Mario Wisse Nieuws 30 dec 2017, 05:30

Leestijd: 2 minuten

Vuurwerkcolumn: opblazen geblazen

De folders werden weken vantevoren stukgebladerd. Hoeveel geld had ik dit jaar te besteden? Zou ik ook nog een paar doosjes strijkers en widowmakers (zo heten ze écht) kopen die een klasgenoot op zijn brommer in België was gaan halen? Met grote ogen staarde ik keer op keer naar de draaizonnen, grondbloemen, raketbatterijen, zwermpotten en huilsirenes met namen als Chukoo Chuckoo, Exocet en Happiness. Geluk dat in nog grotere mate bezit van mij nam op het moment dat de eindelijk felgekleurde dozen eindelijk in mijn slaapkamer stonden.

De straten in de buurt roken dagenlang naar – vind ik nog altijd een heerlijke lucht trouwens – kruit en waren chronisch mistig terwijl groepjes jongens met plastic tasjes vol knalvuurwerk door de straten sjokten. Mijn moeder en zusje durfden dagenlang nauwelijks naar buiten en datzelfde gold voor de hond van de buren, die zielig gepiep afwisselde met huilbuien. Kleinigheidjes waardoor we onze pret niet lieten bederven; vuurwerk afsteken was voor mijn vrienden en mij het onbetwiste hoogtepunt van het jaar.

Inmiddels denk ik er iets anders over. Sterker nog: ik vind het dagenlange geknal, het vuurwerkvandalisme, de lichamelijke letsels en het (vuurwerk)geweld tegen medeburgers, gezagsdragers en hulpverleners rond de jaarwisseling de lol van die paar pubers en puberale volwassenen niet meer waard. Met andere woorden: het plezier dat Nederlanders aan vuurwerk beleven staat wat mij betreft in geen verhouding tot de overlast en het gevaar waarmee het gepaard gaat. Opblazen dus die traditie.

Laat de gemeenten op Oud en Nieuw voor een mooie vuurwerkshow zorgen. Klinkt misschien oubollig en betuttelend, maar als wij dat feestje niet kunnen vieren zonder er een ongelooflijke bende van te maken is de grens een keer bereikt. Een café van wie gasten keer op keer de regels overtreden wordt na een aantal incidenten ook gesloten. En ja, daar worden ook de klanten die elk weekend rustig van hun biertje genieten aan de bar de dupe van. Zo werkt het nu eenmaal.

En ja, vroeger zou ik afschaffing van consumentenvuurwerk een rampzalige maatregel hebben gevonden. Maar toen staarde ik zo verlekkerd naar die plaatjes in die folders dat ik geen oog had voor het grotere plaatje.