Iris Hermans Nieuws 4 okt 2018, 06:15

Leestijd: 5 minuten

‘Mafkees’ Rob houdt van onbegrepen dieren

Je hebt van die echte knuffeldieren, waar iedereen spontaan ‘you’re so fluffy!’ bij uitroept, nadat snel even een foto voor op Instagram is gemaakt #zoschattig. Sommige dierenliefhebbers hebben dan wel niet de meeste aaibare, maar zeker wel bijzondere dieren en hebben er minstens zo’n bijzondere band mee.

Snakelove en mafkees

,,Ik weet wat je doet hufter, je krijgt me toch niet.” Rob Dumont zegt het dagelijks liefkozend tegen onder andere Curry, Kliko, Peper. Stuk voor stuk grote slangen die je op een heel andere wijze benadert dan de gemiddelde huiskat. ,,We houden van sarcasme hier in de reptielenopvang, ook onderling.” Zo noemt hij collega Patrick mafkees, als compliment bedoeld, ,,een mafkees is voor mij iemand met een groot hart voor dieren.”

Geslachtsorgaan anaconda

Rob Dumont is de man achter de reptielenopvang en Stichting T.C.N. Animal Resque in Zwanenburg en een uur in zijn gezelschap en je weet niet alleen waar het geslachtsorgaan van de anaconda zit (bijna onderaan z’n staart) en wat de voederdieren muizen en ratten zelf eten (witbrood), maar hij weet je ook met z’n enthousiasme en goudeerlijke verhalen aan te steken met het reptielenvirus, waarna je zelf ook gewoon een slang wil. Of een Rob.

ReptielenRob

Een man met een bijzonder groot hart voor reptielen, maar ook voor wolven, haaien, spinnen. ‘Onbegrepen dieren’ en ja, onbegrepen heeft hij zich ook vaak gevoeld. Een roerige jeugd op z’n zachtst gezegd, met veel tehuizen en nog meer pleeggezinnen, waar de optimist overal iets leerde. ’Dure woorden’ van de advocaat, houtskills van de timmerman. Het heeft hem gemaakt tot wie hij nu is. Een compleet mens en ‘een beetje eigenwijs’. Als geen ander weet hij hoe belangrijk het is om goed te worden opgevangen, en dat doen ze hier in Zwanenburg. Van leguaan tot schorpioen en schildpad, ze vinden hier allemaal een warme, schone plek, heel goed eten en dito zorg.

Vooroordelen? Snakeshit!

Ook hoopt hij met de opvang mensen te informeren (iedereen is hier welkom) en wat vooroordelen weg te nemen. Over de dieren zelf (,,dat ze alleen maar koud, glad en dodelijk zijn”) en over de eigenaren. ,,We zijn zogenaamd allemaal mensen bij een motorgang met zware kettingen en tattoos die elk week bij de sociale dienst staan.” Snakeshit. Wel moet je zelf ook bijzonder zijn om van zulke bijzondere dieren te kunnen houden, denkt Dumont die volgens hemzelf een klein beetje autistisch is en daarom zo gedreven is en van kop tot staartpunt van de dieren wil weten, ,,het liefst echt álles.” In 2001 kwam een schaminkeltje van een leguaan binnen, blikt de reptielenliefhebber terug. Hij kon niet meer op z’n poten staan en de dierenarts zei: 24 uur, niet langer. ,,Maar ik ben eigenwijs…” en hij begon aan z’n drie maanden durende missie waarin hij elke twee uur Olvarit babyfruit in z’n bekje deed. Met verve (en een lepeltje), want Kriel de leguaan is intussen 130 centimeter en woont in blakende gezondheid in Zeeland, geadopteerd door een particulier.

Bedrijfsongevalletje

Tot 2007 ving Dumont de dieren thuis op (de eerste al in 1983), tot ‘een klein bedrijfsongevalletje’ in 2007. Een understatement voor een beet van Emiel Ratelslang. De vriendelijke reptielenman praat er luchtig over, maar wanneer hij een foto van toen laat zien van z’n onderarm die van boven tot onder zo goed als helemaal open ligt en de flinke littekens van nu die nog steeds herinneren aan Emiel, blijkt wel hoe serieus het was. Z’n vrouw werd daarna erg angstig en toen besloot hij dat het tijd was voor een nieuwe plek, ,,veiligheid gaat boven alles.”

Goede buren

Na wat omzwervingen, kwam hij hier in Zwanenburg. Met uitzicht op het water en in een rustig buurtje een perfecte plek voor de reptielenopvang. Geen klachten van de buren, schudt hij z’n hoofd, ,,ze vinden het juist leuk en zijn nieuwsgierig en komen van alles langsbrengen.” Ook nog nooit eentje ‘echt ontsnapt’ en nu begint hij te grijnzen. ,,En als dat wel gebeurt, zoeken we net zo lang tot we hem hebben.”

‘Mens, ik kraak je’

Of er een band met een reptiel mogelijk is? Geen twijfel mogelijk. Hij zelf voelt zeker een band met de slangen, maar vice versa is dat een heel andere band. ,,Als ik ze zie, denk ik: wat zijn ze toch mooi. Zij denken als ze me zien: als ik je kan pakken, kraak ik je.” Erg vindt hij dat niet, ,,ik blijf door ze gefascineerd.” Puff Daddy is zijn all time lieveling, de pofadder die binnenkwam met obesitas en die elf jaar is geworden. Kliko die alles eet, is zijn huidige favoriet. Een anaconda (en het grootste mannelijke exemplaar in heel Europa) die met gemak twee getrainde bodybuilders kan wurgen. Niet aan te raden om mee op de foto te gaan dus. Sowieso snapt hij ‘van die mannen die zo nodig met een extreem grote slang op de foto willen’ niet helemaal, ,,allemaal compensatiedrang, als je snapt wat ik bedoel.” Zelf gaat-ie liever met een leguaantje of een ander klein dier op de foto, knipoogt hij, ,,ik heb niet zo’n bewijsdrang!”

Eigenwijs…

Rob Dumont heeft uitgezaaide longkanker en niet meer heel lang, volgens de dokters. ,,Maar ik ben eigenwijs…”, glimlacht hij, ,,En ik blijf hier tot m’n laatste snik, tussen m’n reptielen. Dit is m’n leven.”