het grote verschil tussen Paul toen en nu is dat hij werk en privé veel meer in balans heeft en nu meer van alles kan genieten. En kritiek relativeren, „ik weet nu dat je niet iedereen tevreden kunt stellen, veel belangrijker is om te focussen op die mensen die echt van de muziek houden.”

Godfather Paul

Afbeeldingen en teksten in eeuwige inkt sieren zijn lichaam. Nee, geen regenboog, „niet stoer genoeg!”, wel HARDCORE in kapitalen, de ogen van zijn vrouw, de namen van zijn kinderen in Chinese tekens. Ondanks zijn Rotterdamliefde – „ik heb zo’n band met die stad…” – verruilde hij de stad voor Mijnsheerenland. Uitzicht over de weilanden, heel veel rust. Ergo: goed toeven met zijn Kristel, hun zoontje Chase (ook vandaar zijn Whatsapptekst) van zes en hun honden. Tot vorige week nog vier, „we hebben Gucci moeten laten inslapen, hij is zestien geworden.”

Als mensen over 100 jaar door de Paul Elstaklaan of over het Dj Paul-plein lopen die er zomaar eens zouden kunnen zijn, later, als hij dood is, dan hoopt de vriendelijke muziekman dat ze aan hem terugdenken als ‘gewoon als een relaxte goede gast’, zo begint hij, „maar ook wel als een icoon van de jaren 90 en een succesvolle artiest.” Het is even stil aan de andere kant van de lijn. „En ook als iemand die altijd normaal is gebleven.” Ze noemen hem de Godfather van de hardcore, vertelt hij dan en hij heeft er hoorbaar een beetje moeite mee om dit zo te zeggen. „Ik ben altijd heel erg bescheiden.” Nu moet hij hard lachen, „of is dat juist helemaal niet bescheiden om dat over jezelf te zeggen?”

Over 25 jaar is er gewoon weer een jubileumconcert, als het aan Elstak ligt. „Iedereen achter de rollator, we gaan gewoon door. Waarom zouden we ook stoppen?”

Over zijn concert

‘Uitgeput naar buiten met de tong op de grond.’ Zo verwacht hij dat bezoekers komende zaterdag Gelredome verlaten. Zijn Jubileumconcert wordt iets totaal anders dan ooit tevoren. Geen Paul Elstak die ‘gewoon’ een setje draait, „al is elke set natuurlijk speciaal”, maar een concert met allemaal bekenden uit verleden en heden en verrassingsacts. Nee, écht geen sluiertipje, schudt hij zijn bekende kale hoofd -het snorretje is inmiddels passe-, ook niet na drie keer doorvragen, ,,maar eentje is sowieso iemand die je echt nooit zou verwachten.” Een dikke climax gaat Rainbow in The Sky worden, belooft hij, „making memories, dat idee.”

Het jubileumconcert van Paul Elstak is van 18.00 tot 23.00 uur. in de Gelredome in Arnhem ontvangt hij onder meer The Partysquad, Jebroer, DJ Jean en Klubbheads, met wie hij onlangs de single Memories heeft uitgebracht. Ook 2 Brothers on the 4th Floor, Party Animals, Mental Theo en The Darkraver zijn van de party.