Jeroen Haverkort Nieuws 9 jan 2018, 08:47

Leestijd: 4 minuten

Kritiek op coldcasekalender

De politie brengt dit jaar opnieuw een coldcasekalender uit, omdat de eerste naar eigen zeggen zo’n ‘succes’ was. De politie verspreidde vorig jaar voor het eerst kalenders met coldcases in gevangenissen. Het was een proef om tips te krijgen in zaken die vastgelopen zijn. Op de kalender staan 52 coldcases, voor elke week één. In negen oude zaken is het politieonderzoek heropend of onderzoekt een coldcaseteam de mogelijkheden daartoe.

Overdreven

„Ik vind het wat overdreven om de coldcasekalender nu al tot een succes uit te roepen”, zegt Dick Gosewehr. „Het gaat toch om opgeloste zaken? Die zijn er nog niet”, aldus Gosewehr die zich samen met Harrie Timmerman vastbijt in gerechtelijke dwalingen. Huh bevindingen staan op de website www.waarheidsvinding.com. Hun analyses hebben inmiddels er mede voor gezorgd dat Ina Post, Andy Melaan, Nozai Thomas en Martien Hunnik werden vrijgesproken van moord.

Gosewehr heeft veertig jaar bij de politie gewerkt, waarvan dertig als rechercheur. Hij maakte deel uit van het Groningse coldcaseteam, een team dat in 2001 werd opgezet om oude onopgeloste Groningse moorden alsnog proberen op te lossen. Het korps Groningen was op dat moment het enige korps dat de beschikking had over een dergelijk team. Daar leerde hij Timmerman kennen. „Samen ontdekten we dat er veel structurele fouten worden gemaakt bij politieonderzoeken in Nederland. De onterechte veroordeling van bejaardenverzorgster Ina Post in 1986, voor een moord die zij niet heeft gepleegd, was voor ons de aanleiding ons te gaan bezighouden met gerechtelijke dwalingen. Uiteindelijk werd zij op 6 oktober 2010 alsnog vrijgesproken.”

Kwaliteit

Volgens Timmerman en Gosewehr is ‘waarheidsvinding’ geen abstract begrip. „Het is simpelweg de manier waarop je onderzoek zou moeten doen en dat gaat vaak fout. Veel coldcases zijn coldcases doordat er geen goed onderzoek is gedaan. Waar dat aan ligt? Dat heeft vooral te maken met een gebrek aan kwaliteit.”

Gosewehr stelt voorop dat hij álles toejuicht om nabestaanden duidelijkheid en rust te verschaffen: „Het is dan ook een prima idee om informatie in te winnen in het criminele circuit, omdat bij hen relatief veel kennis aanwezig is over gepleegde strafbare feiten. Of gevangenen wel betrouwbaar zijn als bron? Net zo betrouwbaar als goedwillende burgers want die kunnen zich ook vergissen. Je moet de verklaring gewoon goed onderzoeken en niet zomaar voor waar aannemen.”

Kritiek

Maar Gosewehr zet ook vraagtekens bij de coldcasekalender. „Ik zie cold cases ertussen staan die niet kansrijk zijn. Je moet je als politie altijd afvragen hoeveel capaciteit je weghaalt bij zaken die wel kansrijk zijn.”

Hij en Timmerman zijn al lang niet meer werkzaam bij de politie. „We werden te kritisch. Imago wint het altijd van de waarheid. Gerechtelijke dwalingen worden in dit land nog altijd het liefst onder het tapijt geschoven. Het is vaak makkelijk om slecht werk te herkennen, maar je moet het wel willen zien. Het gevaar bestaat dat zo’n coldcasekalender voornamelijk wordt gebruikt wordt om het imago van de politie op te poetsen. Daarvoor moeten we oppassen.”

Sharleyne Remouchamps

Als voorbeeld van gebrek aan kwaliteit noemt Gosewehr de zaak van Sharleyne Remouchamps: het 8-jarige meisje uit Hoogeveen die op 8 juni 2015 ‘s nachts overleed na een val van de tiende verdieping van een flatgebouw. „Hoewel er voldoende aanwijzingen waren om de moeder langer vast te houden, werd zij na enkele dagen vrijgelaten omdat er volgens de politie geen bewijs zou zijn gevonden dat ze verantwoordelijk was voor de dood van Sharleyne. De politie hield de mogelijkheid open dat Sharleyne per ongeluk van de flat was gevallen of dat zij zelfmoord had gepleegd. Dat terwijl er tijdens de sectie sporen van verwurging werden gevonden. In het proces-verbaal bleek niets vermeld te staan over de aangetroffen wurgsporen en de zaak werd na enkele maanden geseponeerd. Er was volgens de verantwoordelijk officier van justitie geen bewijs gevonden dat Sharleyne was vermoord. De vader van Sharleyne nam geen genoegen met de gang van zaken en zocht contact met ons. Nadat wij het dossier hadden bestudeerd konden wij niet tot een andere conclusie komen dan dat Sharleyne wel degelijk om het leven was gebracht en dat zij al dood was toen zij van de flat naar beneden werd gegooid. Er werd door het Openbaar Ministerie en de politie schamper gereageerd op onze bevindingen, iets wat ze altijd doen. Later bleek uit nieuw forensisch onderzoek dat Sharleyne inderdaad door verwurging om het leven is gebracht. De moeder is inmiddels opnieuw gearresteerd en moet 10 januari voor de rechter komen. Het lijkt er dus op dat, ondanks de tegenwerking van politie en justitie, de waarheid toch boven tafel gaat komen en daar gaat het uiteindelijk om.”