Anne Kersten Nieuws 15 jul 2019, 10:00

Leestijd: 4 minuten

De magie van de Vierdaagse: ‘Het virus grijpt je’

Dinsdag in alle vroegte starten de eerste lopers van de 103e editie van de Nijmeegse Vierdaagse. Meer dan 40.000 man loopt. Al tientallen jaren is de mars een begrip in Nijmegen en omstreken. Inmiddels misschien zelfs wel over de hele wereld, aangezien er vanuit de hele wereld lopers toestromen om mee te doen aan The Walk of the World.

Zelfs de organisatie van de Vierdaagse vraagt zich nog steeds af wat de magie van de mars nou precies is. „Dat als die mensen uit de hele wereld naar Nijmegen komen om deel te nemen, dat is toch prachtig”, vertelt marsleider Henny Sackers. Zelf heeft hij maar liefst 25 keer meegelopen, voordat hij de wandelschoenen in de boom hing en de organisatie in ging.

Verbinding

Voor hem ligt die magie in de verbinding. „Ik zou nu natuurlijk moeten zeggen dat het om de voldoening van het kruisje gaat, maar het is veel meer dan alleen die beloning. Het unieke van het evenement is al die verschillende nationaliteiten bij elkaar.”

Burger, militairen, validen, mensen met beperking, jong en oud: iedereen legt dezelfde weg af. „Iedereen heeft dezelfde voeten en pijntjes. Iedereen levert dezelfde prestatie. Dat is toch wel het geheim, hoor.”

Dat er een geheim is, is voor Yvonne Hooghof wel duidelijk. Op haar vijftiende liep ze voor het eerst mee en „dat heeft me zo gegrepen dat ik vanaf toen ieder jaar mee heb gelopen”. „De Vierdaagse is zo bijzonder”, vertelt ze. „De verbroedering en verbinding die er tijdens die dagen is, dat is zo fijn. En de ontzettende gezelligheid niet te vergeten. Het is alsof er één grote familie is dan.”

Ook Jan Hartingsveld heeft warme herinneringen aan de gezelligheid. „Je legt zo gemakkelijk contact met anderen tijdens de Vierdaagse. Normaal gesproken spreek ik echt niet iedereen aan op straat, maar tijdens de Vierdaagse kan dat gewoon. Dan heb je gelijk aansluiting.” De sfeer is volgens hem uitmuntend. Tel daar het feit bij op dat hij er door de Vierdaagse vrienden voor het leven bij heeft en dan begrijp je wel dat Hartingsveld dinsdag voor de 28e keer van start zal gaan.

Virus

Wanneer je eenmaal één keer gelopen hebt, heb je volgens Hooghof het virus te pakken. „Dat virus is echt onder de huid gekropen. Zelfs nu, wanneer ik praat over de Vierdaagse, krijg ik al kippenvel. Als je niet hebt meegelopen, dan kun je je dat gevoel misschien wel voorstellen, maar je weet niet hoe intens het is als je de Vierdaagse loopt.”

Ook Hartingsveld heeft het virus te pakken. „Na de eerste keer dacht ik het om het jaar te gaan lopen, maar als ik dan niet loop begint het te trekken. Al maanden van te voren voel ik de kriebels.” Marsleider Sackers beaamt: „Het is de aanloop, de stad die begint te zinderen naar mate het evenement dichterbij komt.”

Ook bij Hooghof leeft de Vierdaagse al maanden. „Ik zit in een Facebookgroep waar er al twee maanden wordt afgeteld naar de start. Mensen zijn zenuwachtig, hebben de spullen al klaar liggen.” Zelf is ze ook al maanden aan het trainen én aan het aftellen. „Er was een tijd dat ik niet kon lopen, maar dat vond ik echt heel erg. Daar stond ik dan langs de kant, met een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen.” Vorig jaar was voor het eerst in jaren tijd dat ze weer mee kon doen. „Ik had niet gedacht dat ik ooit nog mee zou kunnen lopen met de Vierdaagse. Ik ben weer helemaal opnieuw besmet met het virus.”

Klaar mee

De Nijmeegse Vierdaagse niet altijd rozengeur en maneschijn. „Ik heb dat virus nooit te pakken gekregen”, vertelt Stefanie Wouters. Tot twee keer toe schreef ze zich in voor de mars en tot twee keer toe viel ze uit vanwege blessures. „Toen was ik er ook gewoon klaar mee.”

Toch geeft ze toe dat de sfeer wel magisch was. „Je wordt echt gedragen door het publiek, jammer genoeg niet letterlijk”, lacht ze. „Maar de sfeer was top. En nu we het er zo over hebben begint het wel een beetje te kriebelen. Zeker als ik langs de kant sta, dan begin ik toch te twijfelen. Wil ik niet nog eens?” Ze schudt haar hoofd. „Ik moet het niet doen, maar stiekem heeft de Vierdaagse me wel gegrepen.”