Sarah Sitanala Nieuws 3 feb 2018, 14:39

Leestijd: 2 minuten

Kind woonde bij overleden moeder. Hoe nu verder?

Afgelopen vrijdag kwam het schokkende nieuws naar buiten van een drie-jarig meisje dat een week lang bij haar overleden moeder in huis had geleefd. De benedenburen kregen argwaan nadat zij last kregen van een lekkage. Zij belden met de huisbaas die vervolgens de politie inschakelde.

Het meisje werd op 20 januari gevonden. Haar 41-jarige moeder bleek een natuurlijke dood te zijn gestorven. Om te kunnen begrijpen hoe traumatiserend dit moet zijn voor een jong kind, belde Metro met opvoedkundige Marina van der Wal.

Voorspelbaarheid

Volgens van der Wal slaan mensen pas herinneringen op als zij kunnen praten omdat je dan woorden aan herinneringen kunt verbinden. „Toch voel je als je geboren wordt meteen of je veilig bent of niet. Voor kinderen op zo’n jonge leeftijd is het heel belangrijk dat juist de behoeftebevrediging van weten dat je veilig bent er ook daadwerkelijk is. En die uit zich dan weer door bijvoorbeeld het op tijd verschonen van luiers, en het geven van eten en drinken.”

Daarmee maak je het leven van kinderen voorspelbaar; heel belangrijk in het leven van jonge kinderen. „Kinderen weten dat als hun broek nat is ze een schone luier krijgen, als ze honger hebben worden ze gevoed. Ontbreekt het aan die voorspelbaarheid, dan heeft dat invloed op de ontwikkeling van een kind."

In het geval van het drie-jarig meisje is duidelijk dat er een hoop is voorgevallen in haar nog prille leventje. Zij en haar moeder waren tenslotte al in beeld bij hulpverleningsorganisaties. „Ik hoop zo dat we nu niet meteen gaan wijzen naar de hulpverleners. Ik denk dat wij met zijn allen verantwoordelijk zijn voor een veilige maatschappij voor onze kinderen.”

Niet het eindpunt

Het meisje is naar pleegouders overgebracht, die wat betreft van der Wal een pluim verdienen. Over de gevolgen voor het jonge meisje is van der Wal voorzichtig. „Alles wat er vanaf nu in haar leven gaat gebeuren zal bepalen hoe zij later als volwassene zal zijn. Belangrijk zijn de mensen om haar heen en de professionele hulp die haar bij de verwerking van dit verlies geboden wordt.” Het meisje zal deze traumatische ervaring ongetwijfeld de rest van haar leven bij zich dragen, maar het hoeft zogezegd niet het eindpunt te zijn in haar leven.

Het onderzoek dat gestart is door De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd moet antwoorden geven op de vele vragen die er op dit moment heersen. „Laten we niet met vingers gaan wijzen, maar ons realiseren dat hulpverleners ontzettend zwaar werk verrichten. Teveel werk, voor te weinig mensen. Er is wat mij betreft teveel bezuinigd op de maatschappelijke cohesie. We moeten ons allemaal bedenken wie in onze omgeving een extra oogje nodig heeft.”