Iris Hermans Nieuws 7 jun 2019, 07:10

Leestijd: 4 minuten

‘Mag ik ook even met de vrouwen spelen?’

De hoeveelheid commerciële oranjegadgets lijkt enigszins teleurstellend, „maar het aantal vrouwenvoetbal-acties is omvangrijker dan ooit.” En de allereerste tafelvoetbal met alleen maar vrouwenpoppetjes zou zo maar een nieuwe hit op je werk kunnen zijn.

Sportieve zusjes Barbie

Hij heeft er nog maar eentje verkocht, terwijl ze slechts twintig cent kosten. Een koopje dus, de sleutelhanger waaraan de borstbeeldjes van de OranjeLeeuwinnen kunnen worden geklikt. De verkoper van de Blokker in Amsterdam West, deze dagen in oranje slingers en vlaggen gehuld, laat er eentje zien. ,,Ik geef ze ook gewoon weg soms, achter hebben we nog zes volle doosjes staan.” De borstbeeldjes krijg je bij besteding vanaf tien euro en niet de borsten, maar de hoofden van de Oranjespeelsters zijn ge3Dprint en lijken wel wat op de sportieve, stoere zusjes van Barbie.

Van Es, Beerensteyn, Roord. De namen staan in kleine letters onderop. Nee, hij kent ze niet, bekent hij met een lach, zijn collega ook niet. „Weet je wat het is, in deze buurt leeft het vrouwenvoetbal niet echt… Maar dat kan ook wel zo zijn omdat het nog niet is begonnen. Als ze straks ver komen, staan ze hier misschien wel in de rij.”

Iets verderop bij Dirk van den Broek, waar in 2010 de WK Handjes nog gretig aftrek vonden, zijn er dit WK geen gadgets en bij Jumbo, in 2014 nog de supermarkt met de immens populaire Juichpakken die al voor de eerste aftrap stijf waren uitverkocht, is de enige verzamelactie die van een professionele messenset. Bij Albert Heijn kom je wel aan je oranjetrekken: de knuffelhamsters grijnzen je tegemoet in hun oranje shirtjes en met de tricolor op de wangen, vlak boven de oranjetompoucen en bij besteding van 15 euro krijg je dit WK geen Wuppie of een Beesie, maar een poster slash speelschema. Zeker leuk en praktisch, knikt een klant die er net een heeft afgeslagen. ,,Maar als je er eenmaal eentje hebt, hoef je geen tweede meer, dat was bij die wuppiedingen wel anders, daarvan had je er nooit genoeg.”

Niets te klagen

Al lijkt het op het eerste gezicht, of in het eerste straatbeeld, misschien niet zo, toch is het aantal acties op het gebied van vrouwenvoetbal groter dan ooit, vertelt een woordvoerder van de KNVB. En heel gevarieerd. Zo zijn er Calvé potten pindakaas met daarop de namen van de speelsters, ‘brieven aan hun jongere zelf’ op de website van Andrélon en krijg je een OranjeLeeuwinnen telefoonhoesje van KPN op vertoon van hun iTVapp. In principe mag elke winkel of elk bedrijf iets met oranje doen, maar wil je iets meer dan een oranje sjaal of fluit, zijn er wel wat regels aan verbonden, vervolgt de KNVB-man. „De uitingen gaan in overleg met ons. Elke partij kan oranje hoedjes in de schappen leggen, maar dan wel zonder logo’s en gezichten van de speelsters.” De potten pindakaas en borstbeelden en dergelijke gadgets ‘van de officiële partners van de KNVB’ worden altijd met medewerking van de speelsters gedaan. Hoewel het aantal vrouwenvoetbalacties ‘omvangrijker dan ooit’ is, haken partners met name in op toernooien van de mannen. ,,Vuvuzela’s omdat het in Zuid-Afrika was, biermutsen vanwege Duitsland of de Wuppies… De creativiteit gaat dan altijd aardig los.”

Maar niets te klagen, hoor, zo besluit hij. ,,Bij het laatste EK waren er ook acties, maar nu pakken veel meer partners het op en lijken de acties zelf grootschaliger, ondersteund met tv-spots, buitenreclame en Oranjehits.”

Eerste ‘vrouwelijke tafelvoetbal’

Bij sommige bedrijven doen ze ’s middags een potje rond de tafel, anderen gaan voor synchroon planken en bij Metro wordt tegenwoordig getafelvoetbald. Het is de allereerste tafelvoetbal die uit vrouwelijke poppetjes bestaat, of beter gezegd: de look-a-likes of mini me’s van de Oranjespeelsters, wanneer je de hoofdjes/borstbeeldjes op de lichamen klikt (te koop bij Blokker).

„Wauw, het speelt echt lekker met alleen maar vrouwen”, roept collega 1 blij uit als hij met Van de Donk het balletje vooruit trapt. „is het haar van Shanice van de Sanden wel aangepast?” vraagt collega 2 zich af, terwijl hij zoekt naar het poppetje van de extravagante aanvalster die net een nieuwe pantercoupe heeft.

„Wie is de tegenpartij?” wil collega 3 weten, wijzend op de blauwe poppetjes zonder gezicht, „Zullen we doen of het Nieuw-Zeeland is? Daar moet Nederland als eerste tegen.” Terwijl collega 4 een kiwi in het veld gooit („voor Nieuw-Zeeland, je weet toch?”), collega 1 en 3 intussen met een soepel een-tweetje een doelpunt scoren en collega 2 even over het bolletje van keeper Van Veenendaal aait („volgende keer beter, Sari”), komen andere collega’s er nieuwsgierig omheen staan. „Mogen wij hierna ook even met de vrouwen spelen?”