Bregje Simons Nieuws 28 sep 2017, 09:44

Leestijd: 5 minuten

Depressief op je zestiende: ‘Ik voelde me mislukt’

Op achttienjarige leeftijd een boek op de markt dat jouw persoonlijke verhaal vertelt, sinds deze maand is dat werkelijkheid voor Romein de Klerk. Hij schrijft over zijn leven toen hij zestien en depressief was en neemt de lezer mee op zijn zoektocht naar zichzelf. Zijn doel? Andere mensen helpen en het taboe op depressies doorbreken.

‘Ineens ging ik op m’n bek’

Het boek ‘Romein is niet in een dag gebouwd’ gaat over hoe hij op zijn zestiende in een diep dal valt ondanks het feit dat hij niets tekort komt. „Ik was altijd wel redelijk populair, had veel vrienden en lag altijd lekker in de groep. Thuis hadden we financieel alle mogelijkheden, mijn ouders rijden een leuke auto en het ontbrak mij aan niets. Ik stond mijn mannetje wel en ineens ging ik op mijn bek’’, vertelt Romein.

„In het leven heb je zoveel dromen. Toen men mij als kind vroeg wat ik wilde worden, zei ik natuurlijk profvoetballer. Later veranderde dat. Maar de gemene deler in mijn antwoorden was geld.’’ Beetje bij beetje voelde Romein dat hij aftakelde en toen hij tijdens een concert met zijn ouders flauwviel, wist hij – en zijn ouders ook – dat het niet goed zat. „Mijn vader en opa hebben in hun leven alles voor elkaar, dat bracht voor mij een bepaalde druk met zich mee. Ik dacht: ik moet minimaal de ondergrens van mijn omgeving halen om succes te hebben in mijn leven. Fysiek en mentaal kon ik dat niet meer aan. Nu weet ik dat dat niet nodig is en dat niemand dat van mij verwachtte. Maar die druk had ik mezelf opgelegd en zo werd ik mijn eigen vijand.’’

Hij had zijn hoofd zolang het zwijgen opgelegd dat zijn lichaam begon te protesteren. „Ik ben twee weken thuisgebleven van school en heb toen alleen maar geslapen, gegeten en gehuild. Op het moment dat ik dacht weer naar school te kunnen, zat ik dezelfde middag alweer huilend op de bank. Mijn stemming was oncontroleerbaar voor me.’’ Voor Romein was dat een akelige periode waarin hij het gevoel had dat hij al die doelen nooit of te nimmer ging behalen. „Ik vond dat ik ontzettend mislukt was. En dan kom je tot de conclusie dat een grote mond, een rijk gezin en een rijk sociaal leven ook niet alles is. Als je de hele dag een typetje speelt, loop je het risico dat je zelf gaat geloven in je eigen toneelstukje. Ik had hulp nodig en dat was moeilijk om toe te geven.’’

Artikel gaat verder na de afbeelding

Verhaal met een missie

Maar zijn boek focust zeker niet alleen op de zware periode die de jonge schrijver gehad heeft. Hij vertelt ook over hersenspinsels en valkuilen. Daarnaast geeft hij zelfbedachte adviezen waar iedereen wat aan kan hebben, hij is immers ervaringsdeskundige. „Mijn verhaal is uitgebloeid tot een missie om het taboe op jongeren met depressies te doorbreken. Wat begon als een document dat niemand mocht lezen, is uitgegroeid tot een boek waarmee ik mezelf heb geholpen en hopelijk ook anderen kan helpen’’, zegt Romein trots.

„Depressieve gevoelens zijn een serieus probleem, zeker onder jongeren’’, stelt hij. Dat Romein gelijk heeft blijkt wel aan het hoge depressiecijfer in Nederland. „Ik zie steeds vaker om me heen dat leeftijdsgenoten met dezelfde problemen kampen. Ze melden zich ziek, terwijl niemand drie weken thuiszit met een griepje. Vaak is er dan meer aan de hand. Het zegt iets over de tijdsgeest waarin we leven; de lat ligt hoog, we moeten continu presteren. Hierdoor verdwijnt onspanning en plezier.’’

Volgens Romein is het middelbare schoolsysteem een grote oorzaak van het hoge depressie-gehalte onder jongeren. „Op de middelbare school hebben jongeren geen andere keuze dan bezig zijn met zaken waar ze niet zoveel voor voelen. School is een dagvullend programma, vaak ben je er zelfs in het weekend mee bezig. Men moet zich afvragen of een leerling zes jaar lang tot iets verplichten wat hij of zij niet leuk vindt, de beste manier is. Als je bezig bent met wat je leuk vindt, kun je er fysiek wel moe van worden maar krijg je er mentaal energie van. Als je al je tijd spendeert aan iets wat je niet leuk vindt, ben je fysiek net zo moe maar ook nog eens mentaal uitgeput. Dus, mijn advies is om altijd te blijven zoeken naar iets waar je blij van wordt en waar je passie ligt.’’

Wereld aan zijn voeten

Van de droom om profvoetballer te worden naar het uitbrengen van een eigen boek: het verschil moet er zijn. Heeft hij nou dan zijn passie gevonden? „Ik vind het heel leuk om te schrijven, al zie ik mezelf niet echt iets literairs schrijven hoor. Het is vooral mijn passie om dit over te brengen, het is belangrijk dat we met zijn allen bouwen aan iets waar we gelukkiger van worden. Dan is het maar goed dat ik die carrièreswitch gemaakt heb!’’

Op zo’n jonge leeftijd – met een beetje hulp – herstellen van een depressie, een boek schrijven en nu met goede moed zijn diplomajaar 6 gymnasium afmaken: de wereld ligt weer aan zijn voeten. Daar blijft Romein vrij nuchter onder: „Ik ben nog maar jong en heb niet veel levenservaring als het op jaren aankomt. Ik ben allesbehalve alwetend, zo voel ik mij ook niet. Ook ik heb nog steeds een hoop vragen en heb ik nog steeds dingen die ik moet en kan leren. Maar ik heb wel weer een soort van geluk gevonden inmiddels. En wil dat anderen dat ook weer kunnen voelen. Als ik daaraan een bijdrage kan leveren met mijn boek, dan doe ik dat graag.’’