Jelmer Visser Nieuws 25 nov 2018, 22:40

Leestijd: 6 minuten

Tribale gemeenschap vermoordt missionaris, wat nu?

De Amerikaanse missionaris John Chau wilde een van de meest geïsoleerde gemeenschappen op de planeet bekeren tot het Christendom. Een beetje als het verhaal van Bonifatius, maar dan in 2018 en tropisch. De inwoners van Noord-Sentineleiland waren absoluut niet gediend van zijn bezoek. Zij vielen de 26-jarige Chau direct bij aankomst aan met pijl en boog.

Vermoedelijk is hij om het leven gekomen door een grote hoeveelheid scherpe projectielen in zijn mond. De grote vraag is; wat nu? Moeten de inwoners van het eiland zich voor een Indiase rechter verantwoorden? Wat moet er met het lichaam gebeuren? Hier bestaat niet echt een procedure voor. De familie van de Amerikaan is in elk geval duidelijk: het is zijn eigen schuld.

Eigen schuld

De 26-jarige Chau was een man met een missie om het Christendom over de hele wereld te verspreiden. Hij meende dat de inwoners van het zeer afgelegen Noord-Sentineleiland God in hun leven nodig hadden. Tegen alle reisadviezen en restricties in, kocht hij een groep vissers om zodat zij hem naar het eiland konden brengen. Lang heeft zijn bezoekje aan de gemeenschap niet geduurd. Op 17 november zagen vissers op een afstand dat zijn lichaam op het strand begraven werd.

De familie van Chau koestert geen wrok richting de Sentinelezen, volgens hen kan hij zijn tragische dood alleen zichzelf aanrekenen. Op Instagram laten ze weten dat ze heel verdrietig zijn om zijn overlijden en dat ze hopen dat hij nu bij God is. Het was een goeie jongen, maar een domme actie. Volgens hen werkte hij alleen, niemand anders hoeft op te draaien voor zijn foute beslissing.

Het is ook niet dat John Chau niet wist waar hij aan begon toen hij besloot het Andamaanse eiland in de Golf van de Bengalen te bezoeken. Hij kende hun gewelddadige reactie op buitenstaanders en nam bewust een risico. De Amerikaan heeft in het verleden al meerdere pogingen gedaan om het afgelegen eiland is te bereiken. Deze eerdere pogingen resulteerden niet tot succes. Critici noemen de onbesuisde actie van Chau dan ook arrogant, oliedom en wereldvreemd.

Verboden gebied

Het onderzoek naar de toedracht van de moord is ondertussen in volle gang. Indiase rechercheurs zijn tot ongeveer 500 meter van het eiland gekomen. Van een afstandje observeerden ze een paar uur lang het gedrag van vier eilandbewoners. Dichterbij zullen ze niet komen, aangezien de Sentinelezen zich anders ook tegen hen zullen keren.

„We hebben de plaats delict min of meer gelokaliseerd”, vertelt inspecteur Pathek aan de New York Times. „Ze waren aan het patrouilleren op het strand, dezelfde plek waar John Chau waarschijnlijk om het leven is gebracht.” De inspecteur noemt deze zaak de vreemdste en meest complexe van zijn hele carrière. „Het is alsof we een compleet andere wereld proberen binnen te treden.”

Noord-Sentineleiland is piepklein en onderdeel van de Andamanen in de Indische Oceaan, duizenden kilometers verwijderd van het vasteland van India. Vermoedelijk leeft deze kleine gemeenschap al 55.000 jaar geïsoleerd van de rest van de mensheid. Over het inwonertal is begrijpelijkerwijs weinig te zeggen, Noord-Sentineleiland heeft naar schatting tussen de 15 tot 500 inwoners. Veel concreter gaat dit getal niet worden, aangezien ze waarschijnlijk ook niet al te vriendelijk zullen reageren op een volkstelling.

Tribaal gevaar

De autoriteiten van India weten niet precies wat ze nu moeten doen, ze proberen een manier te bedenken om het lichaam van de 26-jarige missionaris te kunnen bergen. Een team van de politie, landschapsbeheer, de afdeling welzijn voor tribale gemeenschappen en de kustwacht werkt samen om tot een oplossing te komen. De eilanders zullen in elk geval niet vervolgd worden omdat de missionaris nooit op het eiland had mogen komen en hier ook voor gewaarschuwd is.

Er is een reëele kans dat lichaam van de missionaris in het graf op het strand blijft liggen. Expert menen dat de eilandbewoners absoluut niet in contact mogen komen met moderne mensen omdat hun immuunsysteem waarschijnlijk onderontwikkeld is. Hierdoor kunnen zij zelfs door een eenvoudige verkoudheid dodelijk ziek worden.

De Indiase overheid respecteert de wens van de gemeenschap om met rust gelaten te worden. Zij zullen in elk geval niet met dwang zichzelf toegang verschaffen tot het eiland. Vijf zeemijl om de kust is sinds 1956 verboden terrein, de kustwacht ziet erop toe dat niemand in de buurt komt. Overtreders kunnen forse boetes en zelfs gevangenisstraffen krijgen.

Britse kolonisten

Waarom zijn de Sentinelezen zo vijandig? Vermoedelijk is dit begonnen toen Britse kolonisten contact probeerden te maken in 1880. Een expeditie onder leiding van officier Maurice Vidal Portman bezocht het eiland met als doel het stuk land met zijn bewoners onderbrengen in de Britse Commonwealth, dit deden Britten aan het einde van de 19e eeuw wel vaker. Om het vertrouwen van de Sentinelezen te winnen, ontvoerden ze een oude man, een oude vrouw en vier kinderen voor een goede eerste indruk.

De tactiek van de Britten was om ze stevig in de watten te leggen, zodat zij bij terugkomst konden zeggen dat de Britse kolonisten eigenlijk best toffe peren waren. Dit ging echter niet helemaal volgens plan. In Port Blair, een paar eilanden verderop, stierven de oudere eilanders na enkele dagen op mysterieuze wijze; vermoedelijk door ziekte. De Engelsen probeerden toch nog de zielen van de kinderen te winnen door ze te overladen met geschenken maar ook dit mocht niet baten.

Toen ze terugkeerden waren de Sentinelezen absoluut niet overtuigd van hun goede bedoelingen, ook het feit dat er twee van hun mensen waren omgekomen hielp niet bepaald. De kinderen hebben de cadeau’s waarschijnlijk wegens de gigantische cultuurverschillen niet eens gezien als een vriendelijk gebaar.

https://giphy.com/gifs/10Z7gATo3H3zA4

Latere confrontaties

Elke ontmoeting met de gemeenschap die in de bijna 140 jaar die volgden, resulteerde in agressie. Ze gooiden met speren naar helikopters en elke boot die te dichtbij kwam probeerden ze met pijl en boog te raken.

In 1974 poogde een filmploeg van National Geographic onder begeleiding van gewapende agenten een film te maken over de gemeenschap. Ze bereikten de kust en lieten geschenken achter zoals een plastic speelgoedauto, kokosnoten, een levend varken en kookspullen. Ook deze geschenken kon de geïsoleerde gemeenschap niet overtuigen, een van de documentairemakers werd door een pijl getroffen in zijn borst. Met de staart tussen de benen, verlieten ze het eiland. Zeven jaar later moest de bemanning van een gestrand vrachtschip gered worden door helikopters nadat ze te maken kregen met beschietingen.

Noord-Sentineleiland werd ook getroffen door de verwoestende tsunami van Tweede Kerstdag in 2004. Toen Indiase reddingswerkers een kijkje gingen nemen of de eilandbewoners de ramp hadden overleefd werden ook zij op ‘traditionele’ wijze verwelkomd. Blijkbaar konden ze zichzelf prima in veiligheid brengen. Het op een na meest recente incident stamt uit 2006 waarbij twee vissers die op het eiland gestrand waren, vermoord werden.

Begrijpelijkerwijs heeft Metro niet geprobeerd om wederhoor te plegen op het eiland, wij hopen op jullie begrip hiervoor.