Julia Onclin Nieuws 30 nov 2018, 17:00

Leestijd: 3 minuten

‘Glimlach- en nadenkmomentjes, dat wil ik bereiken’

Waar de creatieve Marlouk Basten overdag werkt bij een groot bedrijf, staat haar vrije tijd in het teken van iets compleet anders: versjes maken. Ze knipt woorden uit de koppen van Metro en maakt er gedichtjes van die ze vervolgens op Instagram plaatst. Al tweeëneenhalf jaar doet ze dit met veel plezier. Inmiddels heeft ze zoveel versjes gemaakt dat het tijd werd voor een nieuwe uitdaging: het maken van een boek. Vrijdag was het zover, ze kreeg eindelijk haar boeken binnen.

Als je al zo lang versjes maakt, moet het maken van een eigen boek met die versjes erin vast een hoogtepunt zijn!

Ik was in oktober op vakantie en toen kwam ik terug en dacht ik, ik wil voor Sinterklaas iets in de verkoop doen. Wat is nou het vetste om te verkopen? Haalbaarheid was niet iets waar ik toen over nadacht. Een boek maken, dat is wel heel gaaf. En nu, 6 weken later, is het me gelukt. Ik heb een eigen boek.

Een boek uitbrengen was altijd je grote droom, dat is gelukt. Wat zou je nog meer willen bereiken?

Ik zou het gaaf vinden als mijn boeken door heel Nederland in de winkels komen te liggen. Dat ik mijn eigen boek bij de Bruna in Amsterdam zie liggen, is wel mijn droom voor volgend jaar.

Je schrijft al aardig lang versjes. Hoe krijg je het dan voor elkaar om uit al je werk 50 versjes te selecteren voor je boek?

Dat was wel lastig. Ik heb inmiddels meer dan 200 versjes. Op een avond ben ik op de bank gaan zitten en ben ik al mijn versjes bij langs gegaan, van tweeëneenhalf jaar geleden tot nu. Daar heb ik de beste uitgekozen die tevens ook de meeste likes hebben gekregen. Toen bleven er nog 80 versjes over. Die heb ik geprint en als categorieën op basis van kleur en thema bij elkaar gelegd. Uiteindelijk bleven er nog 50 versjes over.

Wat wil je bereiken met de versjes die je maakt?

Glimlach- en nadenkmomentjes, ik vind het heel mooi als ik dat kan bereiken. Dat mensen het versje twee keer moeten lezen voordat het kwartje valt en ze denken: ‘o daar heeft ze eigenlijk wel een punt’. Of dat ze om de versjes moeten lachen. Ik had laatst nog een hele mooie reactie van iemand: ‘Ik lees je elke week onderweg naar mijn werk en je versjes betekenen vaak iets voor me. Je hebt talent in het vertalen van een gevoel in slechts een paar woorden’.

Heb je voordat je de versjes schrijft al in je achterhoofd waar het deze keer over zal gaan?

Meestal komt het vanzelf. Als ik onderweg ben in de trein en ik kijk naar buiten, dan komen er nog weleens dingen in me op. Maar soms is er ook wel iets actueels. Zolang ik er zelf maar iets bij voel.

Hoe nu verder?

Op dit moment ligt mijn focus op het boek en het verzenden van alle exemplaren. Ik denk dat ik in januari ga nadenken over de volgende stap. Ik zou bijvoorbeeld nog meer kaartjes willen maken. Ook wil ik graag tassen gaan maken met mijn versjes erop. Ook zoek ik een uitgeverij zodat mijn boek in meer winkels komt te liggen.