Kasper Hermans Nieuws 16 jun 2019, 14:29

Leestijd: 2 minuten

Aanslag Bataclan krijgt 3,5 jaar later nieuwe dode

Guillaume Valette overleefde in november 2015 zonder kleerscheuren de aanslag op Bataclan. Althans, zonder fysieke schade. Mentaal herstelde hij nooit volledig van de terroristische aanval. Het leidde er toe dat hij in 2017 zelfmoord pleegde.

Zijn ouders weten zeker dat hij niet ‘gewoon’ depressief was, maar dat hij een slachtoffer van de terroristen was, net als de doden, net als de slachtoffers met lichamelijk letsel. „Geestelijke schade kan een persoon net zo hard treffen als een geamputeerd been of een verloren oog", zo stelt hun advocaat.

Officieel slachtoffer

Na een onderzoek van twee jaar is de conclusie dat Valette een slachtoffer van de aanslag is, overgenomen door twee onderzoeksrechters. Zijn ouders zijn erkend als een civiele partij in een rechtszaak over de aanslag. „Het is een enorme stap vooruit, die nog wel door de rechter zelf bevestigd moet worden”, aldus de advocaat tegenover Le Parisien.

„Hij is niet zómaar een dode, de reden voor zijn dood is nu officieel erkend", stelt moeder Arlette. „Wij mogen nu ook de rechtszaak over de aanslag bijwonen, om onze zoon daar te vertegenwoordigen, maar ook om uit te leggen dat een aanslag zelfs op langere termijn nog slachtoffers kan maken. Het maakt ons verdriet niet minder, maar we hadden die erkenning wel nodig."

Altijd alert

Zijn moeder herinnert zich nog hoe de aanslag Valette veranderde. „Hij ging minder uit en trok minder op met zijn vrienden", aldus zijn moeder Arlette. „Als hij nog wel eens naar een concert ging, keek hij altijd waar de nooduitgangen waren. Naar de bioscoop durfde hij niet meer en in de metro was hij altijd alert op achtergelaten pakketjes. Als er op tv of de radio over de aanslag werd gepraat, moesten we ‘m altijd uitzetten."

Verder was hij ook heel gesloten over wat er was gebeurd. „Hij heeft er maar één keer met ons over gepraat. Hij vertelde hoe hij over bebloede lichamen heen rolde die in de Bataclan op de grond lagen. Over hoe bang hij was om dood te gaan. Over hoe hij op een brancard lag te wachten.’’