Arjan Paans Nieuws 11 mrt 2018, 20:38

Leestijd: 2 minuten

‘Trump doet het vooral goed voor eigen achterban’

De Amerikaanse president Donald Trump dreigde dit weekend de automerken Mercedes en BMW met hoge importheffingen. Of zijn spierballentaal het gewenste effect heeft, valt nog maar te bezien, zegt Amerika-deskundige Sara Polak van de universiteit Leiden.

Met de aankondiging van een sensationele topontmoeting tussen de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un en de Amerikaanse president Trump lijkt een dreigende confrontatie tussen de twee kernmachten voorlopig afgewend. Intussen heeft Trump een handelsoorlog aangekondigd met Europa, en dreigt hij met een heffing op Europees staal en aluminium. Trump wil zo een einde maken aan de „gruwelijke handelsbarrières” die Europa oplegt aan de Amerikaanse industrie.

Is dit in beide gevallen niet gewoon de slimme zakenman die hoog spel speelt om uiteindelijk met de beste deal uit de bus te komen?

Sara Polak: „Het is nog moeilijk te overzien wat de effecten zijn. Amerika importeert bijvoorbeeld veel staal uit Canada dat daar weer Amerikaanse kolen voor terugkoopt. Als de staalimport stokt vanwege een importheffing heeft Canada ook minder kolen nodig en loopt de kolenwinning in de VS weer gevaar. Ook wereldwijd zijn de gevolgen van een handelsoorlog ongewis.

Is het dan helemaal onlogisch dat Trump zo hoog opspeelt?

Amerika heeft last van oneerlijke concurrentie uit met name China. Begrijpelijk dat ze daar in concrete gevallen iets aan willen doen, want alléén de industrie aanpakken lost oneerlijke concurrentie vanuit China niet op. Maar het zou beter zijn als daarnaast de problemen in eigen land worden aangepakt door de staalindustrie te moderniseren. Door het op deze manier aan te pakken, komt er zeker beweging in het spel, maar de vraag is welke kant dat opgaat. Een handelsoorlog kan ook het begin van een nieuwe economische crisis inluiden.

Aan de andere kant: in het conflict met Noord-Korea heeft een harde aanpak wel degelijk tot toenadering geleid. De oorlogsdreiging van een paar maanden geleden lijkt nu ver weg.

Ik kan niet beoordelen hoe groot die dreiging was. Een topontmoeting was al zeker 20 jaar de wens van het Noord-Koreaanse regime. De Amerikanen wilden altijd pas praten als de Koreanen zouden afzien van hun nucleaire programma. Die voorwaarde is nu niet gesteld, dus de vraag is of Trump zoveel heeft bereikt of Kim gewoon alsnog zijn zin heeft gegeven.

Is er ook iets goed aan de benadering van Trump?

In beide gevallen is zijn aanpak niet per se positief. Maar voor een president die wil scoren voor zijn eigen publiek doet hij het wel erg goed.