Iris Hermans Nieuws 1 apr 2019, 06:10

Leestijd: 6 minuten

Het Poezenboek: vol vulva’s en ongeschreven verhalen

Iris Ooms en Roos Neeter maakten samen Het Poezenboek en hopen hiermee het vertekende beeld van ‘de perfecte poes’ te veranderen. Fotograaf Iris heeft er inmiddels bijna meer van heel dichtbij gezien dan een beginnend gynaecoloog en gemiddeld pornoster -en Jeroen Pauw- en zoveel vrouwen, zoveel poezen. ,,Ze hebben allemaal een eigen verhaal.”

Boekje open

Het zijn allebei geen kattenmensen, maar inmiddels kunnen ze alle poezen uit hun boek wel dromen. Nummer 63 bijvoorbeeld. Ook wel: de glitterpoes. Fotograaf Iris Ooms pakt hun meesterwerk erbij, kijkt snel even om zich heen en doet dan een boekje open over 63. ,,Voordat ik het goed en wel doorhad, smeet ze een berg glitters in haar haarbosje!” Een erg blij meisje was het, en royaal, ,,of ik ook wat wilde.”

Vol enthousiasme vertelt Iris in een druk koffietentje in Amsterdam Zuid over hun boek dat net is uitgekomen, Roos kan er vanwege een spoedgeval niet bij zijn. ,,Maar we hebben dit boek echt samen gemaakt, sterker nog, we staan er ook allebei in.” Een mysterieuze lach siert haar lippen, maar verder houdt ze die stijf op elkaar. ,,Dat je niet weet wie het allemaal zijn, is juist het mooie van het boek.” Tijdens het gesprek meerdere nieuwsgierige blikken in onze richting en vooral de mannelijke oren in het etablissement lijken steeds wat groter te worden, zeker na vele ‘vagina’s’ en veelvuldige ‘vulva’s’.

Wild krakersbosje

De vrouwen in het boek zijn divers, van stewardess tot advocaat en SM-meesteres. Maar ook een studente en een kraker, meteen een mooi voorbeeld van hoe je soms van te voren al kunt inschatten ‘wat eronder zit’. Iris toont de foto, ,,een echte wilde krakersbos, trekt zich nergens iets van aan.” Het vrijheid-blijheid-hippiemeisje-met-neusring had juist alles weg laten laseren. ,,Die had ik totaal niet zien aankomen! Ze bleek in een verzorgingstehuis te werken en wilde alvast kaal zijn, voor als ze later zelf verzorgd moest worden.”

Of ze het gek vond om met de vrouwen ‘oog in poes’ te staan? Ze schudt haar hoofd. ,,Maar de eerste keren waren wel eng hoor, of je nu wil of niet, je reageert toch als iemand haar broek naar beneden doet en je alles ziet en dat zien zij dan ook in jouw gezicht.” Maar de professionaliteit wint het altijd bij deze perfectionistische fotograaf, ,,en je went er bovendien snel aan.”

The Perfect Vagina

Iris en Roos (beiden 33) kennen elkaar uit het nachtleven, waar ze zo’n tien jaar geleden regelmatig samen de bloemen buiten zetten. Iris bedacht in die periode De Fotomeisjes en zette zo’n beetje heel feestminnend Amsterdam en omstreken op de foto, Roos had een eigen after-kledinglijn en ze zaten bij hetzelfde ondernemerscollectief. Het idee en een deel van de uitvoering van Het Poezenboek was er al in 2012, dankzij de docu The Perfect Vagina, over jonge meisjes die om aan ‘het schoonheidsideaal’ slash de pornofilmpoes te voldoen, een schaamlipcorrectie deden.

Iris en Roos noemen het liever anders, ,,correctie suggereert namelijk dat er iets te corrigeren valt”, en schaamlip klinkt volgens sommigen ook niet zo aardig: labiareductie dus. Nu we toch bezig zijn: vulva is het juiste woord voor de buitenkant van de vagina -,,maar het klinkt wel een stuk minder aantrekkelijk, vind je ook niet?”- en omdat ook een transgender met de vulva bloot is gegaan, hebben ze in het voorwoord ‘vrouwen’ vervangen door ‘personen’. Tja, haalt ze haar schouders op, ,,in die tijd leven we nu, je wil niemand voor het hoofd stoten.”

Échte poezen

Na de docu keken ze elkaar vol ongeloof aan en beleefden bijna synchroon het eureka-moment: laten we een plaatjesboek maken, vol échte poezen! ,,We willen echt niet de cosmetische industrie boycotten, iedereen moet doen waar ze blij van worden, maar we willen wel graag laten zien dat die pornopoezen niet heel realistisch zijn.” De vrouwen waren in 2012 zo gevonden -,,ook dankzij een oproepje in Metro”- en de foto’s werden gemaakt, toen nog in het appartement van Roos. Omdat er geen uitgever was die het aandurfde -,,zo bekrompen eigenlijk, ik denk ook dat we de tijd vooruit waren”- en een boekencrisis heerste, besloten ze er 75 online te plaatsen.

Iris’ ogen beginnen vol te twinkelen als ze er weer aan denkt. ,,Het ging helemaal viral, de site was zelfs even uit de lucht, geniaal natuurlijk! Niemand snapte dat het nog niet eerder was gedaan en er tot daarvoor geen foto’s van te vinden waren op internet.” Ze hebben eigenlijk voor poezenstockfoto’s gezorgd dus, ,,Ja, zo kun je het wel zeggen. Het moet de wereld over, dachten wij, en het ging de wereld over.”

Het was tijd

Allebei een kind/twee kinderen en een carrièremove later -Roos is nu yogadocent, Iris oprichter van foto- en videobedrijf Presstigieux -, begon het afgelopen november weer te kriebelen. Maar nu gaan we wél voor een boek, wisten ze allebei, en dat brengen we zelf uit, te bestellen op hun website. Met poezen van toen en nu, al was het dit keer moeilijker om aan vrouwen te komen. Geen idee, haalt ze haar schouders op. ,,Misschien zijn mensen wat banger geworden door social media ofzo, terwijl het natuurlijk hartstikke anoniem is.” Het optimistische duo zette alle zeilen bij en zo kwam het dat eind januari in een grote fotostudio in Oud-Zuid dertig vrouwen, inclusief zij zelf, naakt voor de lens stonden. ,,Grappig was dat velen automatisch begonnen te lachen, maar dat zie je natuurlijk helemaal niet!”

De aanwijzingen tijdens zo’n shoot zijn nét even wat anders dan bij een normale, beaamt de fotograaf. Geen strike a poes of kin omlaag, maar: ga maar helemaal recht staan en kantel je bekken iets naar achter, (,,want anders komen de billetjes eronderuit en dat leidt af van de vulva”). Hoewel ze allemaal verschillen in grootte, beharing, lipomvang en accessoires, is er zeker wel een gemene deler, weet Iris nadat ze er bijna net zoveel van héél dichtbij heeft gezien als een beginnend gynaecoloog, een gemiddeld pornoster, of Jeroen Pauw. Een mispoes bestaat niet: een poes is gewoon ‘rommelig’, ,,vaak niet symmetrisch en allesbehalve wat je in een pornofilm ziet.”

Piemelboek?

Elke poes heeft een verhaal, toch hebben ze er voor gekozen die niet op te schrijven en alleen voor het beeld te gaan, omdat het anders te veel af zou leiden. Maar er zaten hele mooie verhalen tussen, herinnert ze zich nog goed. De een vierde dat ze over haar vaginisme heen was, voor een ander was het een overwinning op zichzelf om zoiets te durven, ,,maar er waren er ook die het gewoon lekker vonden om zo open en bloot en vrij voor de camera te staan.”

Ze krijgen ten slotte heel vaak de vraag of er ook een Piemelboek komt. Kandidaten genoeg in elk geval, van bij wijze van spreken haar tandarts tot de groenteboer op de hoek. ,,Bijna elke man zegt wel dat-ie daarin wil, alsof ze er allemaal heel trots op zijn. Dus wie weet komt het er snel!”