Állerlaatste Hard Bass: ‘we stoppen op hoogtepunt’
Aan alle mooie dingen komt een eind. Zo ook aan Hard Bass, het hardstyle-feest dat sinds begin deze eeuw bestaat en zaterdag de tiende verjaardag in Gelredome viert, daar waar het echt groots is geworden. Een afsluiter die door tienduizenden liefhebbers en zo’n twintig artiesten met een lach en een traan, maar bovenal heel hard gevierd gaat worden. Metro sprak met Elizabeth Dijkhuizen van de organisatie (B2S), groot fan Silvia van Leeuwen en artiest Noisecontrollers over het feest dat diep in hun hardstylehart zit. Hard Bass: The Last Formation.
Noisecontrollers
Hij werd gevraagd om het anthem van deze laatste Hard Bass te produceren en dat heeft hij gedaan. En hoe. Bas Oskam a.k.a. Noisecontrollers is producer en dj en beleefde menig euforisch kippenvelmoment tijdens het bedenken, componeren en produceren van dé track van de avond/nacht/ochtend. Het was trouwens ook nog de enige die op zijn anthem-van-grote-feesten-lijstje ontbrak. Zegt-ie niet om cool te doen ofzo, ,,ik ben gewoon heel erg dankbaar dat ik deze allerlaatste mocht maken.” The Last Formation is de ‘muziekificatie’ van tien jaar Hard Bass. Stevig, bombastisch en vol elementen uit die hardstylegeschiedenis, ,,je gaat hem zaterdag wel een paar keer horen, denk ik!”
Nee, Bas wordt niet vaak Hard Bas genoemd, soms in het buitenland (,,maar verder gelukkig niet”) en as we write is hij op weg naar de studio waar hij met zijn Team Green-dj-kompanen Atmozfears en B-Front, met wie hij zaterdag een muzikaal trio vormt, alvast wat platen gaat doornemen. Hij heeft er zin in, die aller-, allerlaatste. Een understatement. Gemist heeft hij er geen een, ,,het hele spectrum van mijn muzikale carrière heb ik op Hard Bass beleefd.” Van de begindagen dat alles nog ‘superspannend’ was tot nu, de meer ‘oudere rot’, zoals hij zichzelf lachend noemt. ,,Nerveus ben ik niet, maar elk optreden hier is altijd heftig, heel intens. Ik geef het allerbeste van mezelf, dat doet die plek en het publiek vanzelf met je.”
De producer slash dj was hiervoor aardrijkskundeleraar tot hij op een goeie dag besloot de landklimaten en lössgronden te verruilen voor baslijnen en vocals. ,,Ik voelde aan alles dat ik dit moest doen.” Een professioneel zondagskind dat de afgelopen twaalf jaar de decks in zo’n beetje alle windstreken heeft aangetikt met zijn muziek, eerst in duo-vorm met Arjan Terpstra, sinds 2013 alleen. Vervelen doet het nooit, vertelt de bevlogen artiest, ,,ik heb het leukste werk dat er is, ik ga de hele wereld over om feest te vieren.”
Zaterdag wordt er eentje met een lach en een traan, voorspelt hij. Bij wijze van spreken dan, gehuild heeft hij nog nooit tijdens een gig, ,,maar ik word soms wel overvallen door emoties, hoor, zeker in Gelredome.” Zelf gaat hij in elk geval zijn drie nieuwste platen draaien, waaronder natuurlijk het anthem en een remix van Scooter, ,,maar ook met terugblikken naar vroeger.” Memories that Hard Bass represents, klinkt het meermaals in het door hem geproduceerde Anthem en dat is het precies. Hard Bass muzikaal heel goed neerzetten, voor de mooiste herinneringen voor de dag en alle dagen erna. ,,Zodat we het met z’n allen goed af kunnen sluiten en we iedereen een onvergetelijke laatste keer kunnen laten beleven. We go out with a bang.”
‘Zoveel mooie herinneringen’
Rauw en technisch, zo omschrijft Elizabeth Dijkhuizen van organisator B2S het feest dat zaterdag weer in vol ornaat losbarst. Liefhebbers van ‘mysterieuze sprookjesthema’s’ kunnen beter thuisblijven, bij Hard Bass gelden als rode draad van de avond, nacht en stukje ochtend de technische, industriële elementen, zoals bewegende objecten in het plafond en extreme lichtshows. En dan is er dit jaar ook de livestream op de website van B2S, voor hen die net achter het kaartjesnet visten.
Dat Hard Bass in de loop der jaren een grote schare trouwe fans heeft verworven, een event is geworden dat altijd stijf uitverkoopt en onder zowel artiesten als bezoekers echt een begrip is, is een feit. Maar waarom zou je dan stoppen? ,,Nu is het nog alive and kicking, licht Dijkhuizen toe, ,,en toch willen we voorkomen dat het zou kunnen doodbloeden.” Een heel sterk en ontwikkeld concept, omschrijft ze het. ,,Maar we willen altijd op zoek naar die vernieuwing en dat kan niet meer bij Hard Bass. Dus dan moet je er op een gegeven moment voor durven te kiezen om te stoppen, juist om dat concept in ere te houden. We stoppen op het hoogtepunt.”
Hun fans zijn ‘superdedicated en heel erg betrokken’. ,,Als je er zelf weleens bent geweest, weet je precies wat ik bedoel.” Ze blikt met een grote lach terug naar haar Hard Bass firsttimer in 2012. ,,Je komt binnen en ziet meteen het publiek als een man helemaal losgaan op de muziek. Het voelt zo groots en zo vertrouwd tegelijkertijd.” De sfeer in de hardstyle-scene in niet te vergelijken met die van welk muziekgenre dan ook, ,,het is zo saamhorig, iedereen voelt en gaat voor hetzelfde.” En dat is dus die muziek die zowel euforisch als rauw kan klinken, met een gemeenschappelijke deler van zo’n 150 bpm. Het teamverband waarin de artiesten in drietallen draaien met een live-act op het eind, spreekt veel bezoekers aan, weet ze. Hoe later, hoe steviger en meer rawstyle en dit jaar is er ook de Heroes of Hard Bass. Een muzikaal eerbetoon, ,,een formatie van artiesten die veel hebben betekend voor hardstyle en echt een toffe show, ergens halverwege.”
De afgelopen maanden hebben ze artiesten en fans gevraagd om herinneringen te delen. Ze zucht even. Ze hebben ontzettend veel gehoord, de mooiste herinneringen, de bizarste momenten. ,,Wel dubbel, hoor”, beaamt ze, afscheid nemen van zoiets moois dat voor zovelen zo veel betekent. ,,Ik vind het ook verschrikkelijk jammer dat we stoppen.” Maar wel met een hele dikke show, zo besluit ze. ,,Zo eentje waarnaar je heimwee krijgt de dag erna. Dat heb ik tenminste altijd.”
Fan Silvia: ‘Superfijn om dit samen te kunnen delen’
Ze beleefde haar eerste in 2009. ,,Ik stond vooraan, keek omhoog en zag in koeienletters Hard Bass in de lampen hangen. Ik besefte me toen echt: wauw, hier bén ik nu gewoon.” Ook voor Silvia van Leeuwen wordt het de laatste, zaterdag. ,,Heel raar om te beseffen, het is elke keer weer zo’n groot festijn.”
Waar je ook vandaan komt, wie je ook bent, wat je ook doet. Het maakt niets uit hier. De muziek verbroedert en zorgt voor laagdrempeligheid, ,,je hebt altijd iets om over te praten.” Maar de gouden regel is wel: begin geen gesprek voor de drop van een track. Ergo: ,,dan moet er gedanst worden.” Ze is tegenwoordig wat meer van ‘het rauwe’. Zo vindt ze dj Radical ‘raw’ Redemption lekker stevig doordraaien, ,,aangenaam om bij te staan.” Hoewel, ‘staan’… Dansen natuurlijk, verbetert ze zichzelf snel, ,,niet te doen om stil te blijven staan op hardstyle!”
Het zijn onder meer de special acts die het zo bijzonder maken, zoals ‘die met de afzuigkap’, ,,het ding ging omhoog en de dj kwam tevoorschijn.” Maar natuurlijk is het vooral de muziek die haar vol in haar hardstyle-hart raakt. De teams waarin de dj’s draaien zijn verrassend, ,,je hoort altijd de nieuwste tracks als eerste.” Of nou ja, met tienduizenden anderen dan, glimlacht ze. In de loop der jaren is een grote vriendengroep ontstaan, met allemaal liefhebbers ’overal en nergens vandaan’. Ze gaan met zo’n 25 man en al een week of drie borrelt het van de zin in hun groepsapp. De line-up is lang en breed gedeeld en onder de vrouwen gaan prangende vragen als ‘lange broek of blote benen’ heen en weer. Zij: lange broek, ,,met een zwarte glittertop ofzo.”
‘Onwijs veel nieuwe muziek, geweldige ervaringen en nieuwe vrienden’. Hard Bass in een notendop voor haar. En zo veel herinneringen, ,,ik weet zeker dat kippenvel me zaterdag bekruipt en misschien dat er ook wel wat tranen vallen.” Dan kan haar grote liefde Jeroen haar mooi troosten. Ze ontmoette hem op een ander feest, maar de liefde werd vier jaar geleden definitief bestempeld op, jawel, Hard Bass dus. Haar ogen stralen: ,,Superfijn om dit samen te kunnen delen.”