Tim van der Steen Nieuws 17 jun 2019, 03:59

Leestijd: 3 minuten

Nacht van de vluchteling laat hart van Art bloeden

Als zaterdagavond om middernacht het startschot klinkt en de confetti de lucht in schiet, schuifelt de stoet wandelaars door de poorten van het Spoorwegmuseum naar buiten, de nacht in. Ze hebben een tocht van veertig kilometer voor de boeg om geld op te halen voor vluchtelingen wereldwijd.

In het spaarzame licht van een bijna volle maan slingert het lange spoor van gele veiligheidshesjes tussen de huizen door. Hier geen protest, wel een roep om aandacht tijdens de Nacht van de Vluchteling. Ruim 5.600 deelnemers lopen dit jaar mee met het evenement; een recordaantal. Alleen in Utrecht vertrekken er al bijna 1.100 tijdens deze jubileumeditie.

Noodhulp in crisissituaties

Al tien jaar wordt de Nacht van de Vluchteling georganiseerd door Stichting Vluchteling. Niet te verwarren met Vluchtelingenwerk Nederland. Waar die laatste juist in Nederland actief is, werkt Stichting Vluchteling puur over de grens. Zij bieden in de regio noodhulp in crisissituaties, voor mensen die huis en haard hebben moeten verlaten.

Presentator Art Rooijakkers geeft vanavond het startsein in Utrecht. Zelf is hij enorm begaan met het onderwerp. Als je hem erover spreekt, springt de passie ervan af. Rooijakkers is al jaren ambassadeur voor Stichting Vluchteling en liep de tocht van veertig kilometer door het holst van de nacht al een keer of vijf: alles om aandacht te vragen en geld op te halen voor vluchtelingen.

Angst voor ontvoering

„Alle keren dat ik de tocht liep en mij dan bedacht dat ik naar huis kon naar mijn vrouw en mijn tweeling, dan voel ik mij zo rijk.” Twee jaar geleden werd Art Rooijakkers vader van twee dochters. Een recente trip naar Colombia greep hem dan ook extra aan.

„Ik sprak een man die op de vlucht was met zijn vrouw en tienerdochters”, vervolgt hij met vuur in de ogen. „Die had het goed voor elkaar, maar wegens hyperinflatie raakten zij alles kwijt en moesten zij vluchten. ’s Nachts sliepen hij en zijn vrouw om de beurt uit angst dat hun dochters anders zouden worden ontvoerd. Als ik mij bedenk dat ik met mijn dochters zou moeten vluchten en in angst voor ontvoering zou moeten slapen op straat, gaat mijn hart daarvan bloeden.”

Schril contrast

Om te symboliseren wat de vluchtelingen meemaken, wordt er ook hier ’s nachts gelopen. Niet alleen omdat de vluchtelingen doorgaans ’s nachts onderweg zijn, ook omdat de nacht iets met je doet. Rooijakkers: „Het begint feestelijk en triomfantelijk. Maar tegen een uur of vier wordt het kouder en stil. Dan denk je toch aan de mensen voor wie je het doet.”

De lichtgevende hesjes en armbanden, het feestelijke vertrek, allicht het triomfantelijke onthaal als de wandelaars de finish bereiken. Het staat in schril contrast met de harde realiteit. Wereldwijd zijn ruim 68 miljoen mensen op de vlucht voor oorlog, geweld en honger.

Chipskettingen

Vanaf vier verschillende locaties vertrekken de wandelaars. Veel verschillende mensen, van wandelgroepen tot families en sommigen zelfs met chipskettingen, verschijnen aan de start. Toch heeft dit niets met een avondvierdaagse te maken. Het is perfect wandelweer in de nacht van zaterdag op zondag, kraakhelder, fris maar wel droog. Het draagt eraan bij dat deze editie weinig uitvallers kende. De geldteller staat op ruim anderhalf miljoen euro, doneren is nog steeds mogelijk.

Ontroering

„Het is ongelofelijk ontroerend hoe die duizenden mensen aankomen na veertig kilometer wandelen in de nacht”, zegt Gerard van Mourik, persvoorlichter voor Stichting Vluchteling. „Je ziet mensen met allerlei soorten emoties van uitputting. De eerste groep kwam rond half acht binnen, doorgewinterde lopers die bijna fris de finish bereiken. Vanaf een uur of negen komen de grote groepen binnen, overmand door pijn en emotie als zij de veertig kilometer hebben gered. De enorme solidariteit voor vluchtelingen is prachtig om te zien.”