Iris Hermans Nieuws 26 jan 2018, 10:00

Leestijd: 7 minuten

Zalig ontbijtje met SGP-lijsttrekker Paula Schot

Een zalig ontbijtje met Paula Schot, de eerste SGP-lijsttrekker van Amsterdam, en ook nog eens een vrouw. Twee firsttimers voor de partij waar het geloof als rode (lei)draad doorheen loopt en die grote plannen met Amsterdam heeft: alle prostitutie het raam uit.

Nutella

Ze smeert wat cream en frambozenjam op haar scone en neemt een hapje. Lekker, „maar ik ben meer van de aardbeien.” In de Bakkerswinkel op het Westergasterrein zit Paula Schot (24) aan haar ontbijt. Thuis eet ze ‘gewoon een boterham’, het liefst met Nutella. Nee, geen ingewikkelde granola’s, lighttkwark en andere typische #healhylife- en #fitgirldingen, lacht ze, „Ik zou niet eens weten hoe ik het moet klaarmaken!”

Rok(je)

Als je afspreekt met de eerste vrouwelijke lijstrekker van de SGP, dan heb je daar toch bepaalde verwachtingen bij. Misschien draagt ze een lange zwarte rok tot over de knieën, of praat ze continu warrig over God, of is er gewoon helemaal geen connectie, omdat je allebei ‘zo anders’ bent. Dat laatste is zeker waar, maar dat betekent niet dat er geen klik is, en die lange zwarte rok is een hip zwart leren rokje, tot bóven de knie!

‘Jezus!’

Over haar geloof praat ze open en minstens zo helder als hoe ze uit haar grijsblauwe ogen kijkt. Je moet alleen soms wel uitkijken dat je niet te vaak in je enthousiasme je stopwoord in volume 133 op tafel ramt (‘Jézus!’). Al is ze vloeken hier in Amsterdam wel gewend, erg lekker voelt het niet, bekent ze. Bij het buurtcafé ‘t Binnepretje kennen ze haar, grijnst ze nu, „zeker nadat ik ooit had gevraagd ‘of het iets minder kon’ toen een van de gasten een scheldkanonnade bleef afsteken.” Ze vroeg het heel lief, verzekert de in Zierikzee geboren Amsterdamse, en ze reageerden positief, „en nu plagen ze altijd een beetje als ze me aan zien komen: Sttt… Daar is ze weer!”

Mannen boven vrouwen?

De SGP omschrijft ze als standvastig, constructief en met duidelijke normen en waarden. Het kan soms een beetje saai lijken, beaamt ze, „maar we blijven altijd respectvol en beschaafd.” En oh ja, over dat mannen boven vrouwen staan, zoals in de Bijbel staat, daarover is ze stellig. Ze gelooft het wel, „Maar het is niet zo zwart wit. Het is vooral bedoeld binnen het huwelijk en ook dat moet weer in de juiste context gezien worden. Je overlegt en maakt beslissingen met elkaar.” Maar dat vrouwen niets zouden voorstellen binnen de partij, dat is natuurlijk onzin, „anders zou ik toch überhaupt niet in de politiek willen?” Mensen vinden het fijn om een bepaald beeld van de SGP in stand te houden”, haalt ze haar schouders op, „net zoals dat bij GroenLinks allemaal geitenwollensokken zouden zitten… Is ook niet zo.”

Bas

De Zeeuwse Amsterdamse is jong getrouwd, dat is normaal in hun geloof (hervormd) en ja antwoordt ze op de vraag die velen toch stiekem hebben wanneer ze iemand spreken die zo gelovig is, „hij was m’n eerste.” Ze ontmoette haar Bas op haar 17e bij dezelfde christelijke studentenvereniging, Navigators. „Hij bleef erop aandringen mijn koffer te rollen tijdens onze kennismakingstijd, dus dat liet ik hem maar doen!” Hun eerste gesprekje weet ze nog precies. Over stenen honden, „die staan soms in de tuin van grote huizen en ik snap dat nooit…” Ze moet weer even lachen als ze eraan denkt, „maar dat moet je maar niet opschrijven hoor, ik wil geen mensen met stenen honden voor het hoofd stoten!” Haar verenigingstijd was goud. „We hadden superleuke borrels en feesten, maar ook avonden vol verdieping. Die combinatie maakte het zo mooi.” Ze zou dan ook iedereen in een nieuwe stad aanraden om bij een vereniging te gaan „wat voor een dan ook, je leert zoveel nieuwe mensen kennen.”

Zondag rustdag

Met Bas was het snel duidelijk: hij is het gewoon, „dat je behalve een goede klik, dezelfde achtergrond hebt, is natuurlijk wel belangrijk bij ons.” Ze trouwden op 10 april 2015 en gingen daarna voor het eerst met elkaar in een huis wonen. Best even wennen, knipoogt ze, „zeker als je allebei druk bent, maar het bevalt goed!” Zondag is rustdag en is voor hen twee en eventueel vrienden en familie, maar wel die allemaal hetzelfde geloof delen, want op zondag gaan ze twee keer naar de Noorderkerk. „Een toegankelijke waar ook veel jongeren bij zitten.”

Druk

Het zijn drukke tijden, knikt ze, terwijl ze het zakje rooibos in haar hete water op en neer beweegt. Geen koffie, heeft ze nooit gedronken, en voor een shot energie heeft ze het niet nodig. De scriptieopzet van haar Master Opleidingskunde moet morgenavond af, ze werkt in Gouda als opleidingsmanager en dan is er ook nog het lijsttrekkerschap. Ze was eerder al bestuurslid van de jongerenafdeling en toen kwam het op een goeie dag eigenlijk op haar pad, of zoals ze het zelf zegt, ook over mensen die ze ontmoet of bepaalde kansen: het is er neergezet. Door God dus, want dat alles gebeurt voor een reden, daar gelooft ze heilig in. Ze bijt tussen het praten door snel het puntje van de croissant af en slikt het door. „Dat is ook wel relaxed, hoor, als iets niet lukt, kun je je daar eerder bij neerleggen.” Dus al zou ze na de gemeenteraadsverkiezingen op 21 maart niet genoeg stemmen krijgen (ze heeft ruim 6000 nodig), dan is dat natuurlijk heus wel even balen, „maar dan is er gewoon een ander pad.” Maar ze gaat er wel vol voor en haar ogen fonkelen. „Mijn man is zelfbenoemd campagnestrateeg en met ons team hebben we allerlei leuke plannetjes in petto.”

Prostitutie

Het partijprogramma is af, met als een van de belangrijkste speerpunten de prostitutie en in haar stem is plotsklap een dikke vleug strijdlust te horen. „dat moet helemaal weg!” Een standpunt dat ze deelt met de landelijke fractie, „we snappen niet dat Amsterdam dit zo graag wil vasthouden en zich beroept op vrijheid, terwijl het dat allesbehalve is.” Uitbuiting en vrouwenhandel, en ze schudt haar hoofd waardoor haar gouden lange oorhangers enthousiast heen en weer deinen. En al is er misschien een aantal sekswerkers dat wel plezier heeft in het werk, denk aan de belangenvereniging PROUD, dat is volgens de lijstrekker een kleine minderheid, „het gaat ons om die zwijgende meerderheid die zich niet durft uit te spreken.” Natuurlijk weet ze dat er een lange weg te gaan is, maar idealiter scholen al die vrouwen zich om, „en geven we de hulp die ze nodig hebben.” Trekt ook het hoogwaardige toerisme aan, „in dat prachtige stukje Amsterdam is dan ruimte voor andere, mooie dingen zoals galeries en musea.” Een ander punt is de woningmarkt voor starters, „we willen die normaliseren en 60.000 woningen in het middensegment erbij bouwen.”

Verleidingen in de stad?

Of het leven van een gelovig meisje moeilijk is een stad vol verleidingen en potentiele zondes als Amsterdam, die ook nog eens bol staat van de knappe mannen die altijd wel zin hebben in een goddeloos avontuurtje? „Misschien voor sommigen wel en dat kan ik ook best wel begrijpen.” Voor haar is het dat alleen nooit geweest. Tuurlijk houdt ze van een wijntje, en ook wel drie, maar dat is het dan wel. „Ik ben niet impulsief, dat scheelt, en heb nooit behoefte gehad aan experimenteren met drugs of meerdere mannen.” Dus geen Tinder voor haar, schudt ze haar blonde manen met lichte slag, „en ook geen Funky Fish” -de dating-app voor gelovigen-, „ik heb mijn grote liefde al gevonden!”

Paula’s favorieten

Samen met Bas gaat ze zeker een keer in de twee weken uit eten, „en eigenlijk wel vaker.” Niet dat ze twee keukenklunzen zijn, „maar het komt gewoon vaak goed uit en is ook leuk, zeker als je allebei zo druk bent overdag.” Hun ongeschreven stelregel: nooit terug naar hetzelfde, maar altijd een nieuwe tent proberen. Al zijn ze bij Faam al een paar keer teruggekomen, „die steenovenpizza’s zijn echt zo lekker.” En als ze iets te vieren hebben, is Jacobsz in Oost favoriet. Met een beetje („of veel…”) geluk zitten ze daar 21 maart, als Paula de eerste SGP-zetel ooit in de gemeenteraad te pakken heeft. Fingers crossed, of: „als God het wil!”