Roos Ravensbergen Nieuws 8 apr 2019, 17:00

Leestijd: 4 minuten

21 en nu al de nieuwe Rembrandt

Sebastiaan Groot, 21-jarige student kunstgeschiedenis, heeft het NTR-programma Project Rembrandt gewonnen. Hij is nu, officieel ‘de beste amateurschilder van Nederland’.

In de acht afleveringen van Project Rembrandt gingen tien (aanvankelijk vijftig, daar werden de beste tien van geselecteerd) amateurschilders met elkaar de strijd aan. De winnaar mag, naast de titel van ‘beste amateurschilder van Nederland’ dragen, exposeren in het Rijksmuseum. Die eer is nu aan Groot. Zijn laatste schilderij, met als onderwerp burn-outs en depressies, overtuigde de juryleden.

Ontwikkeling

Hij noemt het zelf geen shock dat hij gewonnen heeft, maar het was wel spannend. „Sowieso heb ik er nooit van durven uitgaan dat dit zou gebeuren. Dit is eigenlijk een droom die uitkomt waarvan ik nooit wist dat ik die had”, aldus Groot.

Dat de andere finalisten ouder – en dus wellicht meer ervaren – waren was voor Groot onbelangrijk. „Ik was eigenlijk meer op mezelf gefocust. Dat is niet egoïstisch bedoeld, maar ik heb nooit gedacht: ‘dit moet ik winnen’. Het ging voor mij veel meer om mezelf en mijn kunst ontwikkelen dan om het uiteindelijke winnen.”

Sterker nog, hij denkt dat zijn student-zijn hem geholpen heeft. En dan vooral om het soort studie dat hij doet: kunstgeschiedenis. Groot: „Daar leren we al over Rembrandt, zijn werk en bepaalde kunsttermen. Ik denk dat ik door mijn studie een streepje voor had, omdat ik Jaap Godrie (docent schilderkunst en coach in het programma, red.) sneller begreep, misschien.”

Ondanks dat Rembrandt niet zijn favoriete schilder is heeft hij wel veel respect voor Rembrandt en bewondert hij hem. Des te meer na zijn deelname. „Als je kunstgeschiedenis studeert wordt Rembrandt behandeld als godheid, iemand die alleen maar mooie dingen heeft gedaan en natuurlijk een immense impact heeft gehad op de kunstwereld. Je moet denk ik hard zoeken om een kunstenaar te vinden die niet is geïnspireerd door zijn werk en techniek.”

BN’er-status

Project Rembrandt scoorde gemiddeld tussen de één en anderhalf miljoen kijkers, maar Groot vindt niet dat hij daardoor een BN’er status heeft veroverd. „Ik vind de aandacht heel apart, maar ook heel leuk. Het is vooral fijn dat mensen zo enthousiast zijn, voor en met jou. Zondagavond zette ik één voet op de stoep en mensen uit het restaurant tegenover me renden naar buiten, staken hun duimen omhoog en joelden ‘toppie!’. Alles is enorm positief dus het geeft een heel goed gevoel”, aldus Groot over de nieuwe aandacht die hij krijgt.

Groot koos juist burn-outs en depressies onder studenten als onderwerp, omdat hij merkt dat medestudenten en vrienden daar veel mee worstelen. „Ik wilde al graag een serie kunstwerken maken over het student-zijn, dit is een aspect dat me heel erg is opgevallen. Bepaalde dingen hierover hebben me ook wel verbaasd en ik heb veel inzicht verkregen over wat voor probleem dit is”, legt hij uit.

Een derde van studenten heeft een verhoogde kans op een depressie of een burn-out. Groot wil graag dat mensen met elkaar praten over dit probleem en zich herkennen in het verhaal dat hij met zijn schilderij uitbeeldt, daarom heeft hij het schilderij zo open mogelijk gemaakt.

Als voorbereiding las hij statistieken over burn-outs en depressies, nam hij interviews af en bekeek hij bestaande interviews. „Ik heb bijvoorbeeld een interview gekeken met een meisje dat enorm hard werkte en daardoor te maken kreeg met een burn-out. Daar werd ze suïcidaal van. Oudere generaties zeiden tegen haar dat zij niet wist wat werken is, terwijl zij zich bijna letterlijk de dood in werkte.”

Maar het is zeker geen maatschappijkritisch werk. Groot wilde, naar eigen zeggen, niet zeuren of met het belerende vingertje wijzen. Het ging hem er juist om dat het werk bemoedigend zou zijn. En dat is gelukt: hij krijgt veel dankbare reacties, of reacties van mensen die zich herkennen in het schilderij.

Toekomst

Over zijn toekomstdromen is hij duidelijk: „Ik ben heel enthousiast over theater, dus ik hoop dat ooit te combineren met schilderen. Maar ik hoef niet in een bepaald museum te hangen omdat dat ‘status’ geeft. Het gaat mij erom of mijn kunst tot z’n recht komt.”