Iris Hermans Nieuws 15 jul 2019, 04:45

Leestijd: 8 minuten

Boerin Steffi en Roel: een jaar later

Metro’s Iris toog weer naar erve Verhagen en liep met boerin Steffi en Roel over het zandpad waarop ze elkaar de liefde verklaarden. Precíes een jaar geleden. ,,Het ging zo houten klazerig toen…” En ze hebben nieuws!

Op haar boerenfluit

Haar wangen kleuren spontaan nog roder als ze aan dat moment terugdenkt. „Het voelt nog steeds heel ongemakkelijk.” Ze friemelt aan haar polo, dat sinds het vorige seizoen Boer zoekt Vrouw (BzV) samen met haar krulletjes, blosjes en het woord ‘maf’ echte Steffi-kenmerken zijn geworden. Hij herinnert zich vooral nog de zenuwen. „Ik dacht dat ze me naar huis zou sturen…”

Het was 15 juli 2018, de dag die de BzV-annalen zou ingaan als het meest ongemakkelijke keuzemoment ooit, en daarom misschien wel het mooiste. Hengstenboerin Steffi, die de harten van vele Nederlanders veroverde door haar ongefilterde kwetsbaarheid (en die rode Zwitsal-wangetjes) koos daar voor sympathieke hovenier Roel, maar wist niet goed hoe het te zeggen. Geen romantische Titanic-scène of enige romantiek uit de mond van de nuchtere Brabantse. „Ik heb het maar op z’n boerenfluit gezegd, gewoon zoals het was.” En het was goed.

Processierupsen

Het is bijna 15 juli 2019. Op het zandpad tegenover de boerderij lopen Steffi Verhagen en Roel Verhagen. „En nee, we zijn niet stiekem getrouwd, we hebben toevallig dezelfde achternaam.”

„Kijk, hier heeft Roel een boom eruit getrokken." Ze wijst naar een kuil in de grond, ,,en dit hier was dé plek.” Ze staan stil op het zandpad waar een jaar geleden de zenuwen, hormonen en adrenaline door de lijven gierden. „Ik was helemaal de kluts kwijt, voelde me zo maf.” Nu voelt het ‘keigoed’, maar geen romantische picknick ter ere van hun eerste jubileum. „Het zit hier onder de processierupsen!” Roel toont zijn bultjes-armen. „Zullen we weer naar binnen gaan?”

View this post on Instagram

A post shared by Steffi Verhagen (@verhagensteffi)

Steffi en Roel. Roel en Steffi. Allebei eind twintig, beiden Brabo’s in hart en nieren. Zij uit Boekel, hij uit ’t Hapert, zo’n 65 kilometer verderop. Ze praten allebei met een aanstekelijk Brabants accentje, zo eentje waarvan je meteen zin krijgt in bier en worstenbroodjes. Het zijn levensgenieters pur sang. Of op z’n Steffi’s: „Echte Boergondiërs. We houden allebei heel erg van goed eten en drinken.” Roel is even afgeleid en prikt met iets in zijn vinger. Hij heeft een splinter en gebruikt geen pincet, maar een kurkentrekker. „Typisch weer”, knipoogt zij.

Een paar uur in hun gezelschap en je wilt eigenlijk niet meer weg. Waar je als vrijgezel vaak het derde (of vijfde) wiel-effect hebt met stelletjes, draait het met hen gewoon lekker. Ze stellen vragen terug en denken mee over belangrijke zaken -„Maar op wat voor type val je dan?”-. De sfeer is gewoon gezellig, alsof je met vrienden een biertje drinkt. Dit keer alleen niet in Café De Donkere Wolk, zoals Roel de ‘kantine’ in het gedeelte van de boerderij waar Steffi woont, noemt. „En waar de kastelein meer drinkt dan het volk!”

Ze moeten samen lachen, denken terug aan de vele avondjes die ze daar afgelopen wintermaanden aan de bar hebben doorgebracht. Biertjes drinkend (hij: Tripel Karmeliet, zij: Weisinger), urenlang kletsen met elkaar. Nee, uitgepraat raken ze nooit, schudden ze het hoofd, alleen is het ‘café’ nu even niet toegankelijk vanwege werklui die er bezig zijn. Stuk van het dak eraf gewaaid, maar ach, halen ze synchroon de schouders op. „We zitten met dit weer toch liever buiten, echte buitenmensen, hè?”

Samen zeveren

View this post on Instagram

A post shared by Roel Verhagen (@roelverhagen44)

Ze voegen daad bij woord en lopen naar buiten. Het uitzicht is wijds en weids, de zon schijnt hier de hele dag. Twee houten ligstoelen staan op het zuiden, in het midden prijkt een schaal. Niet zomaar een schaal, maar de vuurschaal, die al in menig Instagram-post voorbij kwam. „Onze eerste gezamenlijke aankoop”, vertelt Roel trots. „Hier kan ik uren met mijne moat naar kijken en samen zeveren.”

Ouwehoeren dus, en met mijne moat bedoelt hij zijn Steffi, die hem weer haar máát noemt. Ja, dat ‘maatjesschap’ is belangrijk voor hen. „We begrijpen elkaar, vinden dezelfde dingen leuk”, maar dat betekent niet dat ze zich ook niet woest tot elkaar aangetrokken kunnen voelen. „Als ik hem dan de heg zie scheren met die spiermassa van hem…” Steffi bloost er van, „Het is een echte kerel, geen gezeik en gewoon hoppakee.”

https://www.instagram.com/p/BznK9J7IW-g/

Roel gaat er een beetje rechterop van zitten, spant onbewust zijn armspieren aan. „Steffi is niet lullen, maar poetsen, dat spreekt me aan.” Al kan Steffi aardig lullen. „En van poetsen houd ik niet!”

Hij vindt haar op haar aantrekkelijkst ‘als ze met een hengst bezig is’. Ze kijkt hem vragend aan. „Je bedoelt toch niet als ik diep met mijn hand in zijn…?” Nee, nee, schatert Roel. „Als je een wilde hengst in het gareel weet te krijgen… Heel mooi om te zien.” Ze schenken nog een cola in en hondje Barry springt in Roels armen. „Is ook mijne moat”, kriebelt hij over het tevreden snuitje. „Het voelt gewoon goed”, vervolgt Steffi. „Ik heb nooit een twijfel gehad, het is alleen maar leuker geworden.”

Gevalletje op het juiste moment, de juiste oproep, de juiste kijker. „Zonder Boer zoekt Vrouw was ik de rest van m’n leven alleen gebleven, dan was de muur die ik om mezelf heen had gebouwd alleen maar groter geworden.”

Ook Roel heeft nooit enige twijfel gehad. Steffi is het voor hem, „Ik ben heel gelukkig met dit meidje. Sterker nog…” Ze kijken elkaar even aan. „Zullen we het vertellen?” vragen ze elkaar zonder het hardop te zeggen. „Ja”, zeggen diezelfde vier lichte pretogen.

Leuk nieuws!

„Ik heb een huis in Boekel gekocht en Steffi komt bij me wonen!” Hij straalt ervan, zij ook. „Een hoekhuis iets verderop, aan het weiland, zodat ze hier nog het boerengevoel heeft.”

In november gaat het gebeuren en de vuurschaal hebben ze al. Huisje, weilandje, beestje (Barry gaat mee) en feestje, natuurlijk. „We gaan nog een dikke housewarming geven, kom je ook ?”

View this post on Instagram

A post shared by Steffi Verhagen (@verhagensteffi)

Een feestje maken ze er eigenlijk altijd wel van, en vandaag vieren ze hun eerste jaar samen. Een jaar dat voorbij gevlogen is en vol hoogtepunten zat. Zo zaten ze aan tafel bij Jinek met Valentijnsdag. ,,Zo waanzinnig om mee te maken, die Eva Jinek is echt een tof wijf.” En de BzV-afterparty, waar ze werden onthaald als echte popsterren, herinnert hij zich nog als de nacht van gisteren. ,,Ik voelde me daar net Guus Meeuwis!”

Tot slot nog wat liefdesadviezen voor ondergetekende en andere vrijgezellen. „Wie niet waagt, die niet wint en gun het jezelf vooral ook.” En misschien wel de gouden tip: zoek iemand die bij je past, met Steffi en Roel als levende bewijs. „Dan heb je het gewoon keigezellig samen.”

BzV en de toekomst

Vraag je de kijkers wie ze het leukste BzV-stel ooit vinden, is de kans heel groot dat ze Steffi en Roel zeggen. De hengstenboerin slash hippisch ondernemer en hovenier slash uitvoerder in groot groen hebben elkaar dankzij het populaire programma helemaal gevonden en ze raden het dan ook iedereen aan om mee te doen of om te schrijven.

View this post on Instagram

A post shared by Steffi Verhagen (@verhagensteffi)

Binnenkort weer een nieuw seizoen, op 1 september komen de nieuwe boeren op tv bij KRO-NCRV, ,,Als straks die nieuwe lichting komt, zullen ze ons wel snel vergeten…” Dat valt te bezien, nog altijd wordt het stel overal herkend en voor veel events gevraagd, ‘een circus’ waar ze best van zijn gaan houden. Deelname aan Expeditie Robinson lijkt haar nog wel wat, of samen in ‘Ik Hou van Holland’, mijmert Roel hardop, ,,maar dan wel in team Guus!” Dat Yvon Jaspers, die veel voor hen heeft betekend en waarmee altijd nog contact is, ‘zo door het slijk werd gehaald’, vinden ze moeilijk te verkroppen. Het voelt als onrecht, en daar kan Steffi niet tegen. ,,Mensen gaan zo ver voor publiciteit… Prima als je een mening hebt, maar houd het een beetje leuk, er is al genoeg ellende op de wereld. ”

Ambities, plannen en dromen zijn er genoeg. Zo is Verhagen Horse Service bezig met een uitbreiding van de paardenhouderij, inclusief een gastenverblijf, ,,en misschien wel mijn eigen eetcafé.” Ze houden niet van sleur en geen dag is hetzelfde. ,,Ik heb hem van tevoren gezegd dat het nooit saai zou worden met mij…”

Met de koelkast altijd goed gevuld, in het weekend ergens wel een huis- of tuinfeest,  festival of concert, en/of samen proosten bij de vuurschaal, staat het als een poal boven het weiland, of bier: Het leven is goed, hier op het Brabantse platteland.

https://www.instagram.com/p/BxXgj9uhSPA/