Redactie Metro Nieuws 19 feb 2019, 09:00

Leestijd: 3 minuten

Niks boven een topsalaris? Nee joh, allang niet meer

Een dikke bankrekening is lang niet altijd meer het belangrijkste uitgangspunt bij het vinden van een baan – creativiteit, omgeving en flexibiliteit winnen net zo hard aan terrein. Is er nu dan écht een periode van anders werken aangebroken?

Work-life-balans

Misschien is salaris voor jou nooit echt een punt geweest of was het juist de doorslaggevende factor voor het kiezen van een studie – hoe dan ook, je hebt waarschijnlijk nagedacht over hoe je werkende leven er later (zo ongeveer) uit zou gaan zien. Daar nam je de werklocatie wellicht niet in mee, al schijnt dat voor veel mensen nou juist wél steeds belangrijker te zijn. Econoom Jordy Meekes, werkzaam bij The University of Melbourne, promoveerde op 18 februari nog met dat onderwerp. Conclusie: mensen die na ontslag thuis zitten, willen liever op hun fiets naar hun (nieuwe) werk kunnen dan een goedgevulde portemonnee.

Ook hoogleraar planologie Elizabeth Currid-Halkett, verscheen recentelijk nog in het NRC met een verfrissende blik op werken onder de ‘nieuwe elite’. Ja, ze zijn hoogopgeleid en hebben een goede baan, maar dat is vaak in de creatieve sector, waarbij ‘lange dagen en veel geld verdienen niet meer als ereteken geldt’. Ook ‘trendwatcher des vaderlands’ Adjiedj Bakas beschrijft de ontwikkelingen treffend in een artikel: het gaat er in de toekomst niet zozeer om dat iedereen fulltime werkt, maar dat mensen hun geluk leren organiseren in een gezonde work-life-balans. Omgeving, creativiteit en balans: allemaal begrippen die steeds meer naar de voorgrond lijken te treden.

Onverwachte overstap

Overstappen of in eerste instantie al gaan voor een baan die bij je past, kan positief aan die begrippen factoren bijdragen, ongeacht een eventueel minder salaris. Hans Andriessen (47) is zo’n voorbeeld: hij werkte zeventwintig jaar als loodgieter en is nu mindfullnestrainer. Best een verandering.

„Na jaren in de bouw gewerkt te hebben begon het werk me steeds minder voldoening te geven. Dat uitte zich uiteindelijk in een depressie, waar ik na een tijd gelukkig uit ben gekomen. Ik keerde terug als loodgieter, maar realiseerde me al snel dat ik de diepgang miste. Het is een vrij stoere wereld waar over weinig gepraat wordt. Op aanraden van mijn therapeut volgde ik een cursus mindfulness. Ik had geen idee wat ’t inhield, maar uiteindelijk boeide het me zo, dat ik zélf dat vak ben gaan beoefenen. Dat is af en toe best eng, want als loodgieter werd alles voor me geregeld, maar door de vrijheid ben ik veel gelukkiger.”

Reistijd

Elke dag een flink stuk naar je werk moeten reizen is net zo’n aanslag op je vrijheid, vinden steeds meer mensen. Neem Ineke Boeter bijvoorbeeld: zij reisde jarenlang dagelijks anderhalf uur heen én terug naar haar werk, tot ze ’t niet meer trok om fulltime onderweg te zijn. Ze maakte toen de keus om in eigen stad aan het werk te gaan, wat behoorlijk ‘ten goede kwam van haar lichamelijke en geestelijke gezondheid’.

Nieuwe waarden

Wanneer je zelf ondergedompeld bent in de (Nederlandse) werkcultuur, kan het nog weleens lastig zijn om ’t van een afstandje te zien, vertelt Melissa Aarssee (30). Zij werkte en woonde jarenlang op Gran Canaria en kwam met een aangepaste blik terug. „Deadlines en tijd waren altijd heel belangrijk voor me, tot ik jaren op dat eiland woonde, en dacht: waarom leven zoveel mensen om te werken, in plaats van andersom? Het was me opeens volstrekt onduidelijk waar iedereen zich, waaronder ikzelf, altijd zo druk om had gemaakt. Ik probeer de andere waarden die ik daar heb opgedaan nog steeds mee te nemen in mijn werk in Nederland.”