Anne Kersten Nieuws 17 dec 2018, 13:59

Leestijd: 3 minuten

‘Protesten hier in Frankrijk voorlopig niet voorbij’

‘Aantal Gele Hesjes loopt terug.’ ‘Krimpende groep Gele Hesjes gaat door.’ ‘Veel minder Gele Hesjes dan voorheen.’ Zomaar een greep uit de Nederlandse krantenkoppen. Als je de media moet geloven, lopen de protesten in Frankrijk op z’n einde.

Maar volgens de Nederlandse Marijke (57), die al twintig jaar in Frankrijk woont, zijn de protesten voorlopig nog niet voorbij. Ze heeft het land van de stokbroden en wijn langzaam zien veranderen. „Macron staat symbool voor het land dat steeds meer bergafwaarts gaat.”

Symbool

Marijke woont op het platteland in het zuiden van Frankrijk, iets onder Lyon. Ze heeft een auto nodig voor alles. „Er komt hier drie keer per dag een bus, en dat is voor begrippen op het platteland zelfs vaak.” Die auto is nodig, vandaar ook de opstand bij de brandstofprijsverhoging, ziet ze. „Vijftig procent van de auto’s heeft een prominent geel hesje op het dashboard liggen.”

„De woede die je nu ziet, richt zich niet alleen op Macron, vervolgt Marijke. „Maar Macron staat wel symbool voor de veranderingen van de afgelopen jaren. En hij verhoogt het tempo waarmee ze worden doorgevoerd.”

De staatsschuld wordt vaak als reden gegeven om te bezuinigen, maar, zo benadrukt ze, vergeet niet dat de belasting op kapitaal is opgeheven. „In de ogen van de Fransen worden de mensen die veel geld hebben nu niet of nauwelijks belast, terwijl de werklozen, arbeiders, kleine ondernemers en gepensioneerden alle belastingen dragen.”

Haat

Daar komt bij dat er een soort „haat” jegens Macron is. „Macron is geen man van het volk. Sterker nog, hij minacht ons. En dat laat hij ook blijken.” Hij noemt de werkelozen „luilakken”. Want, zo zei hij: „Het enige wat hij hoeft te doen is de straat over te steken, en dan heeft hij al werk.” Dat choqueerde de Fransen. „Er zijn mensen die vechten, die huilen om werk te kunnen vinden, en dan maakt hij zo’n opmerking.”

Marijke ziet dat de protesten niet afnemen. „Afgelopen weekend waren er misschien minder mensen op Champs-Élysées in Parijs, maar dat kwam omdat alle metrostations waren afgesloten. Mensen konden niet bij de demonstratie komen, omdat ze werden weggehouden. De paar duizend hesjes die niet tegengehouden werden door de militaire politie, werd ofwel gearresteerd of uiteengedreven met traangas.”

„Het mocht op de Champs-Élysées dan wel leeg zijn, maar overal in het land leven de Gilets Jaunes nog steeds. Er zijn overal rotondes die bezet worden”, vertelt Marijke.

Sceptisch

Want de grotere problemen zijn met Macron’s belofte voor hogere minimumlonen niet opgelost. Hoewel Marijke ook tegen zijn beloften sceptisch aankijkt. „Wat hij nu doet, dat zijn kleine veranderingen. Echte veranderingen komen er niet, hij gaat niet toegeven.” En, voegt ze toe, die honderd euro extra voor de minimumlonen; daar zitten ook weer voorwaarden aan. Zo is de regeling niet voor iedereen, gaat het om een premie en geen structurele loonsverhoging, en moet de jaarlijkse inflatiecorrectie er nog van af.

De Franse problemen zijn de wereld nog niet uit. Het blijft moeilijk om werk te vinden, er is veel werkeloosheid en de prijzen worden steeds hoger in vergelijking tot de inkomens. Het is de gewoonste zaak om voor 650 euro per maand twintig uur per week te werken. Waar je dan vijftig kilometer per dag voor moet reizen. Marijke: „Ik zit al een jaar thuis. Het ging niet meer op deze manier.”

Volgens Marijke laat momenteel ook het personeel van zieken- en bejaardenhuizen, scholen, treinen en andere overheidsinstellingen van zich horen en wordt er door het hele lang gedreigd met stakingen. Zelfs de politievakbonden zouden er genoeg van krijgen.