Amarins de Boer Nieuws 18 apr 2019, 07:14

Leestijd: 2 minuten

Waarom blijft The Passion zo’n succes?

Nederland ontkerkelijkt, maar The Passion blijft een miljoenenpubliek trekken. Hoe komt dat?

Het is inmiddels een traditie geworden: op Witte Donderdag vertolkt The Passion het lijden, sterven en de opstanding van Jezus. Dit jaar voor de negende keer. Er worden donderdagavond zo’n 20.000 bezoekers in Dordrecht verwacht en daarnaast zullen nog eens ruim twee miljoen mensen vanaf de bank naar de moderne straatmusical kijken, met Edwin Jonker (speelt Jezus) en Edsilia Rombley (Maria) in de hoofdrol.

Jooske Riepma (21) was twee jaar geleden bij The Passion in Leeuwarden, haar toenmalige woonplaats. „Ik wilde de sfeer eens meemaken”, zegt Riepma, die als trouwe fan alle andere jaren vanaf de bank heeft gekeken. Ze is zelf christen, en kent het Paasverhaal goed. „Ondanks ik precies weet hoe het verhaal gaat, blijft het ieder jaar weer bijzonder. Vooral de manier waarop het is gemaakt.”

Hoogstaand evenement

Dat is ook een van de successen, zegt Mirella Klomp. Ze is theoloog aan de Protestants Theologische Universiteit en doet onderzoek naar het succes van het ‘moderne passiespel’, zoals ze het zelf noemt. „Het is een kwalitatief hoogstaand evenement. Er zit een goede regisseur op, de beste cameramensen en het zijn herkenbare nummers die je vaak al dan niet religieus kunt opvatten. Dat maakt het voor veel mensen herkenbaar.”

Ook de laagdrempeligheid van het event speelt mee, zegt Klomp. „Mensen kunnen op een veilige manier kennismaken met religie. Een kerk binnenstappen is toch vaak een grotere stap.”

Liesbeth Koenen is niet gelovig, maar kijkt al jaren voor de tv en donderdagavond voor het eerst naar de live-uitvoering. „The Passion staat voor mij voor vrede en saamhorigheid”, zegt ze. Klomp herkent dat beeld in haar onderzoek. „Naarmate de polarisatie toeneemt, neemt de behoefte aan gemeenschappelijke momenten ook toe. Ze overstijgen voor even alle conflicten.”

Eer

Voor Ron Boszhard was meedoen met The Passion een ‘bucketlist-ding’. Hij speelt een van de twaalf discipelen. Hoewel de tv-presentator zelf niets met het geloof heeft, vond hij het een eer toen hij werd gevraagd. „Het is zo’n spektakel. Prachtig.”

Niet alle scènes zijn live. „Het Laatste Avondmaal hebben we al opgenomen. Ik zat op de eerste rij, dat was wel bijzonder. Ik zag het opeens helemaal voor me.”

Dat is het mooie, zegt EO-directeur Arjan Lock. „Dat mensen zoals Ron, ook al hebben ze niets met het geloof, de tijd nemen om mee te doen. Ze moeten zich in het Paasverhaal verdiepen en het zet hen ongetwijfeld aan het denken.”

Volgens theoloog Klomp past de moderne vertaling van het Paasverhaal bij de nieuwe tijd van religie beleven. „Religie verdwijnt niet, het verandert. Het verhaal wordt nog steeds in kerken verteld, maar verplaatst zich daarnaast ook naar andere domeinen, zoals het stadsplein.”