Iris Hermans Nieuws 4 sep 2018, 08:10

Leestijd: 4 minuten

Zwolle-Almere Buiten: Perenkut!

Metro’s Iris gaat op wereldreis door eigen (spoorweg)land en ze neemt mee: haar zwemspullen, meestal goede humeur én Huawei P20 Pro (laatst nog bekroond als beste tellie) waarmee ze van alles vastlegt. Van pluizige babykonijnen tot Almere Buitens lichtpuntje café Het Steegje én de likeur met de ondeugende naam.

Aflevering 3: Zwolle – Almere Buiten

Wat zou erin zitten? Nieuwsgierig versnel ik m’n pas en ren achter een meisje met piercings en leren jack aan. Uit haar oren schalt Ronnie Flex, in haar armen een beige hok dat ze vasthoudt alsof ze het Achtste Wereldwonder hier op station Zwolle onder haar hoede heeft. Geen achtste, wel een zacht wondertje met twee pluizige rechtopstaande oren en een klein op en neer wippend neusje, zo blijkt iets later wanneer Cathy me haar schat laat zien. Of schatje, want Boefje is nog maar twee maanden oud. Ze is nu al helemaal gek op het beestje en wat deze stoere meid het liefst met hem doet? Een lieve lach verschijnt op haar gezicht, ,,heel veel knuffelen.”

Wildernis

Ik stap weer de trein in en onderweg trekken heel wat wilde landschappen aan me voorbij. Ik nader de stad met de meeste stations en tussen Oostvaarders en Parkwijk zit Almere Buiten en het is deze toevoeging die me niet heel veel doet verwachten van dit station. Maar ik moet echt héél nodig… Zou hier een wc in de buurt zijn, of moet ik het Buiten doen?

Lichtpuntje: Het Steegje

Een troosteloos grijze stationsomgeving ontwaart zich voor me, als ik uitstap. Tussen Leen Bakker, Action en wat bedenkelijke kunstprojecten, doemt het lichtpuntje van Almere Buiten voor me op. Zonder enige twijfel is dat Het Steegje, het café waar ‘van álles komt’, vertelt eigenaresse Jolanda van Leeuwen, zo’n (bar)vrouw waar je je meteen bij op je gemak voelt. ,,Jong, oud, mensen uit alle werelddelen en transgenders, iedereen voelt zich hier thuis.”

Schilder slash filosoof Clint

Buiten is schilder Clint druk in de weer met z’n kwast om het terras van een likje rood te voorzien. Een schilder met een filosofisch randje, getuige de vele wijze raden die sympathieke Clint geeft, ,,maar het gaat er om dat jíj gelukkig bent.” Als af en toe een regendruppel valt, kletst-ie even bij met Jolanda, elektricien Louis van ‘de technische klusjes’ en stamgast Saad. Hij woont letterlijk een paar meter verderop, nadat hij lang in Amsterdam Oost heeft gewoond en wat hij hier nou echt mist, in Almere Buiten? Hij twijfelt geen moment. Een fatsoenlijke shoarma-tent, ,,je kunt hier alleen maar van die vieze döner krijgen…”

Mindfuck

‘Een leefomgeving in ontwikkeling’, wordt door buurtbewoner Remco de Wit naar het op deze maandagmiddag ietwat kleurloze plein voor hem geknikt. Met zoon Bas vormt hij een mannenhuishouden in de Seizoenenbuurt. In de Septemberstraat om precies te zijn, ,,en ik ben toevallig ook in september jarig”, vertelt hij als bus M2 Stripheldenbuurt voorbij zoeft. ,,Maar het is fijn wonen, je vindt hier van alles.” Al blijkt de tunnel vlakbij de Appie waar Bas werkt wel een mindfuck voor chauffeurs. Het begint hoog, eindigt laag,  ,,er staat regelmatig weer iemand in vast!”

Ajax

Het Steegje is een Ajax-café met shirts en memorabilia aan de muur, ,,we hebben het grootste scherm van heel Almere”, weet Jolanda, maar niet alleen daarom weten haar gasten -,,ook veel Amsterdammers, de trein stopt vaak hier”- het te vinden. Zo zijn er de befaamde beachparty’s, ,,dan wordt me hier toch een lading zand naar binnen gebracht.” En Halloween natuurlijk. ,,Een groot spookhuis hier.” Ze kijkt even rond op het terras en fluistert dan, met een dikke knipoog: ,,spoken zitten er altijd wel.”

Peren…

Hét drankje van Het Steegje? Bier natuurlijk, maar… en nu fluistert ze weer, er is meer. De perenlikeur, of in de volksmond van Almere Buiten, ,,de perenkut.” Dat die allesbehalve naar kut met peren smaakt, hoe dat dan ook moge smaken, blijkt wel als ze eentje voor me inschenkt. ,,Proef maar…” Ja, Het Steegje is zo’n café waar je naar binnen gaat en eigenlijk niet meer naar buiten wil. Maar de trein fluit alweer. Je kunt hier ook gratis trouwen, mop, roept Jolanda me nog na. Heeft zij ook gedaan, met haar Ruud. En nog steeds gelukkig. ,,Komt vast door de trouwlocatie…”

Volgende week: Almere Buiten – Amsterdam