Kyrie Stuij Nieuws 3 sep 2018, 06:00

Leestijd: 5 minuten

Maar vijf keer hospiteren voor een studentenkamer

Duizenden studenten maken deze week een nieuwe start. Zij laten hun vertrouwde wereld achter zich en kruipen voor het eerst in de collegebanken. Een week lang duikt Metro voor een serie artikelen in de wereld van het studentenleven. Vandaag: hoe vind je in vredesnaam een kamer? 

Met een slenterend loopje, dat de kater van de vorige avond verraadt, beweegt een groep jonge studenten zich richting de ingang van de Vrije Universiteit Amsterdam. In gekleurde introductieshirts is hun eerstejaarsimago moeilijk te verbergen. Snel wordt er nog even een chocoladecroissant naar binnen gewerkt, terwijl de groep praat over hun vakken, het eindfeest en de zoektocht naar een kamer.

„Poeh, een kamer zoeken. Ja, daar moet je wel moeite voor doen”, vertelt Pien Lohman, terwijl ze met haar fiets nonchalant tegen een lantaarnpaal leunt. Binnenkort verhuist ze van Oss naar haar studentenkamer op campus Uilenstede, net iets buiten de hoofdstad. Pien is daarmee een van ’lucky few’, weet ze. „Ik heb maar vijf keer hoeven te hospiteren. Dat is niks, voor Amsterdamse begrippen.”

Banksaldo

Geduld, social skills en het liefst een toereikend banksaldo. Een paar handige eigenschappen voor de zoektocht naar een kamer op de krappe woningmarkt. Want met zoveel kapers op de kust moet je het aanbod nauwlettend in de gaten houden. En als dan ein-de-lijk die ene parel verschijnt, duikt iedereen er direct bovenop. Een soort jachtinstinct onder woningzoekenden, beschrijven studenten. „Iedereen vraagt aan elkaar: ’als je iets hoort of ziet over een kamer, laat het me weten”’, illustreert tweedejaars IBM-student Christian. Een competitie waar hij als thuiswonende student niet aan mee doet. „Weet je wat het is? Een kamer is gewoon zonde van het geld. Als je een huis koopt investeer je in iets. Maar die 700 euro die je maandelijks neertelt voor een kamer van nog geen twintig vierkante meter? Dat is gewoon weg.”

Hij is niet de enige, merkt Christian. Klasgenoten kiezen er wel vaker voor om in het ouderlijk huis te blijven. Zijn klasgenoot Mike reisde zelfs een jaar vanuit Den Bosch naar zijn studie. „Inmiddels woon ik voor 290 euro antikraak in Amsterdam. Het is niet ideaal om in een kantoorpand te wonen, maar nu ik niet meer drie uur per dag hoef te reizen hou ik in ieder geval meer tijd over.”

Te veel betalen

De nood is vaak hoog bij het vinden van een kamer, met als gevolg dat er weinig onderhandeld wordt over de prijs. Eerder deze zomer meldde de Landelijke Studentenvakbond (LSVb) al dat studenten gemiddeld 100 euro per maand te veel betalen, gebaseerd op een puntensysteem om de maximale huur van een kamer te bepalen.

Volgens de bond lieten meer dan 10.000 studenten hun kamerprijs afgelopen jaar controleren. Driekwart daarvan betaalt te veel, stelt de LSVb vast. „Er zijn studenten die soms wel 300 euro te veel betalen voor hun kamer”, aldus de studentenorganisatie. „Het is onvoorstelbaar dat de overheid niet ingrijpt en de studenten zo laat uitbuiten. Door het grote tekort aan studentenkamers hebben studenten geen keus en moeten ze wel woningen aannemen die onbetaalbaar zijn.” Studenten die te veel huur betalen moeten volgens de LSVb eerst om een huurverlaging vragen aan hun huisbaas. Als de verhuurder hier niet in meegaat, kunnen studenten bij de Huurcommissie aankloppen. Zo’n procedure kan echter maanden duren.

Gemiddelde kamerprijs

De gemiddelde kamerprijs is volgens cijfers van Kences/LSVB 484 euro in Amsterdam. Opvallend is dat de hoofdstad niet eens de duurste stad als het gaat om de huurprijs van kamers. Haarlem, Alkmaar en Almere steken er met meer dan 500 euro zelfs boven uit.

Student Daan Eikelenboom zit daar nog ruim boven. „Zo’n 950 euro per maand betaal ik samen met een vriend voor een appartement in Haarlem”, vertelt hij. „ We zijn eraan gekomen via een vriend van mijn vader die in de woningbranche werkt.” Hoe lang het had geduurd als de vriend van zijn vader niet had geholpen? Stellig: „Dan was het niet gelukt.”

Samenwonen lastig

Hand in hand lopen ze naar de ingang van het universiteitsgebouw. Het jonge stel Krystian en Lisa is vanuit Leeuwen in Gelderland naar Amsterdam gereisd. Een treinrit van langer dan twee uur.

Krystian begint binnenkort aan zijn opleiding op de VU en als er niet snel een wonder gebeurt wordt de lange treinreis waarschijnlijk dagelijkse kost. ,,We wonen nu samen in een antikraakpand in Leeuwen. Lisa gaat daar in de buurt naar school, maar ik moet voor mijn opleiding naar Amsterdam. We zoeken daarom een huisje in Utrecht, maar dat is niet te vinden.’’

Met een gezamenlijk budget van rond de 800 euro hadden ze verwacht wel een ruimte te kunnen vinden, al was het maar klein. Maar zelfs de kleinste studio’s beginnen in Utrecht volgens Krystian en Lisa pas bij 1000 euro per maand. ,,Soms zien we wel goedkopere woningen, maar daar mogen we niet in wonen omdat we niet op de Universiteit Utrecht studeren.’’

En ja, dat is soms best frustrerend. ,,Het is gewoon belachelijk duur. Of je nou in Utrecht, Amsterdam of Rotterdam kijkt, het maakt eigenlijk niet uit. En dan heb je nog te maken met allerlei regels, zoals een inkomensgrens waar je aan moet voldoen. Soms kun je wel de huur betalen, maar kan je de ruimte toch niet huren omdat je minimaal vier keer de huur moet verdienen.’’

Deze week begint Krystian met zijn opleiding. Of het gaat lukken om te blijven samenwonen, durft het stel niet te zeggen. ,,Het kan in ieder geval nog wel een half jaar gaan duren.’’