Anne verspreidt zelfgemaakte kaartjes in de trein
Kaartjes van nog geen vijf bij acht centimeter met daarop een bemoedigend tekstje. Anne (28) maakt er tientallen per week, om ze vervolgens achter te laten op openbare plekken. „Het is mijn passie om zo de liefde te verspreiden. Het maakt mensen blij.”
Geen idee had ze wat ze na haar kunstacademie-opleiding wilde. Ze besloot een enkele reis naar Bali te kopen. Persoonlijke kaartjes maken deed ze al, op verjaardagen of speciale momenten verraste ze vrienden en familie. „Op Bali bleef ik dat doen, maar ik kreeg ook opeens het idee dat ik veel meer mensen kon verrassen, dan alleen de mensen die ik ken”, vertelt Anne in een Utrechts cafeetje. Ze kocht daarom handgemaakt papier in een Balinees winkeltje en ging aan de slag.
Mysterie
„De kaartjes waren toen nog vrij amateuristisch”, lacht ze, terugdenkend aan vier jaar geleden. Ze deelde de gemaakte werken uit in de flat waar ze woonde. „Ik plakte de kaartjes met Valentijnsdag op de deuren. Ook op mijn eigen deur, zodat niemand wist wie ze had gemaakt.”
Ondertussen legde Anne ook op openbare plekken op Bali kaartjes neer. Haar Facebookpagina stond achterop de kaartjes. „Daarop ontving ik leuke reacties van mensen die vertelden dat het op een het goede moment kwam of dat voelde als een klein geschenk uit de hemel.”
Hoe lang nog?
Na een jaar besloot ze terug te gaan naar Nederland. „Ik wist inmiddels wél wat ik wilde”, glimlacht ze. Toen ze weer thuis was, ging, naast een bijbaan, al haar tijd op aan het maken van de kaartjes. „Vrienden zeiden: ‘Heel lief dat je dit doet, maar hoe lang ga je hier nog mee door? Je bent ontwerper en wilt toch ergens naartoe?’. Maar ik vond het verrassen van mensen belangrijker dan geld.” Ze praat rustig en denkt even na. „Ik vind het zo leuk om te doen dat het geld me niet uitmaakt. Inmiddels heb ik meer dan 3250 kaartjes verspreid. Het voelt als een nieuwe invulling van mijn leven.”
Ziekenhuis
De eerste paar jaar maakte ze alle kaartjes met de hand en kostte dat per kaartje veel tijd. Inmiddels besteedt ze het zeefdrukken van de kaartjes uit. Mensen bij een sociale werkplaats maken de kaartjes verder af en stempelen de lakzegels en de tekst op de envelopjes. Nu maakt ze de kaartjes niet meer alleen ‘voor de vinder’, maar helpt ze ook bedrijven om hun klanten op een originele manier te verrassen. Zo heeft ze onder meer samengewerkt met een grote webwinkel maar ook met ziekenhuizen, om patiënten op hun verjaardag te verrassen.
„Hoewel de kaartjes op het eerste gezicht misschien wat vrouwelijk ogen, krijg ik de leukste reacties van mannen”, vervolgt ze. „Een tijdje terug verspreidde ik kaartjes in het vliegtuig. Tijdens het boarden stond ik voorin de rij, zodat ik onopgemerkt alles snel op de stoelen kon leggen voor iedereen instapte. Het toestel zat vol met zakenmannen, dus ik wist niet of ik hen blij zou maken met een kaartje.”
Geen toeval
Dat bleek een vooroordeel, want een paar dagen later kreeg ze via haar website Happy Little Moment een reactie van een man uit dat desbetreffende vliegtuig. ‘Het kaartje dat ik vond heeft me ontzettend goed gedaan. Ik ben drie weken geleden mijn vader verloren op jonge leeftijd. Heb hem expliciet gevraagd mij te laten weten dat hij er nog is. Mooi dat het kaartje dan op mijn stoel terecht komt. Dat kan geen toeval zijn’, schreef hij onder meer.
De liefdesverspreider wacht tegenwoordig niet meer af hoe mensen reageren. „In het begin bleef ik een paar keer wachten om te kijken hoe mensen het kaartje van een incheckpoortje of treinstoel pakten, maar inmiddels maakt het me niet meer uit”, vervolgt Anne, die inmiddels ook een crowdfunding is begonnen in de hoop zo voor het eind van volgend jaar 50.000 mensen te kunnen verrassen. „Ik verwacht geen reactie en bovendien doe ik het daar ook niet voor. Het is mijn droom dat de wereld liefdevoller wordt en ik wil alles doen om daar ook maar een beetje aan bij te dragen.”
Ook vandaag (donderdag) reist Anne door Nederland om honderden kaartjes in treinen achter te laten. Heb je eentje gevonden? Laat het dan weten via onze social mediakanalen.
* Anne is niet haar echte naam. Ze blijft liever anoniem, omdat het er volgens haar niet toe doet wie de kaartjes maakt.