Cerise van Vliet Nieuws 12 jan 2018, 08:54

Leestijd: 3 minuten

Jochie blijft leven om nieuw zusje naam te geven

Hij wist dat hij binnenkort een grote broer zou worden, maar hij wist ook dat hij niet lang meer te leven had. Dokters gaven de 9-jarige Bailey ‘hooguit nog een paar dagen, misschien weken’, maar Bailey wilde per se zijn zusje ontmoeten.

De ouders van het dappere jochie delen nu met heel veel liefde het verhaal over hoe hun kleine vechter in leven bleef om de naam van zijn zusje uit te kiezen. In de zomer van 2016 voelde Bailey zich ineens niet goed, schrijft Mirror. Hij ging naar het ziekenhuis en de doktoren dachten dat hij een infectie had.

Buikpijn

Antibiotica zouden hem weer beter moeten maken, maar het was nu al september en Bailey voelde zich alleen maar slechter. Hij kreeg ernstige buikpijn en deed een bloedtest. De resultaten van die test zette het leven van het gezin op zijn kop.

Er werd non-hodgkinlymfoom kanker oftewel lymfeklierkanker gevonden in het lichaam van de oudste zoon. De kanker was zelfs al in een vergevorderd stadium. Doktoren startten direct met chemotherapie en in februari 2017 leek het erop dat Bailey zou genezen. „Ze dachten geen signalen van kanker meer te zien" vertelt vader Lee.

Before Rovers fan Bailey Cooper died, he told his parents: "You're only allowed to cry for 20 mins." #utg https://t.co/JuirhcOA2J

— Bristol Rovers Live (@BristolLiveBRFC) January 11, 2018

„Bailey ging weer terug naar school en we waren weer thuis. Hij moest elke drie maanden terug voor een routinecheck, maar alles zag er goed uit." Het gezinnetje ging zelfs op vakantie. Vlak voor deze vakantie had Bailey nog een MRI-scan laten maken voor zijn inmiddels standaard controle. Volgens de dokters was er niets aan de hand.

Terugval

Op de tweede dag van de vakantie bleek niets echter minder waar te zijn. De doktoren hingen ineens aan de telefoon en ze moesten Bailey zien. Die had het ondertussen heel benauwd en was ontzettend moe. Het zag er niet goed uit voor de jongen, maar volgens zijn doktoren was er een overlevingskans van maar liefst zeventig procent.

De chemo begon opnieuw en weer leek het beter te gaan met Bailey. Aan het eind van de zomer heeft hij zes weken thuis met zijn familie doorgebracht. Volgens de familie een fantastische tijd. Maar eind augustus stak de kanker weer de kop op en deze keer konden de artsen niets meer voor de 9-jarige betekenen.

Superhelden

Hij had uitzaaiingen in zijn borst, longen, lever en maag. Volgens de dokter zou het nu nog maar een aantal dagen, misschien weken duren voordat ouders Lee en Rachel hun eerstgeborene zouden verliezen. Bailey zelf wilde nu graag een afspraak maken: iedereen moet op zijn begrafenis verschijnen in superheldenkostuums.

Bailey kreeg medicijnen tegen de pijn en hield het wonder boven wonder nog een aantal weken uit. Volgens zijn ouders was dit omdat hij wist dat zijn zusje binnenkort geboren zou worden. Eind november was het zo ver, de kleine Millie werd geboren. Een naam die Bailey onderweg naar het ziekenhuis uitkoos. „Hij deed alles wat een grote broer zou doen", vertelt moeder Rachel. „Hij waste haar, verschoonde haar en zong voor haar."

20 minuten

Maar de grote broer begon zelf steeds meer en meer te slapen. Nadat hij zijn zusje ontmoet had, takelde hij snel af. Hij zou nog tegen zijn ouders gezegd hebben dat het nu tijd is om zijn zusjes beschermengel te worden en stierf op kerstavond. Zijn ouders mochten van hem maar twintig minuten om hem huilen, want ze moeten zorgen voor zijn jongere broertje Riley en uiteraard voor de kleine Millie.