Anne-Fleur Pel Nieuws 19 okt 2017, 07:36

Leestijd: 6 minuten

Donald Duck klungelt al 65 jaar door het leven

Ze rennen allemaal naar de brievenbus als de nieuwe Donald Duck op de mat valt, want ze moéten als eerste het kakelverse exemplaar lezen. Het is ’een dingetje’ onder de fans van de olijke eend, want „een tweederangs Duckie daar doe je het niet voor”. 65 jaar wordt (de Nederlandse) Donald Duck deze week en hij heeft fans van alle leeftijden. Wat maakt ’de Donald’ toch zo leuk?

’Alleen de algemene voorwaarden lees ik niet’

Hugo Vonk, 11 jaar uit Haarlem

„Ik lees de Donald Duck al sinds ik kan lezen. Ik ben er ook heel snel door gaan lezen, omdat ik dat zo graag wilde. Toen ik op de kinderopvang zat, zag ik ’m een keer liggen en begon ik erin te lezen. Ik vond het meteen heel leuk. Nu heb ik een abonnement. Ik krijg ’m iedere donderdag en het eerste wat ik doe als ik uit school kom, is de Donald Duck pakken.

Ik vind de humor heel erg leuk en het is altijd zo vrolijk. Bij Donald gaan dingen altijd fout en dat vind ik juist heel leuk. Ook hoe ze namen veranderen is heel grappig. Zoals Sneek Vonk en Herman den Blikvoer. Dat vind ik misschien nog wel het leukste. Mijn broertje heeft er niet zoveel mee. Die leest soms de achterkant, maar verder niet.

Ik heb ook posters, een dekbed, knuffels van Donald Duck en Dagobert Duck. Ik heb er eigenlijk heel veel van. Mijn favoriete karakters zijn Donald Duck, Dagobert Duck en Willie Wortel en Lampje. Dagobert omdat hij zo gierig is en ook weleens gemeen, dat is grappig. Van Willie Wortel vind ik leuk dat hij zo slim is en zijn verhalen zijn gewoon leuk. Lampje loopt altijd met hem mee en is heel schattig.

Ik lees de Donald Duck als ik ’m net heb altijd twee keer door. Dat gaat heel snel. Ik begin bij de brievenrubriek en dan lees ik hem verder uit. Van voren naar achteren. Alleen de kleine lettertjes, de algemene voorwaarden lees ik niet. Daarna gaat ’ie op de stapel van nummer 1 tot 50 om te bewaren. Ik lees ook veel pockets. Donald Duck History vind ik het leukst. Van dit jaar heb ik ze allemaal. Zo’n pocket lees ik wel 7 keer.

Zelfs een keer in de klas tijdens de les. Dat mocht natuurlijk niet. Ik had ’m stiekem verstopt achter mijn werkboek. Ik ben niet ontdekt, maar wel bijna. Dus dat doe ik maar niet meer.”

’Een afgeragd Duckie, daar doe ik het niet voor’

Fleur Akersloot, 36 jaar uit Haarlem

„Als kind lazen ik, mijn twee broers en zus al de Donald Duck. Zelfs toen we allemaal al uit huis waren, hielden mijn ouders het abonnement en las ik het als ik thuis kwam. Ik moet het er op de eerste date met mijn vriend ook al over hebben gehad, want op ons eerste weekendje weg bracht hij mij ’s ochtends een cappuccino en een Donald Duck.

Een paar jaar geleden heeft hij mij een abonnement cadeau gedaan voor mijn verjaardag. Op een gegeven moment kwam ik erachter dat ook mijn zus en mijn twee broers een abonnement hadden. We wonen allemaal in Haarlem, dus het is niet echt duurzaam, maar we willen het abonnement toch allemaal houden. Je wilt toch de eerste zijn die de Donald Duck leest. Een afgeragd Duckie daar doen we het niet voor!

De strips zijn geestig en luchtig. Ik vind het geweldig hoe Donald Duck vol overgave en met gestrekt been aan het aanklooien is en al klungelend door het leven gaat. Vroeger vond ik de avonturen prachtig, nu ook de cynische grapjes op de achtergrond. De grapjes van de tekenaar zoals een schilderijtje aan de muur van Katrien met een scheve strik bijvoorbeeld.

Toen ik klein was las ik de Donald Duck ’s ochtends, nu voordat ik ga slapen. Ik ben ervan overtuigd dat ik dan beter slaap. Je bent overdag met zoveel hectiek en heftige dingen bezig, dan is het fijn om je even in een grappige wereld te kunnen begeven. Geen iPhones, maar Duckjes. Mijn vriend las altijd literatuur, maar heeft nu ook een stapeltje Duckjes naast zijn bed.

Je ziet ze bij mij overal slingeren in huis. Niemand vindt dat raar. Als vroeger vriendinnen bleven slapen na het stappen dan lagen ze ook met een Duckje in bed. Een gebakken ei en een Donald Duck horen bij de beleving van bij mij overnachten. Mijn dochter van anderhalf is nog te jong, maar mijn broers en zus hebben allemaal al wat oudere kinderen en die lezen ook de Donald Duck. Het is een moetje geworden bij ons.”

’Ik heb Donald naar Timboektoe gestuurd’

Elsbeth Mulder, een week jonger dan Donald Duck uit Gouda

„Mijn vader kreeg in oktober 1952 de eerste Donald Duck die gratis werd uitgedeeld. Een week later kreeg hij mij, zijn eerste kind. We zijn allebei nooit meer uit zijn leven verdwenen. Hij heeft er ook nooit een weggegooid. Hij las ze altijd eerst zelf en daarna mochten de kinderen en later kleinkinderen het lezen. Maar hij hield precies bij wie welke Donald Duck had, en wilde ze altijd terug.

Toen mijn vader in 1999 overleed, heb ik zijn abonnement overgenomen. Hierdoor heb ik alle jaargangen en edities. Eerst lagen ze op zolder, maar dat paste op een gegeven moment niet meer. Nu liggen ze in een opslagruimte. Ik heb ook een aantal buitenlandse edities die ik voor mijn vader meenam van mijn reizen. Op een gegeven moment waren we naar Siberië geweest en vroeg ik aan mijn man: Wat is een nog gekkere plek om naartoe te gaan? Naar Timboektoe, want daar wil Donald altijd heen. Dus zijn we gegaan.

Toen Donald Duck 50 werd, heb ik een brief naar ze gestuurd en gezegd: Zeg maar tegen Kwik, Kwek en Kwak dat er geen zwembad is in Timboektoe. Bij de volgende editie stond er een kameel op de voorpagina en mijn brief in de brievenrubriek. Voor het eerst was Donald aangekomen in Timboektoe, en wij hadden hem daarheen gestuurd. Die voorpagina hebben we natuurlijk ingelijst.

Ik heb mijn vijftigste verjaardag ook gevierd onder het mom van ’Donald Duck wordt 50 en Elsbeth toevallig ook, komen jullie ook?’ Ik heb toen van mijn oudste vriend een zilveren ketting met een Donald Duckje eraan gekregen. Nu vragen vrienden al voorzichtig: Donald Duck wordt 65, hoe wordt dat bij jullie gevierd?

Vroeger zei men weleens: Dat lees je toch niet, dat is dom. Maar ik wist als kind al wat een fata morgana was, omdat ik dat in de Donald Duck had gelezen. Mijn man en ik noemen hem ’de Donald’ en hij hoort er gewoon bij. Ik ken hem al mijn hele leven. Mijn man heeft hetzelfde als ik. Hij heeft zichzelf leren lezen toen hij 4 jaar was omdat hij het niet kon uitstaan dat zijn oudere broer als eerste de Donald Duck las. We lezen het nog iedere week. Ter ontspanning. In de meest recente editie gaat het goed met Donald, terwijl het normaal altijd fout afloopt. ’Het gaat goed!’, riep ik tegen mijn man. Haha. Ik heb een academische opleiding hoor.

Jaargang 2016 ligt nu bij mijn zus. Zij leest haar kleinzoon eruit voor. We zijn hard bezig hem ook te besmetten.”