‘Uw cactus is teleurgesteld, omdat u hem liet sterven’
Plantenfluisteraar Madam Clairvoyante kan contact maken met overleden planten en vertellen waar ze aan dood zijn gegaan. Metro bracht een bezoekje en nam haar dode cactus mee.
Verscholen op de zolder van een Amsterdams herenhuis verzorgt Madam Clairvoyante haar plantenleger. Was er voorheen een ‘half bos’ te vinden, staat er nu een bescheiden tiental aan planten. Tussen de Sansevieria’s staat de 51-jarige Madam Clairvoyante. Met oversized hoed, kleurig gewaad, vele kettingen en spacende bril.
„Neemt u plaats”, zegt ze met dromerige stem. „Vandaag gaan we naar het bovenstoffelijke van het plantenrijk.” Ik heb namelijk een cactus laten sterven. Daarom ben ik vandaag voor een sessie bij Madam Clairvoyante, zoals ze zichzelf noemt, om erachter te komen waar het mis is gegaan.
Met een dooie orchidee in mijn hand („want die symboliseert uw cactus”) beweeg ik naar een dooie bamboe toe. Een zacht piepend geluid klinkt. „Kijk, het komt al. Ik krijg wat door”, zegt Madam Clairvoyante. „Ja, hij heeft gepraat. Hij is blij dat u toch nog contact met hem zoekt en hij hoopt dat u daardoor wordt geïnspireerd.”
Teleurgesteld
Cactus laat weten te weinig water hebben gehad, en daarna weer teveel. Gelukkig kan ik hem wel duidelijk maken dat ik vooral heel veel liefde wilde geven. „Teveel water staat vaak voor teveel liefde”, weet de wijze Madam Clairvoyante. „Zorg dat u plantenvoeding geeft en uw vinger in de aarde steekt, om te peilen hoe droog hij is.”
Voor toekomstige cactussen is de dood misschien te vermijden, voor deze cactus – die tijdens de sessie een Wolfsmelk blijkt te zijn – is het te laat. „Uw cactus laat weten erg teleurgesteld te zijn, dat u hem heeft laten sterven. Maar we kunnen wel voeding en water naar boven sturen.” Madam Clairvoyante neemt een gieter te hand, giet voeding en water in haar mond en stuurt het vocht naar boven. „Ja, het is aangekomen! Hij is er erg blij mee, heel fijn. Hij is nu tevreden.”
Madam Clairvoyante noemt zichzelf een plantenfluisteraar. Ze wordt ook wel het plantenmedium genoemd. Al zo’n vijf jaar praat ze met planten en brengt ze de mens bij hoe ze het beste voor hun cactus, vetplantje of varen kunnen zorgen.
Of de boodschap ook altijd aankomt? Nee. Sommigen noemen Madam Clairvoyante een gekkie. Zeggen dat ze een tik van de molen heeft gehad. „Ik ben niet gek hoor", lacht ze. „Het is heel reëel. Je hebt slecht voor je plant gezorgd en je wilt weten waarom. Ik geef je de aansporing om er ook nog iets mee te doen.”
Die gekke outfit is meer om in de sfeer van haar karakter te komen. „En om mensen in die sfeer mee te trekken”, voegt de dame toe. „Als ik in een spijkerbroek aankom en de dode planten niet laat meespelen, komt de boodschap niet over.
De Zielige Plant
Die boodschap, daar draait alles om, benadrukt Yvette van der Does. Samen met Madam Clairvoyante werkt ze aan het kunstcollectief de Zielige Plant, waar het plantenmedium een onderdeel van uitmaakt. „Uiteindelijk is het idee dat we beter voor het milieu gaan zorgen. Dat begint bij de plant, daarna kijk je naar jezelf, je familie en uiteindelijk de natuur. Met zijn allen kunnen we de wereld massaal verbeteren, als we allemaal maar een stukje bijdragen. En dat begint bij de zorg voor planten.”
Een nobele boodschap, was daar dan echt een plantenmedium voor nodig? „Op die manier maken we het gesprek los”, glimlacht het ‘medium’. Dat ze sowieso behoorlijk groene vingers heeft, helpt overigens ook wel. Daardoor kan ze namelijk gericht adviseren. „Vroeger redde ik al planten die bij het vuil stonden. Dan ging ik ze thuis oplappen. Zoals deze bijvoorbeeld…” Ze gebaart naar een gigantische Sansevieria in de hoek van de kamer. „Die is nu zo’n veertig jaar oud.”
Het plantenmedium weet dus zeker van de hoed en de rand, maar sommigen trekken haar seances toch zeker in twijfel. „Kinderen geloven het altijd, die gaan mee in het verhaal. Soms zie je bezoekers twijfelen, of het dan toch echt is”, vertelt Clairvoyante. „Maar of ze het plantenmedium serieus nemen maakt me niet zo uit, als ze de boodschap maar meekrijgen. In eerste instantie de plantenboodschap en dan hoop ik dat het hogere doel later doorsijpelt.”
En zo blijft Madam Clairvoyante achter op de zolder van het herenhuis in Amsterdam. Met tientallen planten om zich heen en een plan(t) om de wereld te verbeteren.