Iris Hermans Nieuws 28 aug 2018, 07:28

Leestijd: 4 minuten

Van Akkrum tot Zandvoort aan Zee: Steenwijk – Zwolle

Metro’s Iris gaat op wereldreis door eigen (spoorweg)land en ze neemt mee: haar zwemspullen, meestal goede humeur én Huawei P20 Pro (laatst nog bekroond als beste tellie) waarmee ze van alles vastlegt. Van knappe bankstellen tot wachtende Chinezen bij de halte, a trainstation with a view,  tweedeklas liefdesgraffiti en zuigende Hetty.

Aflevering 2: Steenwijk-Zwolle

Heel veel gezellige wacht-Chinezen hier! luidt het antwoord van een willekeurige Steenwijker als ik hem vraag zijn dorp te omschrijven. Want naast het station, is de bushalte (lijn 70 en 270) naar Giethoorn, ,,En dat vinden ze prachtig, al die bootjes.”

Bikkel

Bij Perron3 verkoopt Yvonne Hamstra met haar collega slash naamgenoot niet alleen de buskaartjes naar Giethoorn, maar ze blijkt ook de NS-vraagbaak door loketgebrek. FAQ: ‘hoe laat gaat ‘t treintje naar Amsterdam?’ (,,zestien over heel en over half”) én ze verkopen zelfgemaakte koekjes, appeltaart en broodjes gezond, met als ‘geheim’ ingrediënt de Bikkelsaus. Ik kijk haar vragend aan, waarna ze een klodder witgele saus op een lepeltje spuit. ,,Smikkel maar.”

Alpaca

De energieke Yvonne heeft iets verderop haar AlpacaOord. Binnenkort wil ze Steenwijk kennis laten maken met het zoogdier dat als twee druppels spuug op een kleine lama lijkt en altijd vriendelijk onnozel uit z’n kraalogen lijkt te kijken. Yvonne is gek op ze, ,,het zijn zulke lieve beestjes, ze maken je rustig als je met ze gaat wandelen.” Ze kijkt me aan van top tot teen, terwijl ik naarstig in m’n tas grabbel op zoek naar m’n telefoon, die in m’n broekzak zit. ,,Misschien iets voor jou?”

Liefdesgraffiti

Zonder alpaca, maar met een appeltaartpunt stap ik in de trein, waar mijn oog op liefdesgraffiti valt. Lotus hartje Marouan en ik droom even weg naar duizend-en-een-nacht-oorden. Zouden ze nog samen zijn? Onderweg hoor ik een groepje dat op weg is naar een festival. Ze zijn vrolijk, aangeschoten en maken woordgrappen in deze snelle stoptrein: ‘de sprintercity’. Maar toch maar liever niet op de foto, ,,We hebben er wel eens helderderder uitgezien… Of is dat geen woord?” Het landschap trekt aan me voorbij. Schapen dartelen zorgeloos door de wei, ernaast de grondvesten van een viaduct met daarop BOKS ouwe! in rode graffiti -voor een foto ben ik nét te laat-. ,,Hier is een biertje”, roept een net ingestapte festivalganger met nu al schorre stem. Oh nee, ‘een viertje’, blijkt wanneer haar drie vriendinnen komen aangesneld naar haar en de vierzits. ,,Perfect”, concluderen ze tevreden en leunen achterover, ,,hebben we nog een biertje?”

Zwolle

Op Zwolle galmen de klanken van Bach door een eveneens onmiskenbare pianovirtuoos door de hal, nog geen twaalf voetstappen verder stort iemand trillend en schreeuwend in elkaar, waarna meteen hulp komt aangesneld. Niet echt een Huawei-momentje, zo besluit ik en loop naar spoor 1.

Helden

,,Mag ik nog drie Bifi’s en wat bierblikjes?” Railcateraar Nick vult op station Zwolle z’n ‘bak’ met lekkernijen en handigheden voor onderweg. Telefoonopladers, check. Witte wijn, check. Nooit geweten trouwens dat ze ook wijn verkochten… (Even onthouden). Collega Jitske is vandaag in chargeen heeft net gehoord dat een paar van hun Railcateraars, dagelijks lopen zo’n 70 door de treinen met hun volle bak en dito glimlach, in een trein met storing zit. ,,Even kijken waar ze kunnen overstappen.” Mooi werk wel, vinden ze allebei. Mensen zijn vriendelijk, enkele chagrijnige blikken naar hun hoofd -figuurlijk- daargelaten (,,lopen we gewoon snel door”) en behalve tijdens etenstijd, doen ze goede zaken.

Spoorsjans?

Zij verkoopt opvallend veel Snickers, bij Nick gaan ‘s ochtends ‘de cappuccinootjes’ als warme broodjes over zijn toonba(n)k. Ook de opladers zijn geliefd, ,,veel mensen weten niet dat ze altijd gratis bij ons kunnen omruilen.” Hij heeft (nog) niet veel sjans, verklapt hij, en zij? Een ondeugende grijns. Ja, er wordt weleens om een bonnetje gevraagd, ,,met daarop m’n telefoonnummer.” Pech voor reizigers die wel een Bifiworstje met deze leuke Railcateraar hadden willen delen, ,,ik heb al een vriend.”