Redactie Metro Nieuws 20 jun 2019, 04:45

Leestijd: 7 minuten

‘Metro; een cocktail van snel, simpel en prikkelend’

Onze Metrofans maken Metro al 20 jaar mede mogelijk. We geven hen daarom regelmatig een podium in onze krant via de lezerscolumn en de @Metro-pagina. Speciaal voor ons jubileum vragen wij een aantal fans naar hun Metro-verhaal:

Een echte Metrofan- Joëlle Burger

Het begon jaren geleden toen mijn lieve toen nog gezonde dochter met de trein naar de Haagse Hogeschool ging. Altijd moest een Metro mee de trein in. Metro, een krantje dat goed en snel te lezen is. Metro werd en wordt zo haar vaste ritueel. Helaas kon door zeer ernstig ziek te worden, de Metro niet meer zelf worden gehaald bij het treinstation. Tja, een dag geen Metro was geen optie. Hoe nu aan de Metro komen? Ja hoor, paps werd ingezet. Nu wordt elke dag de Metro door paps meegenomen. Gelukkig gaat hij zelf met de trein naar zijn werk en kan het halen van een Metro worden gerealiseerd.

De Metro kreeg tijdens langdurige ziekenhuis opnames een speciale betekenis. Doordat vele artsen mijn dochter als uitbehandeld zagen omdat zij slechts volgens protocollen handelden en zeer zeker niet écht naar haar en ouders luisterden, kreeg de Metro een extra betekenis. Haar krantje (zoals ik de Metro noem) werd een uitkijk momentje. Even geen negativiteit. Vele professionele hulpverleners dachten slechts aan overlijden van mijn dochter. Ik geloofde en geloof in mogelijkheden en daarbij is een positieve houding van belang. Ja, haar krantje was zo’n lichtpuntje tijdens haar hele donkere periode. Ik probeerde een abonnement op de Metro te krijgen, maar helaas niet haalbaar. Nu gaat het weer beter en doet ze er weer alles aan om dagelijks een krantje te bemachtigen. Al moet ze hiervoor stad en land af fietsen, ze doet dit graag als ze haar Metro krantje maar bemachtigd. Mijn lieve zeer dappere en krachtige dochter leeft nog steeds tegen alle verwachtingen in van diegenen die niet in haar geloofden. De Metro was voor haar een krachtbron en een uitkijk moment. Ja wij hebben veel geleerd van haar ziekte, we leerde vooral de ‘not done’s’ van artsen en de ‘to do’s’ van de Metro!! Kortom; Metro bedankt voor jouw bestaan.

De wereld om ons heen verandert in een rap tempo – Julia Kniese

In een tijd waarin het nieuws via social media en apps tot ons komt, is het heerlijk om juist een momentje offline in te schakelen. Als influencer check je vaak je telefoon. De Metro is voor mij een heerlijke wake-up voordat ik online ga. Elke dag krijg ik weer de mogelijkheid om gebeurtenissen van A tot Z te volgen.

Ik krijg extra informatie waar ik eigenlijk niet specifiek naar op zoek was en dit heeft mij bij bijzondere plekken gebracht. Zo ben ik door de Metro gaan netwerken met professionals. Dit heeft mijn carrière een enorme boost gegeven. Op dit moment doe ik een creatieve studie (HKU) en de cursus Event en Organisation bij The School of House. Een echte aanrader voor de muziekliefhebbers onder ons. We leven in een dynamische wereld waar veel mogelijkheden liggen voor creatieve studenten. Ik ben door middel van interviews uit de Metro gekomen waar ik nu ben.

Door de krant heb ik een algemene kennis en ontwikkeling opgebouwd. Daarnaast word ik door de krant op de hoogte gehouden van de leukste events door advertenties. Ik ben hierdoor betoverd door de muziekwereld en festivals. De advertenties en bezoeken aan hebben geleid dat ik nu aan het werk ben als festival reporter. Laatst was ik nog bij Amsterdam Open Air. Waar de Metro wel niet goed voor kan zijn. Ik heb uitgevonden wat bij mij past en waar ik gelukkig van word. De Metro bevat een boel gesprekstof, wake-up calls en leuke uitjes.

Dus waarom zou je de gratis Metro laten liggen?

Gevederde vrienden – Caroline Fieret

Bij aankomst op Station Eindhoven even een frietje halen bij Smullers in de Stationshal. Met mijn puntzak frites lopend naar de buskant/Neckerspoel, merk ik dat ik ineens veel vrienden rondom me heb………gevederde vrienden wel te verstaan. Volslanke duiven wachten tot ik de laatste restjes frites naar hen toe werp. Stadsvogels hebben de luxe positie dat ze niet lang naar voedsel hoeven te zoeken.

Spot maar eens bij een willekeurig friet of viskraam, er valt altijd wat te snaaien. Beroemd zijn de gevederde vrienden geworden door Hitchcock ’s film: The Birds. Beangstigend dichtbij kwamen ze, chaos scheppend, fladderende moordmachines, de macht van het aantal. Gelukkig is het maar een film, maar een reportage in Nederland liet onlangs zien hoe meeuwen de kibbeling uit een bakje bij mensen pikte, agressief en brutaal.

Vanuit mijn flat ben ik vaak getuige van leuke schouwspellen die de vogels opvoeren, zo ook hun hierarchie. De kraaien en kauwen die met velen in de bomen zitten (komt Hitchcock weer om de hoek kijken), zijn heer en meester. De meeuwen,  a-sociale krijsers, te beroerd om met elkaar te delen. De duiven zijn hier solidair met elkaar, ze vormen een cordon rondom hun buit, zodat geen enkele andere fladderaar erdoor kan. Onze gevederde vrienden hebben het goed begrepen: eendracht maakt macht.

Het oudste verhaal komt uit de Bijbel, uit Genesis. Toen de ark van Noach vastzat op de berg Ararat, en Noach na veertig dagen eerst een raaf uitliet die niet terugkeerde, vervolgens een duif, die terugkwam met een vers olijfblad in haar snavel.

Tijdens beide wereldoorlogen werden duiven als postbodes ingezet. In ons moderne tweet en twitter tijdperk (glim)lach je erom, maar welk symbool staat er voor de tweet: juist een vogeltje!!!

Mijn Metro verhaal – Inge Debaere

Mijn helaas veel te vroeg overleden eerste echtgenoot en ik waren Metro fan van het eerste uur. Ik moet eerlijk zeggen dat wij het nieuws ook wel lazen maar de eerste bladzijde die wij open sloegen was de strippagina. Bielzenblues was met stip onze favoriet!

Met de trein reden we iedere dag samen naar ons werk en we lazen samen de strip. Soms een glimlach en soms schaterlachen om de zo herkenbare grappen van de twee forenzen. Het blijft voor mij een herinnering met een glimlach! Bedankt Metro.

Metro in Moskou – Regina Loots

Ik lees de Metro al 10 jaar. De eerste 8 jaar las ik hem in Moskou in de metro op weg naar mijn werk. Ineens zag ik de advertentie dat de krant opzoek is naar nieuwe journalisten. Ik ging naar het sollicitatiegesprek en, een wonder, Ik kreeg die baan. Nu woon ik in Nederland en schrijf columns over mijn Nederlandse leven voor de Moskou versie van de Metro. En, natuurlijk, blijf de Nederlandse Metro lezen en geloof dat het weer een mirakel zal worden.

Lees hier mijn column in de Russische Metro.

Met vriendelijke groet,

Regina Loots

Snel, Simpel en Prikkelend – Rob Willig

Twintig jaar Metro, ik ben aangenaam verrast. Metro bestaat nog steeds. Bedenk dat Metro nog bestaat waar DAG, De Pers en Sp!ts vielen. Metro bestaat nog steeds op papier in een tijd waarin internet de norm is of wordt. Ik vind het knap omdat Metro zich richt op een jonge doelgroep. De doelgroep „Geen geld? Jammer. Geen sleutels? Spijtig. Geen smartphone? Oh-oh!!" Die doelgroep is, zo zie ik op pagina #Treinleven, graag bereid om de Metro te pakken en daarvan een selfie te maken. Vervolgens een compliment in het snapje te plakken en het geheel weer terug te geven.

Metro is voor mij een cocktail van enerzijds snel en simpel, anderzijds prikkelend. Op dat ‘snel en simpel’ wordt misschien neergekeken, maar Metro is voor mij het bewijs dat een hele groep mensen daarmee bereikt wordt. De lezerscolumn bestaat niet vanaf nummer 1, maar columnisten kent het blad al sinds de start. Theo van Gogh liet een jaar lang leegte achter in Metro, totdat hij door Ebru Umar werd opgevolgd.

Irene van den Berg, Hadjar Benmiloud, Jan Dijkgraaf, Annemerel de Jong, Luuk Koelman, Victoria Koblenko, Justus van Oel, Hans Peijs, James Worthy: wie kent ze nog als Metro-columnist?

In twintig jaar is er veel gebeurd. Ook Metro heeft erover geschreven. De redactie wil graag weten wat mij is bijgebleven. De datum weet ik niet meer, maar dat was de verbale bokswedstrijd tussen Elfie Tromp en Ebru Umar. Ebru liet toen Elfie alle hoeken van het canvas niet alleen zien maar zelfs voelen.

Metro, krant voor en door jonge mensen. Tot ziens over vijf jaar!?