Iris Hermans Nieuws 13 nov 2019, 05:05

Leestijd: 6 minuten

Thunderdome Never Dies: ‘De realiteit is buiten wel weer’

Hardcore geldt als een religie voor echte fans, waarin Thunderdome hun kerk is. Documentaire Thunderdome Never Dies geeft een kijkje achter de schermen van deze subcultuur, „Het is zo anders dan die zien-en-gezien-worden-feestjes, hardcore is heel echt.”

Hardcore is niet alleen de kale kop, het dansje en de trainingsbroek. ,,Hoe meer je naar de muziek luistert, naar de feesten gaat en het saamhorige publiek leert kennen, hoe meer je snapt waar het echt voor staat.” Documentairemaakster Vera Holland was van de Spice Girl-generatie en heeft hardcore altijd als cult beschouwd, met Thunderdome als grondlegger. ,,Ik wist dat het heel groot was en veel teweeg heeft gebracht. Toen ik hoorde dat Thunderdome weer terugkwam, wist ik meteen: wauw, dit moéten we filmen, dit wordt legendarisch.”

Saamhorigheid

Ze maakte Thunderdome Never Dies samen met haar vriend Ted Alkemade en zijn broer en cameraman Bob Alkemade. Tweeëneenhalf jaar lang stopten ze elk vrij uurtje in de documentaire. Ze ontmoetten gabbers die gabbers werden en ontdekten een nieuwe wereld. Het was heel bijzonder, blikt ze terug. „We werden overal met open armen ontvangen. Iedereen was zo aardig, iets wat je misschien niet op het eerste gezicht zou denken.” Want de gabbercultuur gaat nog vaak gebukt onder het stigma van ‘agressief, allemaal doorgesnoven en ook nog eens racistisch’.

Alle mensen met een vooroordeel zouden eigenlijk eens naar zo’n feest moeten gaan, vindt Holland, „Je weet pas hoe open en warm het is als je er bent geweest.” De saamhorigheid is enorm, de extreme muziek bindt als een malle en iedereen leest in elkaars ogen hetzelfde. „Het is zo anders dan die zien-en-gezien-worden-feestjes, hardcore is heel echt.”

Iedereen die ze spraken, heeft wel een persoonlijk verhaal en een bijzondere ervaring met Thunderdome. „Voor velen betekent het een plek waar je even je sores kunt vergeten en waar je je onderdeel van een familie voelt.” Ze begrijpt wel waarom mensen de harde muziekstijl ervaren als een uitlaatklep, waarin ze hun emotie kwijt kunnen, „het geldt als een lichtpuntje voor velen, waarin alles even helemaal goed is.”

Ze hopen met hun documentaire te laten zien waar Thunderdome en hardcore voor staan, juist ook voor mensen buiten de scene. „Het heeft voor velen iets mysterieus, ongrijpbaars. En daarnaast heeft het ongelooflijk veel betekend voor het ontstaan van de dancecultuur.”

Thunderdome heeft de basis gelegd voor de dancescene vandaag de dag en heeft een hele subcultuur voortgebracht, „zonder teveel poespas, maar knallen met z’n allen, daar zijn we als Hollanders goed in.”

Hardcore never dies? De sprankelende documentairemaakster denkt heel even na en knikt dan. „Zolang de muziek blijft ontwikkelen, blijft deze scene zeker weten bestaan. Er is zo’n legacy en het kent zo’n geschiedenis. En je vindt nergens zo’n publiek als hier.

Gabber Niels

Niels Petra doet het ’t liefst in z’n Aussie, „heb je weleens geprobeerd om te hakken in een spijkerbroek?” en met z’n haar op standje extreem kort, „anders krijg je telkens gel in je ogen door al het gezweet!” Medio jaren negentig was 1 op de 3 jongeren gabber en beleefde de hardcore zijn glorieuze hoogtijdagen door heel het land, met eigen tv-programma’s, magazines en stijf uitverkochte feesten. Afzender: Thunderdome. Niels zat in die tijd op de basisschool in Assendelft. „Ik heb me erbij neergelegd dat ik te laat geboren ben”, zegt hij met een dikke grijns. „Maar mijn eerste feesten vond ik ook gigantisch indrukwekkend, ik heb het op mijn eigen manier ook meegemaakt, en omarmd.”

Niels is Thunderdome-verzamelaar en heeft de grootste kledingcollectie ter wereld, inclusief 46 verschillende bomberjacks en meer dan 100 longsleeves die hij overal en nergens op de kale kop tikte. „De weg ernaartoe is vaak nog mooier dan wanneer je het eenmaal hebt”, blikt hij terug op al zijn ‘hardcore-schatten’, die hij bewaart in een speciale kamer.

‘Party Kicking Time’ is zijn WhatsApp-boodschap, met een muzieknootje erachter. Ja, de muziek en de scene zijn belangrijk voor hem. Het gabbergevoel pur sang beleeft hij wanneer hij op feesten naast mensen staat te hakken die hij niet kent, maar ‘wel mee uit z’n naad kan gaan’. „Als je elkaar dan even aankijkt, de hand schudt en daarna weer samen verder knalt, dan weet je dat je naast een andere gabber staat.”

De sympathieke hardcoreman is sinds een jaar weer vrijgezel, maar beaamt wat ook in de documentaire door een van de Thunderdome-grondleggers Irfan van Ewijk wordt gezegd: Je gaat niet naar een feest om een chick te scoren. Het gaat om de dansvloer en jezelf kunnen verliezen in de muziek. „Laat me maar lekker m’n ding daar doen, de realiteit is buiten wel weer.”

Thunderdome Never Dies

Kippenvel over je armen en onbewust met je hele lichaam meedeinend op de minimaal 160 bpm die als rode draad door de 82 minuten van Thunderdome Never Dies knallen. Of je het nu music from hell or heaven vindt, de documentaire is voor iedereen, maar bovenal voor de liefhebbers én nieuwsgierigen naar die fascinerende en mysterieuze subcultuur een lust voor oog en oor, en hardcorehart.

The Wizard, het iconische Thunderdome-logo dat wereldwijd op vele bomberjacks, petjes, shirts en lichamen terug te vinden is, komt uitgebreid voorbij, evenals de oprichters en gezichten van het beroemde hardcoremerk en vele anderen.

Oude beelden van kale koppen met speentjes in de mond die toen in waren, evenals de ronde zonnebrilletjes van waarachter de grote pupillen gelukzalig stralend de camera inkijken. Nieuwe beelden van de gabbers van nu, compleet opgaand in de muziek waar synchroon en bijna gecontroleerd op wordt gedanst, of ‘gehakt’. De honingzachte stem van MC Da Mouth of Madness trekt je mee het verhaal in en op de feesten zie je hoe de jonge en oude generaties hand in hand gaan, waardoor historie wordt bewaard en toekomst gewaarborgd.

Een van de sleutelfiguren is François Maas, projectmanager Thunderdome met hardcore in hart en nieren. En met de paplepel ingegoten door zijn vader, met wie hij vele feesten organiseerde en die tijdens de opnames overleed. Je ziet hem als de euforische gabber en een ware Thunderdome-godfather die overal wordt herkend en met iedereen een praatje maakt, je ziet hem ook als liefhebbende zoon die emotioneel afscheid neemt van zijn vader, waarna heel toepasselijk een gouden hardcoreklassieker wordt ingzet. „Je was de uitgaansvader van de hardcoregeneratie van de jaren negentig, pa. Thanks, voor alles.”

Thunderdome Never Dies van Vera Holland en Ted Alkemade is vanaf nu in bioscopen door heel het land te zien.