Iris Hermans Nieuws 11 jan 2019, 08:45

Leestijd: 4 minuten

Meer knorrende magen gezocht (niet alleen op Texel)

De kleinste voedselbank staat op Texel. Negentien gezinnen halen hier elke week hun ‘hartstikke luxe pakket’ op, ,,we hopen dat we nog veel meer mensen met honger kunnen helpen.”

Verschillend

’s Lands kleinste voedselbank wordt gerund door Josje van den Berk die het bijna cryptisch weet te omschrijven. „Ondanks dat het zo goed gaat in Nederland, zijn wij de laatste maanden vooruitgegaan wat het aantal deelnemers betreft… Ergens klopt er dan iets niet, toch?”

Dat op een eiland mensen beter te bereiken zijn dan in een grote, vaak meer anonieme stad, blijkt wel uit de stijging van negen naar negentien gezinnen bij hun voedselbank, binnen twee jaar. Van een jongen van 20 tot een dame van 70 en een gezin van acht, allemaal hebben ze een ander verhaal en verschillende achtergrond, al kent ze die lang niet van iedereen. Hoeft ook niet en ze strijkt even over haar hoofd, ,,anders raakt mijn computertje wel erg vol.”

Schijf van Vijf

Elke donderdag staan de pakketten klaar. De Schijf van Vijf zit er altijd in, zegt regeltante Josje -,,dat ben ik echt, hoor!”- beslist. Van een mandarijntje voor de kinderen voor in de schoolpauze tot ‘gezond bruin brood’. De mandarijnen komen meestal uit Amsterdam, waar een van de tien distributiecentra zit, het brood wordt speciaal gebakken door mede-eilander Bakker Timmer, ,,hij bakt ook een taartje als iemand jarig is.” Vlees en vis komen van de supermarkten op het eiland, ,,en met kerst kregen we zelfs kastanjepuree.” Ook hebben ze een giftenpot, ,,hebben we geen melk uit Amsterdam gekregen, kopen we die zelf.”

Omdat het zo’n kleine voedselbank is, kunnen ze de boxen afstemmen op de wensen van de deelnemers. Het heeft wel wat weg van de populaire maaltijdboxen in de Randstad, waar je ook kunt aangeven of je vlees, vis of vega wil, ,,onze pakketten zijn hartstikke luxe”, beaamt ze, ,,als deelnemers op een gegeven moment weer zelf boodschappen kunnen doen, krabben ze zich wel even achter de oren.”

Monsterlading toetjes

Op Facebook verschijnt regelmatig een update van de enthousiaste vrijwilligster, of een oproep. Zo vroeg ze onlangs nog worteltelers op het eiland of ze nog wat penen overhadden. Nee, dat is nog niet gelukt, ,,maar van de week stond er wel een tuinder voor de deur met een grote lading rode bietjes, dus die stoppen we er dan in.” Of de monsterlading toetjes, van Mona. Veel te veel. Uitdelen dus, lacht de vrijwilligster die zelf lactose-intolerant is. Gebeurt wel vaker bij hun kleine voedselbank, ,,en vaak brengen we bijvoorbeeld vlees dat over is naar voedselbanken in Den Helder, Anna Paulowna en Haarlemmermeer.” En vice versa, ,,dat werkt super.”

In het pakket ook eventueel luiers en scheergerei, onder andere en om de drie maanden tandenborstels en tandpasta, ,,is ook wel nodig door al het snoepgoed.” Want daarvan krijgen ze ook een heleboel. Zakken vol lolly’s laatst, ,,die kon ik niet kwijt, dus dan gaan ze naar Oost-Europa.” Want daar gaan alle houdbare spullen heen die over zijn. Verspilling en weggooien komen niet in Josjes woordenboek voor en verder is de Texelse streng doch rechtvaardig. Komen mensen hun pakket niet ophalen, dan kunnen ze een brief van haar verwachten en gebeurt het nog een keer, dan is het klaar, ,,graag of niet, toch?”

Voedselbanken op zoek naar knorrende magen

Knorrende maag en minder dan 225 euro per maand te besteden, als alleenstaande? Dan kom je in aanmerking voor een voedselpakket. Daar komt het in principe wel op neer, beaamt Pien de Ruig van de landelijke Vereniging van Nederlandse Voedselbanken. Elke gemeente heeft een voedselbank, van Oude Pekela tot Wassenaar en ze gaan dit jaar actief op zoek naar hongerige buiken om te vullen. Mensen die behalve arm zijn, ook echt honger hebben, maar nog niet de weg ernaartoe weten te vinden. ,,We proberen ze op allerlei manieren te bereiken, maar hoe doe je dat wanneer ze vaak nergens komen?” Via social media en Youtube bijvoorbeeld, ,,iedereen heeft toch wel internet tegenwoordig en we zij bezig met een animatiefilm”, of door meldingen op beeldschermen bij de huisarts in de wachtkamer, ,,we gaan onderzoeken wat daarmee mogelijk is, je moet creatief zijn!”

Verspilling tegengaan, voedsel inzamelen en dit uitreiken aan mensen die het het hardst nodig hebben, dat is de missie van voedselbanken en dit jaar willen ze dus nog meer mensen bereiken, maar het is niet zo dat ze een algeheel voedseloverschot hebben, ,,het is meer zo dat onze voedselbanken inschatten dat er structureel zicht op meer voedsel is.”

Ruim een miljoen Nederlanders leven in armoede, maar dat is niet hun doelgroep, licht De Ruig toe. ,,Wij richten ons op de mensen die echt honger hebben, iets wat voor de meesten van ons bijna niet is voor te stellen. Moeders die het eten uit de mond sparen om hun kind ’s avonds te voeden, dat idee.” Mensen met een besteedbaar maandelijks inkomen van 225 euro (eenpersoonshuishouden), vele malen lager dan de armoedegrens van ongeveer 1100 euro per maand. De ‘hongergraadmeter’ was vorig jaar nog 215 euro, ,,maar de norm is verruimd, ook vanwege de btw-verhoging op basisproducten.”