Iris Hermans Nieuws 15 nov 2018, 11:16

Leestijd: 5 minuten

‘Onze vriendin ligt voor iedereen klaar’

Op de MS De Jordaan drink je een pikketanissie en ga je aan de zwier, op de boot vol plezier. Hier is het altijd feest, en ideaal tegen een potentiële winterdip!

Jordanese huiskamer

Er ís wifi op de boot, maar het wachtwoord krijg je lekker niet. Ergo: niet appen of grammen, wel happen en vlammen! En stappen, dansen, zingen, bingoën, feesten. Het kan allemaal aan boord van MS Jordaan, of de MS J, zoals ze het intern noemen.

,,Ik noem het hier altijd het Jordanese huiskamergevoel uit 1952 ofzo.” Vlootkapitein Petra Ruijs is de gastvrije eigenaar van de bont ingerichte zoetwaterparel waar je je meteen thuis voelt. Ze staat al met een lach in het leven, maar wanneer ze tussen de portretten van Johnny Jordaan en Tante Leen en een verzameling porseleinen beeldjes en bontgekleurde fröbeltjes over haar boot praat, straalt ze nog meer van alle kanten, net als de boot zelf eigenlijk.

Nieuwe vrienden

De een heeft z’n date meegenomen als verrassingsuitje, de ander viert z’n vrijgezellenavond. Tegenover zit ook een bachelor, maar dan van z’n tweede huwelijk en hij geeft z’n jonge metgezel nog wat goede doe-dit-vooral-nóóit-bij-je-vrouw-tips. Ernaast zit een vrouw alleen, die meteen wordt opgenomen in het gezelschap. Zanger Luc en ‘dj-ette’ Yvonne zingt en draaien het ene Hollandse meezinghitje na het andere en de pikketanissies en hassebassies (oud-Amsterdams voor een ouwe en jonge borrel) passeren rijkelijk de revue, evenals de haring, bitterbal, soep met ballen en stamppotten. Zomaar een potentiële scène uit de Amsterdamse Muziekvaart, het paradepaardje van de MS De Jordaan, waarop het feest is met familie en/of vrienden én vreemden die vrienden worden, in elk geval voor een uur of vier.

Ome Bertus

Petra kan smakelijk vertellen over de verschillende gasten aan boord, zoals het clubje investeerders dat binnenkwam in jasje-dasje ‘en zichzelf heel wat vond.’ Ze proest het bijna uit als ze eraan terugdenkt. ,,Na een borrel of wat, gingen de stropdassen af en aan het einde van de avond zaten ze achter elkaar op de grond Bootje van Amstel te doen!”

MS De Jordaan heeft echt fans, weet ze. ,,Die komen een paar keer per jaar aan boord en blijven terugkomen.” Zoals Ome Bertus, al kwam hij na de laatste keer niet meer terug. In levenden lijve dan, want in zijn testament had hij opgenomen met ‘het kleine beetje geld’ dat hij naliet, een feest voor zijn familie en vrienden te willen geven. En zo geschiede. ,,Het was verdrietig en vrolijk tegelijk en de hele avond werd geproost op die ouwe Bertus.” Goed gedaan man, daar ga je, riepen z’n vrienden en ze hieven hun glas richting hemel, waar die goeie ouwe Bertus vast en zeker met een glimlach toekeek, en met en beetje geluk ook met een pikketanissie erbij, want daar hield-ie van.

Gordon

Iedereen wordt hier hetzelfde behandeld. Of het nu ‘de Zuidaspief of tante Mien’ is, ze krijgen allemaal hetzelfde te eten en kunnen zelf hun biertje, fris of borrel bestellen, ,,aan flessen champagne doen we niet.” Tenzij soms met privéfeesten en ze toont foto’s van Gordon die hier zijn verjaardag vierde in juli. Met een ‘oh wat gezellig je weer te zien, schat!’, vloog hij haar om de nek. Eerder al kwam hij met Gerard Joling en heel wat oudjes aan boord voor opnames van Geer&Goor. ‘Hilarisch’, blikt ze terug ,,,en we hebben er mooi een invalidentoilet en trapliftje naar het bovendek aan overgehouden!”

Het personeel is je eigen spiegel, vervolgt ze. ,,Staan ze met een lang gezicht te bedienen, dan weet je dat je het niet goed doet.” Maar een blik op onder meer manager Saskia Roomeijer (,,echt goud waard”), kapitein Casper (,,een grote schat”) en dochter Boudie in de bediening, die met hetzelfde vrolijke hoofd en kijk op het leven als twee druppels op haar moeder lijkt, en het staat als een paal boven het IJ dat het wel goed zit, met die spiegel, waarvan overigens aan boord zo’n 20 stuks in alle soorten en maten te vinden zijn.

La vie est belle

Alles ademt een en al persoonlijkheid uit aan boord. Van de foto’s aan de wand tot het 86-delige servies van Tante Tinie dat tijdens lunchvaarten uit de kast wordt gehaald. Tegeltjes met wijze spreuken hangen verspreid. Van het concert des leven krijgt niemand een program bijvoorbeeld, ,,dat is maar goed ook.” Op dat van haarzelf zou ‘Het leven is Mooi’ kunnen staan, net als haar La vie est belle parfum. ,,Of wie goed doet, goed ontmoet, daar geloof ik heel erg in.” En goed doet ze. Zo organiseert ze voor het Nationale Ouderenfonds seniorenvaarten, waar de grijze levensgenieters gratis of voor een habbekrats mee kunnen varen.

Kleedjes

Bedrijven als FEBO en Kesbeke sponsoren regelmatig een vaart voor het Ouderenfonds, en dat betekent niet alleen een cheque uitschrijven, ,,dan staan ze ook gewoon zelf hier te bedienen en delen ze broodjes kroket of augurken uit.” Of moorkoppen, die je na afloop ‘echt óveral terugvindt’, maar ach, hoort erbij, haalt de opgeruimde Petra haar schouders op. Alles wordt na afloop keurig schoongemaakt, inclusief de kleedjes, die perfect in de hele huiskamersetting van de boot passen. Maar wel wat nazorg behoeven. ,,Die rottige kanten dingen moeten eerst in het wolwasje en daarna worden gestreken, elk weekend hangen Saskia’s en mijn eigen waslijn vol… Maar ze horen er bij.”

Nooit vol

Een deel van alle snuisterijen en versieringen waar je foto’s van wilt blijven maken (of even overheen wil aaien) was er al toen Petra de boot vier jaar geleden overnam van goede vriend ‘en bijzonder mens’ wijlen Jan, minstens zo veel heeft ze zelf overal en nergens op de kop getikt. Het werkt verslavend, verklapt ze, en vol raakt het hier toch nooit, ,,en door de wilde feesten en partijen sneuvelt er natuurlijk geregeld iets.”

Ik wil alleen maar leuke dingen doen op dit schip, zo besluit vlootkapitein Petra. ,,En de MS J met anderen delen. Onze vriendin ligt klaar voor iedereen.”