Jelmer Visser Nieuws 3 jan 2019, 12:45

Leestijd: 3 minuten

‘Dode Zee is ten dode opgeschreven’

Of de Dode Zee de 21ste eeuw gaat overleven is zeer de vraag. De zee krimpt in een behoorlijk rap tempo.

Vanwege aanhoudende droogte en slecht watermanagement zal er in 2050 vermoedelijk maar een klein pierenbadje overblijven. Wetenschappers noemen het droogvallen van de Dode Zee een ‘ecologische ramp die zich in slow motion afspeelt’, zo meldt Sky News.

Droog en dood

Het natuurlijke wonder dat al in de Bijbel omschreven werd, wordt in een ongekend tempo ondieper. Per jaar ‘zinkt’ de bodem ongeveer anderhalve meter, nou is zinken voor een waterlichaam in de juist geen slecht nieuws. Maar door droogte en een toenemende vraag naar water door de bevolkingsgroei is er echter steeds minder water beschikbaar. Ook gebruiken fabrieken de mineralen van de Dode Zee door water te verdampen.

De Dode Zee is gelegen op de grens van Israel, de Westerlijke Jordaanoever en Jordanië. Eigenlijk is het helemaal geen zee, maar een meer met ongelofelijk zout water. Vanwege de unieke ligging tussen twee breuklijnen is het het allerlaagste punt op de planeet. De Dode Zee ligt 429 meter onder zeeniveau en dit daalt meer en meer. Door het hoge zoutgehalte komt er geen meercellig leven in het water voor, vandaar de naam ‘Dode Zee’.

Het zoutmeer wordt gevuld door de rivier de Jordaan, deze rivier heeft een bijzondere betekenis omdat Jezus hierin gedoopt zou zijn. Ook met de Jordaan gaat het niet goed, het waterpijl is gezakt en de eens zo brede rivier is geen schim meer van wat hij vroeger was. En omdat de aanvoer slinkt, slinkt het bassin mee.

The Dead Sea – a biblical wonder of the world – could disappear in the next few decades due to falling sea levels. It is currently dropping at a rate of 1.5m (5ft) per year.

For more on this story, head here: https://t.co/nioQq3zxRt pic.twitter.com/AvXMDun3sh

— Sky News (@SkyNews) January 2, 2019

Ecologische catastrofe

Een ecoloog noemde de ontwikkelingen tegen de Britse nieuwszender rampzalig. ,,We moeten de natuur verzorgen anders gaan we ermee ten onder.” De droogte zorgt voor veel ellende in de regio, sommige gebieden zijn al onbegaanbaar geworden.

Door de aanhoudende droogte hebben al meerdere resorts en spa’s hun deuren moeten sluiten. Sommigen houden de deuren wel open maar moeten hun gasten kilometers vervoeren met een treintje naar het strand om toch nog te kunnen badderen. Het extreem zilte ‘zeewater’ wordt gebruikt voor de behandeling van dermatologische aandoeningen en voor ontspanning.

Natuurbeheerders spreken van een ecologische catastrofe en benadrukken dat de mens zich niet met de natuur zou moeten bemoeien. Zij roepen overheden op om meer samen te werken zodat het gebeid behouden kan blijven.

Het nieuwe Aralmeer?

Dat de mens een apocalyptische invloed kan hebben op meren is al eerder bewezen. Het in Kazachstan gelegen Aralmeer was voordat de overheid van de Sovjet-Unie zich ermee ging bemoeien de vierde grootste meer op de planeet. In ongeveer 50 jaar tijd is het Aralmeer voor negentig procent drooggevallen. Dit vooral door slecht watermanagement.

Het Aralmeer dat eeuwenlang de naburige gemeenschappen van verse vis voorzag is tussen 1960 en nu veranderd in een omineuze woestijn met verroeste scheepswrakken, verlaten vissersdorpen en giftige stofstormen. De bodem is zwaar vervuild, landbouw is er onmogelijk en de industrie is vertrokken. Het kind van de rekening zijn de inwoners van het gebied die in bittere armoede leven en grote risico’s op gezondheidsproblemen lopen.

UNESCO noemt het droogvallen van het Aralmeer een van de grootste ecologische rampen uit de recente geschiedenis.