Politie deelt hartverscheurende redding jong meisje
Waar de politie als organisatie voor staat en wat hun dagelijkse bezigheden zijn, is bij ons allemaal wel bekend. Maar wat voor impact deze taken op de agenten kunnen hebben… daar lees je zelden wat over. De politie van Arnhem-Zuid bracht daar zondagavond verandering in door een zeer aangrijpend verhaal van een aantal van hun agenten te delen op Facebook.
Het bericht begint met de woorden: „Wanneer seconden, uren lijken te duren…." en vertelt het verhaal van agenten die een telefoontje krijgen van de meldkamer. „Aan de stem van de centraliste te horen was het een serieuze melding. We hoorden haar zeggen: "Willen jullie gaan naar… voor een reanimatie. De ambulance en de brandweer zijn ook onderweg".
Met zwaailichten en sirenes reden de agenten naar het adres dat de centraliste hen doorgaf. Tijdens het rijden maken de aanwezigen in de auto een plan van aanpak. Hierdoor kunnen ze op locatie meteen aan de slag, zonder tijd te verliezen. Terwijl zij de taken verdelen, komt de centraliste weer binnen over de portofoon: „We hoorden haar zeggen: "het blijkt te gaan om een reanimatie van een kind"."
Heftig nieuws
Dat extra stukje informatie veranderde veel voor de agenten. „Deze aanvulling kwam heftig bij ons binnen. We keken elkaar aan en namen nog even kort door hoe te handelen bij een reanimatie van een kind. Elke seconde onderweg erheen leken minuten te duren." Ondertussen werden meerdere eenheden van de politie naar het huis van het kind gestuurd en was een traumahelikopter onderweg.
„Op ons navigatiescherm in het voertuig verscheen een vlaggetje. Hierdoor wisten wij dat we er bijna waren. Het werd stil in onze auto en de spanning was hoog." Op het moment dat de agenten aankomen, zijn de ambulancemedewerkers nog niet ter plaatse. De agenten houden zich aan de afgesproken rolverdeling. De één rent naar het huis, de ander parkeert de auto en pakt de benodigde spullen.
Paars aangelopen
De agent die als eerst bij het huis aankomt vertelt verder: „Ik zag een man in de deuropening staan die mij aanriep en mij binnenliet. Ik liep de woonkamer binnen en daar op bank lag ze dan… een meisje van een paar weken oud." Het kleine meisje knipperde niet, had een starre blik en was paars aangelopen.
Het bericht gaat verder. „Op dat moment schoot er van alles door me heen en het enige wat ik kon doen was handelen naar intuïtie. Ik nam het meisje over van haar moeder en heb zo goed en zo kwaad als het kon haar op haar zij gelegd. Zoals mij is aangeleerd begon ik met mijn vingers op het borstkastje te drukken."
Vasthouden
Tot verbazing van de agent, begint het kleine meisje na een paar keer drukken weer te knipperen. Hij hoorde en zag haar ademhaling terugkomen en de paarse kleur trok weg. „Ondanks dat bleef ik het meisje vasthouden en bleef ik over haar buikje wrijven."
Aan de collega’s die nog onderweg zijn, wordt doorgegeven dat het slachtoffer weer zelf ademt. „Ineens merkte ik dat er iemand naast me was komen zitten. Ik keek en ik zag dat het een ambulanceverpleegkundige was. Een last viel van mijn schouders. Ik kon het meisje overdragen aan de mensen die voor haar konden zorgen."
Kippenvelmoment
De ambulancemedewerkers voerden testjes uit met het jonge kind en namen haar warm ingepakt mee naar het ziekenhuis voor controle. De verpleegkundige vertelt de agent dat het meisje stabiel is en het goed doet. „Mijn maatje en ik keken elkaar aan en zonder ook maar een woord te wisselen voelden we hetzelfde.. een enorm kippenvelmoment..!!"
Een melding om nooit te vergeten, schrijft de politie op Facebook. Onder het bericht reageren honderden mensen hoe dankbaar ze zijn voor het mooie werk van de politie en uiten zij diep respect.