Iris Hermans Nieuws 21 dec 2018, 07:47

Leestijd: 8 minuten

De notaris die dj werd: van akte naar zieke baslijn

Hugo Prick was bijna notaris, tot hij als dj Lulleaux tekende bij major platenlabel Sony. Het was best een dilemma, want zit er wel toekomstmuziek in? ,,Maar ik houd van risicootjes en het onbekende, ik krijg er energie van.”

Ziek mooi

Anderhalf uur aan de bar in een willekeurig Amsterdams café met Rotterdammer Hugo Prick (30) en je gaat nog nét niet dansend het café uit. Zijn enthousiaste babbel, goed gevoel voor humor en stopwoordjes als ‘ziek’ en ‘mooi’ en zijn boeiende verhaal geven instant energie, iets wat hij ook als dj Lulleaux voor elkaar draait tijdens zijn sets. Hugo verruilde legaten, aktes en vruchtgebruikstestamenten voor baslijnen, vocals en playlisten en besloot geen notaris te worden, maar dj. En producer. „Elke gek met een beetje ritmegevoel kan dj worden, maar platen produceren is een vak apart.” Hij ziet zichzelf als ondernemer, met muziek als zijn product en nippend aan een cappuccino (het is nog vroeg), vertelt hij zijn verhaal.

Carrièrebaasje

Hij zit helemaal in z’n ‘studiolook’ – chille trui, ‘bijna niets in m’n haar’ – want hij duikt zo de studio in met een liedjesschrijver om z’n nieuwe plaat tot in de puntjes ‘te finetunen’, net zoals hij dat vroeger eigenlijk met z’n cv deed. In Groningen studeerde hij Vastgoed, liep stages in Dubai en op de Zuidas en was ‘echt zo’n carrièrebaasje’: altijd gericht op the next step. „Ik was alleen maar bezig m’n cv zo ziek mogelijk te maken.”

In geboortestad Nijmegen ging hij Rechten studeren en vond een kamer op ‘een toplocatie’, in studentenhuis ‘Het Vensterhuis’, waar altijd goed werd geborreld en gefeest. Met een knipoog: „Naast het studeren uiteraard, we hadden veel vrije uurtjes.” ‘Hugo, heb je nog nieuwe muziek?’, schalde het vaak door de gangen. ‘Koppel je iPod maar aan mijn laptop’, luidde het antwoord, want Hugo speurde internet af om overal plaatjes te downloaden en met elke nieuwe vondst, begon het steeds meer te kriebelen. „Dit wil ik eigenlijk ook…”

Het Vensterhuis met een ‘ziek dikke spaarpot’ toverde een kamer om tot borrelruimte slash discotheek inclusief bar en professioneel licht en geluid -„speakers van 800 euro, best wel gezeik met de buren gehad…”- en toen Hugo dat aan het fixen was, stuitte hij in een winkel op een producer, met wie hij later nog een studio zou delen en die hem toen enthousiasmeerde een produceercursus bij hem te volgen. 80 euro voor acht lessen, ,,vet goedkoop!” grijnst Hugo, ,,dat kon gewoon, er werd van alles gesubsidieerd in Nijmegen dat natuurlijk superlinks is.” En toen begon het balletje langzaamaan te rollen, of draaien. Het muzikale gevoel heeft er altijd al ingezeten. Hugo speelde vroeger piano en hoewel hij na een aantal jaar stopte met lessen, ondanks z’n ouders’ ‘daar krijg je spijt van, jongen!’, kan hij nog steeds een liedje meteen naspelen. Ook het draaien bleek hij behoorlijk in de vingers te hebben.

Chille beats tijdens soggen

Zijn medestudenten waren blij met de dj-in-spe. Hij maakte mixtapes en setjes van een uur, „Chille beats voor tijdens het soggen… Weet je wat dat is?” Een twinkel verschijnt in z’n ogen, het werkwoord van StudieOntwijkend Gedrag dus.

Zijn dj-naam werd ook in die tijd geboren, ,,ik kon moeilijk Pietje Snot op de mixjes zetten” en hij zocht een ‘studentikoze naam’. Waar nu ‘he pik!’ door menig studentengang galmt, was dat toen lullo. ,,Ik maakte er Lulleaux van, wilde het niet te plat.” Inderdaad wel grappig dat zijn achternaam Prick is, beaamt hij, „en mijn manager heet Dick!”

Maar even zonder lullen: in die tijd ontwikkelde hij zich, tijdens tentamens en daarnaast nog het beheren van een webwinkel met ‘studentenspullen’, als een ware Mister Remix. Bestaande popsongs mixte hij zonder toestemming tot dancenummers en plaatste deze op Soundcloud, met verve (en vocals), want de streams ‘gingen als een malle’. Iets wat de grote platenmaatschappijen, die de originele popsong hadden uitgebracht, ook zagen en hem vervolgens afkochten voor ‘een schijntje’, wat hij niet kon weigeren, omdat het in principe illegaal was wat hij deed. Maar hij experimenteerde verder en maakte zelf ook een en ander. Zijn plaat Up to You betekende een kleine doorbraak. „Tiësto supporte het in zijn radioshow, dat was wel mooi.”

Max 5 uur

Hij studeerde ook nog even af op de Bitcoin in een nalatenschap („best wel een dingetje, de bitcoin is namelijk geen goed”), werd Master of Laws en ging bij zijn vader op diens notariskantoor werken. Overdag op kantoor met z’n neus in de boeken, ’s avonds en ‘s nachts met z’n oren in de platen, ,,het scheelt dat ik maar max vijf uur slaap nodig heb.” Toen was daar zijn beste release ooit (‘Contact’) en was voor kandidaat-notaris Hugo het moment aangebroken dat hij een keuze moest maken. Word ik notaris en treed ik in de voetsporen van mijn vader of ga ik mijn geluk als dj en producer beproeven? Kortom: zit er echt toekomstmuziek in?

Het was best een dilemma, blikt hij terug. Al zijn vrienden gingen werken ‘als tandarts of chirurg ofzo’ en een wat rustiger leven leiden, maar hij voelde zich een vreemde eend in de bijt en voelde aan alles dat dit leventje het niet was voor hem. Hé pap, ik ga je dus niet opvolgen, vertelde hij niet veel later. „Hij snapte het, al had hij het wel leuk gevonden. M’n moeder was en is altijd bezorgd.” Fuck it, dacht hij, „Jullie kennen me, ik ga het doen. Ik houd van risicootjes en het onbekende, ik krijg er energie van.”

View this post on Instagram

A post shared by Lulleaux (@lulleaux)

In plaats van te snel ja te zeggen op aanbiedingen die toen binnenstroomden, of meteen in zee te gaan met de ‘major labels’, besloot de pientere Prick er de tijd voor te nemen. ,,Ik zal maar geen namen noemen, maar ik heb wurgcontracten van grote labels voorgeschoteld gekregen.” Misschien dat anderen er wel op in zouden zijn gegaan, denkt hij, ,,hélemaal blij dat iemand ze wil en daarom de slechte voorwaarden voor lief nemen, maar ik voelde aan alles en zeker ook door mijn juridische achtergrond dat ik even moest wachten.” Eerst zien dan geloven, voor de nuchtere Rotterdammer. „Zijn er geen lui in m’n netwerk die me kunnen helpen?” vroeg-ie zich af. Lang verhaal kort: Ja, en na wat goede en eerlijke gesprekken met mensen in the scene, tekende hij in 2016 bij Sony. Dankzij manager Dick van Be Yourself Music, die hij iets daarvoor had ontmoet en zijn eerste single ‘Up To You’ had uitgebracht, tekende hij allesbehalve een wurgcontract en kan hij ook platen uitbrengen op andere labels, wanneer Sony geen gebruik maakt van hun optie op de track.

Op zijn rider

Spijt van zijn switch is er allesbehalve en het gaat meer dan lekker met Hugo aka Lulleaux. Hij wordt over de hele wereld geboekt, brengt platen uit die miljoenen keren worden gestreamd. Op zijn rider staan standaard een fles Grey Goose voor de meereisende vrienden, fris, wat fruit en een kraslot. Nee, nog nooit wat mee gewonnen, grijnst hij, geluk in de liefde heeft hij des te meer, al ruim zes jaar is hij samen met zijn lot uit de loterij. „Ze heeft me zien veranderen van extreem carrièrebaasje tot wat ik nu ben en gelooft echt in me.”

Hij heeft ook zijn hele kledingkast moeten switchen. Van net overhemd en leren schoenen naar ‘chille shirts’ en Nikies, al gaat hij soms nog wel op net tijdens een dinertje, „speciaal voor m’n vriendin, vindt ze ziek mooi.”

Lulleaux stilo

View this post on Instagram

A post shared by Lulleaux (@lulleaux)

Zijn stijl? Popsongs met een dancerand, met nadruk op melodieën en altijd met ‘een warm Lulleaux-sausje ,,Niet om ziek mee te beuken, het moet toegankelijk blijven, mijn moeder kan er ook naar luisteren.” Ja, best mainstream, knikt hij, terwijl hij zelf ook van techno houdt, bijvoorbeeld. Hij kan z’n bpm-ei kwijt als ‘co- en ghostproducer’, ,,ik maak voor andere artiesten en onder een ander alias platen, leuk om ernaast te doen.”

Zijn nieuwste plaat heet “Be The Same” en is eind november uitgekomen. https://open.spotify.com/track/6K9FDuL2TgDdULjlQWynRx?si=fxdnAjp6QTWr69cuMZJZJA

Tip van Prick

,,Durf te kiezen en ervoor te gaan. Zorg voor een unieke sound, maak wat je vet vindt en stuur het op aan mensen. Maar stuur geen shit, een eerste indruk maak je maar een keer.” En voor daarna: neem je tijd om alles goed uit te zoeken, ,,hap nooit te snel.”

View this post on Instagram

A post shared by Lulleaux (@lulleaux)