Sofie Smulders Nieuws 20 feb 2018, 18:39

Leestijd: 3 minuten

Hoe is het om familie achter de tralies te hebben?

Wat doet het met je als een familielid van je zodanig in de problemen raakt, dat hij of zij voor langere tijd achter de tralies terechtkomt? Metro sprak Terry (24), wiens vader in de gevangenis zat.

Voor Terry kwam het als een schok dat zijn vader in de gevangenis zat. „We kregen in eerste instantie te horen dat hij overleden was. Dit bleek helemaal niet waar te zijn.”

Geen slachtofferhulp

Via de media moest Terry vernemen wat er echt met zijn vader aan de hand was. Volgens hem lopen veel gezinnen aan tegen dergelijke misinformatie. Terwijl je op dat moment eigenlijk net zo goed slachtoffer bent. ‘Het Ministerie van Veiligheid en Justitie moet zorgen dat kinderen en jongeren die getuige zijn van de aanhouding van hun ouder worden aangemerkt als slachtoffer. Nu vallen zij juridisch buiten die definitie en daarmee hebben ze ook geen recht op slachtofferhulp. Maar deze kinderen maken soms wel degelijk een trauma door’, aldus een aanbeveling van de kinderombudsman naar aanleiding van gesprekken waar ook Terry bij aanwezig was.

Terry heeft lang geheim gehouden dat zijn vader in de gevangenis zat. „Ik dacht: dit mag nooit naar buiten komen, dan word ik gezien als een slecht mens. Dat geheimhouden was hartstikke lastig. Toen ik nog op school zat en doordeweeks naar de reguliere bezoekuren wilde, moest ik iedere week weer een excuus klaar hebben.”

Taboe doorbreken

Op een gegeven moment was Terry er klaar mee, hij wilde zijn geheim niet langer bij zich dragen. „Ik besloot om het er helemaal uit te gooien en erover te praten. Dat deed ik voor het eerst in een documentaire, samen met Claudia Schoemacher. Er moet een taboe doorbroken worden.” Er schort een hoop aan de zorg voor familieleden van gedetineerden, vindt Terry. „Gemeenten moeten een coördinator hebben die hulp inschakelt. Maar wat er te vaak gebeurt is dat ze niet de juiste expertise hebben. Je wordt doorverwezen, maar dat loopt vaak op niets uit.”

En dat terwijl begeleiding zo hard nodig is, vooral in het begin. „Traumatische ervaringen die voorkomen hadden kunnen worden. Ik heb dat zelf ook gehad. Ik ben een binnenvetter en wilde niet teveel emoties laten zien. Ik voelde me op sommige momenten heel eenzaam en dan nog extra op dagen als Vaderdag of met kerst.” Ook financieel waren er problemen. „Mijn vader was kostwinner en als hij er niet is, begin je dat wel te merken. Ik ben er inmiddels wel achter dat vrij veel mensen in die situatie hebben gezeten.”

Het was uiteindelijk zijn vader die hem over stichting Exodus vertelde, waar Terry jongerenambassadeur voor is. Daarnaast studeert hij aan het Conservatorium. „Die twee dingen probeer ik bij elkaar te brengen. Ik doe onderzoek naar kinderen van gedetineerden en wil met muziektherapie iets concreets vinden om hen te helpen.” Terry heeft door die zware periode een enorme vechtlust: „Als mensen zeggen: ‘dit gaat je niet lukken’, wil ik koste wat het kost het tegendeel bewijzen.”

Over Exodus:
Exodus is een forensische nazorgorganisatie. Zij bieden steun, opvang en begeleiding aan gedetineerden en ex-gedetineerden. Buiten de gevangenis begeleiden zij ex-gedetineerden in elf Exodus-huizen en ambulant. Dat doen ze met professionals, maar ook met heel veel vrijwilligers. 

Bij Exodus zijn ze ook bezig met het gezin van de gedetineerde. Ze geven ze vaderschapstrainingen, omdat het heel belangrijk is dat als vaders terugkeren naar huis, ze begrijpen wat hun kind heeft doorgemaakt. Ook leren ze hoe ze het contact kunnen herstellen.