Iris Hermans Nieuws 22 jan 2019, 06:05

Leestijd: 5 minuten

Knetterhard superijs en Noordlarense nuchterheid

De eerste natuurijsmarathon was op Twentse bodem. Metro sprak voor de start met Luuk die lekker rijdt op pannekoeken of pasta bolo en met de voorzitter van de Noordlarense ijsvereniging die net niet de eerste was. ,,Onze marathon komt nog wel.”

‘Pure euforie’

Zware benen en met nog steeds een snel kloppend hart. De kans is groot dat marathonschaatser Luuk Loohuis (24) dat heeft, als je dit leest. ,,Maar ook een groot geluksgevoel, omdat ik een van de eersten was en hopelijk een uur lang volle bak ben gegaan.” Maandagavond was hij een van de eerste marathonschaatsers die bij IJs- en Skeelerclub IJSCH de allereerste natuurijsmarathon van 2019 reed. Met zijn vader, bestuurslid bij IJSCH, maakte hij maandagochtend een vreugdedansje toen ze het goede nieuws hoorden. Véél beter dan een verjaardag, spannende date of wat dan ook, ,,dit voelt als pure euforie.”

Hij zou eigenlijk deze dinsdagochtend vertrekken naar de Weissensee, waar vele schaats-toppers al zijn voor de Alternatieve Elfstedentocht, maar toen hij hoorde dat er een kans was dat de marathon in Haaksbergen door zou gaan, wijzigde hij zijn plannen. Het was een risicootje, ,,maar gelukkig goed gegokt.” Een thuiswedstrijd voor de Tukker die in Groningen net begonnen is met zijn Master Economie. Soms best moeilijk te combineren, zeker in de winter, ,,Als ik nu woensdag een tentamen zou hebben gehad, had ik er niet voor kunnen leren. Mijn hele mindset is op hol geslagen, het kriebelt overal.” Want Luuk is iemand die niet van half werk houdt, met studeren noch met schaatsen en daar ligt de focus nu op. Zenuwen voor een wedstrijd zijn er altijd, maar de zin is telkens nog groter. ,,Je gaat een uur volle bak en trekt jezelf helemaal leeg, een heel goed gevoel.” Hij gaat nogal lekker op pannenkoeken, grijnst hij, ,,maar voor deze marathon heeft mijn zusje pasta bolo voor mij gemaakt, superlief.”

View this post on Instagram

A post shared by Luuk Loohuis (@luukloohuus)

Vlijmscherp

De jonge schaatser laat het liefst niets aan het toeval over, dus als hij zijn schaatsen checkt door er met zijn nagel overheen te gaan, gaat hij niet voor scherp, ,,Maar voor vlíjmscherp. Zó scherp dat de nagelvelletjes ervan af komen.” Hij omschrijft het ijs van IJSCH als knetterhard superijs, maar wel even anders op schaatsen dan in Thialf bijvoorbeeld, ,,daar is de bovenste ijslaag zachter, waardoor je gemakkelijker glijdt, op natuurijs is het maximaal stoempen.” Angst voor vallen is er zeker, maar dan staat-ie gewoon weer op, ,,en is het hopelijk nog niet einde wedstrijd.”

https://www.instagram.com/p/Bs6Bf5LAvbT/

De marathonschaatser in het B-peloton wil dit jaar alles op alles zetten om in de A te komen en toekomstdromen en -wensen zijn er volop, ,,ik hoop bovenal nog zo’n vijf jaar vol te kunnen genieten van de sport.” Of hij een Twentse variant op It giet oan weet? De bevlogen schaatser denkt even na. Nee, ,,ik goa er gewoon veur!”

Noordlarense nuchterheid

,,Gaat goed, hoor. Jammer dat het alweer boven nul is.” Jan Geert Veldman is voorzitter van De Hondsrug, de ijsvereniging in Noordlaren, het Groningse dorp met de enige hunebed van de provincie. Gisterochtend liet hij de KNSB weten dat een natuurijsmarathon nu een no go is. Niet omdat het ijs nog maar drie centimeter dik was, ,,als het ijs echt goed is, is dat genoeg”, maar omdat hij het weer niet vertrouwde.

In tegenstelling tot IJSCH die de baan wilde sparen en drie dagen dicht ging om zo de kans op een marathon te vergroten, was De Hondsrug dit weekend open voor schaatsminnenden. Geen ‘kwaaie gezichten’ van mensen voor een dichte deur, ,,we hebben twee beste schaatsdagen gehad.” Kwestie van afwegen, keuzes maken en natuurlijk ook een beetje geluk met het weer, ,,het kan vriezen of dooien”, zo stelt de nuchtere Groninger. ,,En nu dooit het, niets aan te doen.”

View this post on Instagram

A post shared by Weshootit (@weshootit)

Het is doorgaans altijd een onderlinge strijd wie de eerste van het jaar mag organiseren, beaamt hij, ,,vorig jaar was het echt wel even balen dat zij eerder waren”, maar niet van het kaliber ‘je kunt mijn Hondsrug op, Haaksbergen!’ ,,We zitten met zeven ijsverenigingen in een natuurijsclub-app en daarin hebben we IJSCH allemaal gefeliciteerd.” Sterker nog, met Haaksbergen is de verstandhouding heel goed en worden ervaringen en soms ook materialen uitgewisseld. ,,We hopen allemaal op een mooie eerste natuurijsmarathon.”

Mooi meegenomen

,,Onze marathon komt echt nog wel”, voelt de voorzitter aan zijn ijswater en hij droomt al even weg. ,,1 februari zou een mooie dag zijn, vlak voor het weekend en met alle schaatstoppers er weer bij. Daar komt gegarandeerd veel publiek op af.” Zou ook lekker meegenomen zijn voor de kas van de ijsvereniging, ,,want het geld dat je van de KNSB ontvangt, kun je bijna wegstrepen tegen de kosten.” Het ligt tussen ‘de vijf en tien’, ,,meer mag ik niet zeggen” en het organiseren kost al snel zeven duizend. ,,Vergunningen, verzekeringen, beveiliging, prijzengeld… Als er dan 3000 man op afkomen die allemaal een kaartje van vier euro kopen, maakt dat wel het verschil voor een schaatsvereniging.”

Lange nachten maakt hij niet deze koude tijden, verklapt hij. In het weekend was er zelfs eentje van slechts anderhalf uur. Niet omdat hij lag te woelen of een koude droom had, maar het continu sproeien van de baan is nu eenmaal een nachttaak. ,,Heeft ook wel weer zijn charme, je zorgt er voor dat mensen de dag erna kunnen schaatsen.”

View this post on Instagram

A post shared by Stefan van der Spek (@svdsfotografie2024)

Veldman, in ‘het normale leven’ boer, doet het voorzitterschap als hobby, ,,het is alleen druk als het vriest.” Voor een potje schaatsen draait hij zijn klapschaats niet om, maar echt fervent schaatser zou de voorzitter zichzelf niet willen noemen. ,,Ik kijk veel liever naar een mooie voetbalwedstrijd!”