Verbazing uit VS over ‘dropping-traditie’ Nederland
„Een bizar Nederlands zomerritueel: kinderen in het bos achterlaten! Dit klinkt extreem maar dit is normaal in Nederland.” Met deze woorden opent een artikel van de New York Times een verhaal over obscure tradities elders op de planeet.
In het artikel doet journalist Ellen Barry verslag van haar schokkende nachtelijke beslommeringen bij een Utrechtse scoutingploeg. En hier valt ze van ene verbazing in de andere cultuur shock, dit tot grote hilariteit van Nederlandse Twitteraars.
Nederlandse traditie
Volgens de auteur zouden droppings, waar doorgaans kinderen tussen de 10 en 12 aan meedoen, een belangrijk onderdeel zijn van de manier hoe wij onze kinderen opvoeden.
„In het holst van de nacht worden kinderen ‘gedropt’, na een geblinddoekte autorit laten volwassen ze ergens middenin de natuur helemaal op zichzelf aangewezen achter. Er wordt dan van ze verwacht dat ze de weg terugvinden. Het is bedoeld als een uitdaging en soms komen ze pas terug om 2 of zelfs 3:00 in de nacht," valt er te lezen.
Volgens de Britse auteur Barry is dit een typisch onderdeel van de Nederlandse opvoedcultuur. „Kinderen wordt al op jonge leeftijd geleerd om niet te veel van volwassenen afhankelijk te zijn. Ouders zouden hun kroost bovendien aanmoedigen om hun problemen vooral zelf op te lossen. En onze ‘dropping-traditie’ is eigenlijk een extreme toepassing van deze principes," zo valt er te lezen.
True. It’s part of our beautiful Dutch culture.
That’s why I gave birth 8 times in the forest.
3 of them eventually made it home, the strong and independent ones.— Ellen (@EllenNGNG) July 21, 2019
Politie doet niks
Ook Rik Oudega, een 22-jarige groepsleider bij de scouts, komt aan het woord. Hij vertelt dat hij op een avond werd staande gehouden door een politievoertuig terwijl hij onderweg was naar een dropping. Toen hem werd gevraagd om de geblindeerde ramen te openen, zaten er vier geblinddoekte kinderen op zijn achterbank.
Toen de politieagenten hem vroegen om een verklaring, vertelde Oudega dat ze onderweg waren naar een dropping even verderop. De agenten keken elkaar hierop aan en lachten. „Nog een prettige avond en hou je aan de regels!"
Hierna mocht hij zonder verdere vragen of alarmerende telefoontjes richting de ouders doorrijden. Naar verluidt is de groep hierna door de 22-jarige groepsleider afgezet en hebben ze na een urenlange wandeltocht door de duisternis op hun eigen houtje de weg teruggevonden.
Op avontuur
Barry blijkt wel oren te hebben naar een nachtwandeling en volgt de 11-jarige Stijn. Hij moet voor het eerst de weg naar het basiskamp vinden door de ongerepte wildernis in de omgeving van Utrecht. Nadat ze een half uur onderweg zijn, ritselen de struiken en zien ze een grote gedaante in de bosjes. De kinderen (en vermoedelijk de auteur nog het meeste) schrikken! Wat blijkt? Ze zien een hert. Wat een opluchting!
„De dropping blijkt een behoorlijke beproeving te zijn, een van de scholieren van het gezelschap moet zelfs worden opgehaald bij een check-point halverwege. Zo’n tegenslag motiveert de rest van de groep echter alleen maar meer. In ruil voor snacks en water leveren ze hun GPS in om de uitdaging nog groter te maken. Nu moeten ze helemaal op hun instinct vertrouwen. Toch klaagde er niemand, omdat er niemand was om tegen te klagen," zo schrijft Barry, die overigens altijd nog aan de bak kan als griezelboekenschrijfster.
Uiteindelijk komen we er op het einde achter dat de groep van Stijn – in gezelschap van de volwassen New York Times-journalist – om 2:00 zonder kleerscheuren het basiskamp bereikt. Was dit het allemaal waard? Volgens de 11-jarige scout in elk geval wel. „Het laat je zien dat je door moet blijven lopen, ook als het zwaar is," vertelt hij de volgende ochtend voldaan.
Grappen en grollen
Over het welzijn van de auteur na haar hevige confrontatie met de tradities in ons land zijn verder geen details bekendgemaakt. Kennelijk zijn ‘Nederlandse’ tradities en lifestyle-gewoontes de laatste tijd een dankbaar onderwerp voor Amerikaanse artikelen. Eind april verbaasde de New York Times over het fenomeen ‘niksen‘.
De ernstige tone of voice en serieuze inslag van Barry worden op sociale media in Nederland flink op de hak genomen. Op Twitter wemelt het van de gevatte reacties op de tweet van de New York Times. Hier nóg een aantal voorbeelden:
https://twitter.com/BoswachterTim/status/1153039158874726400
https://twitter.com/MyDutchCourage/status/1153025872011636736
https://twitter.com/twoerd/status/1153033397113147392
Also, in the Netherlands, our kids don't bring guns to school, we still do fist fights!
— Rutger van den Noort (@RutgervdNoort) July 21, 2019
OMG THEY'RE SUPPOSED TO COME BACK?
— Ethiek is overal (@Gert_van_Dijk) July 21, 2019
No actually, it is quite different. We go on our bycicles and drop of our children on a canal and then they have to wait till it freezes over and then they have to skate all the way home
— Annemieke (@A_mieke) July 21, 2019