Amarins de Boer Nieuws 21 jan 2019, 15:06

Leestijd: 4 minuten

Afvallen was geen kwelling, maar kwestie van ‘gaan’

Niet te streng zijn voor jezelf, maar wel doorzetten en discipline kweken. Dat is de strategie van Martyn de Jong (29) en Jordi Warners (23) die beide besloten hun leefstijl volledig om te gooien. Op deze ‘Blue Monday’ hun verhaal over de transformaties die ze doormaakten. „Als je eenmaal de smaak te pakken hebt, is het niet meer moeilijk.”

De Hilversumse Jordi Warners besloot anderhalf jaar geleden dat hij iets aan zijn gewicht móést doen. Met resultaat: in een jaar raakte hij 28 kilo kwijt.

„Ik was altijd liever lui dan moe en dat wist iedereen”, vertelt Warners, die dj is bij radiostation SLAM!. Samen met De Jong maakt hij de podcast Gezond verstand, die gaat over hun veranderingen. „Ik werkte destijds veel ’s nachts en dan ging de frituurpan bijna iedere nacht aan”, lacht hij. „Ik wílde wel naar de sportschool, maar mijn discipline om de bezoekjes vol te houden, ontbrak steeds.” Tot ruim een jaar geleden. „Ik voelde me onaantrekkelijk en dacht: en nú moet er wat veranderen.”

Niet meedoen met gym

De Haarlemse Martyn de Jong besloot vijf jaar geleden dat zijn eet- en leefpatroon anders moest. „Het was niet zo zeer dat ik niet lekker in mijn vel zat, maar ik voelde me ongezond en had weinig energie”, vertelt De Jong, die nu werkt bij het gezondheidsblad Men’s Health. Hij heeft sinds jongs af aan diabetes type 1, een ziekte waarvan de oorzaken tot nog toe onduidelijk zijn. „Op de middelbare school deed ik nooit mee met gym en bepaalde lessen kon ik overslaan omdat ik te weinig energie had. Ik dacht altijd dat het bij diabetes hoorde.”

Zijn mindset veranderde toen hij in één week een fietstocht maakte van 900 kilometer. „Ik was een periode vrij en verveelde me. Ik besloot te gaan fietsen, want dat is sport die iedereen kan.” Tijdens de dagen dat hij fietste, daalden zijn bloedsuikers en voelde hij zich veel fitter dan normaal. Die tekenen van succes zijn een doorslag geweest voor het vervolg, weet hij nu. „Ik wilde meer bewegen, dus schreef me in voor een hardloopcursus en meldde me aan bij de sportschool. Ik ging krachttraining doen en veranderde mijn eetpatroon. Na drie maanden was ik 21 kilo afgevallen.”

Zijn karakter speelde een rol bij dit resultaat. „Ik kreeg de smaak te pakken en raakte verslaafd. En als ik ergens voor ga, wil ik er ook écht gaan.” Maar, benadrukt hij, dat wil niet zeggen dat het altijd makkelijk was en is. „Ik voel me nog steeds dezelfde persoon. Dus als ik aan eten denk, dan denk ik meteen aan snacks. Als die gedachten voorbijkomen, weet ik dat ik mezelf de halt moet roepen.”

Alles op eigen kracht

Warners is op eigen kracht ‘een kind van zeven’ kwijtgeraakt, zoals hij het zelf noemt. „Ik heb een abonnement genomen op de sportschool en ben daar begonnen met cardio. Daarnaast ging ik mijn eetpatroon aanpassen. ’s Ochtends nam ik in plaats van een bolletje met kaas, kwark met de gezondste granola die er bestond. En tijdens de lunch ging ik voor een gezonde salade in plaats van snacks.”

In het begin viel hij veel af, doordat hij veel vocht verloor. Maar op een gegeven moment was zijn gewicht stabiel. „En dan is de strijd het grootst. Ik wilde volhouden, maar zag de cijfers op de weegschaal niet veranderen. Ik teerde toen voort op de positieve reacties om me heen, maar begon gelukkig sporten ook steeds leuker te vinden. Ik ging inmiddels vier keer per week naar de sportschool, en zwom daarnaast ook regelmatig. Zwemmen is een heerlijke sport om je hoofd leeg te maken en ondertussen ook nog calorieën te verbranden.”

‘Dikke Jordi’

Nu, ruim een jaar later, voelt Warners zich fit en gezond, maar heeft hij in zijn hoofd nog wel regelmatig een strijd met zichzelf. „Ik voel me nog steeds de ‘dikke Jordi’”, vervolgt hij. „Het is namelijk een heel gek gevoel, dat dat je opeens niet meer dik bent. Dat geloof ik soms nog steeds niet.”

En, benadrukt hij, het is nu een kwestie van volhouden. „Tijdens een stapavond met vrienden moet ik tegenwoordig af en toe andere keuzes maken. Dat biertje of die frikandellen moet ik dan afslaan. Alhoewel, ik kom ook heus nog in de snackbar. En dat biertje neem ik af en toe echt nog wel. Als ik me onthoud van alles, is het niet vol te houden.”