Jeroen Haverkort Nieuws 30 jul 2017, 08:11

Leestijd: 3 minuten

U2 zorgt voor magische avond in Amsterdam

De ware kracht van U2 ligt op de bühne. De Ierse formatie met frontman Bono bewijst dat opnieuw op een magische zaterdagavond in Amsterdam. De ArenA, normaal een galmbak tijdens een concert, wordt omgetoverd tot een poptempel waarin U2 een hoogmis neerzet waarbij hun trouwe volgelingen dankbaar en devoot reageren op hits en de complete uitvoering van het succesalbum The Joshua Tree.

Doorbraak

Nieuw werk komt niet langs en niemand die het erg vindt. Het laatste album Songs Of Innocence uit 2014 is geflopt en een opvolger is er nog steeds niet. In plaats daarvan besloten Bono en co. om de 30e verjaardag van hun succesalbum The Joshua Tree groots te vieren, het album waarmee een rebelse groep ineens een stadionact werd.

Er wordt afgetrapt met Sunday Bloody Sunday, New Years Day, Bad en Pride. Dit gebeurt op een kleiner naar voren getrokken podium, waarmee de band een link lijkt te leggen naar hun begintijd alvorens te beginnen aan The Joshua Tree, een album dat niet alleen voor U2 belangrijk bleek, maar ook voor de Nederlandse fotograaf Anton Corbijn die 30 jaar geleden in de Mojave-woestijn de iconische hoesfoto maakte.

Opera

Corbijn is al die jaren steeds betrokken geweest bij U2 en het was dan ook niet meer dan logisch dat hij deze wereldtour visueel zou aankleden. Op een megagroot breedbeeldscherm van zestig bij veertien meter worden de fans meegenomen naar het stoffige Amerika met ellenlange highways, dor en droog struikgewas en majestueuze canyons.

Bono beschouwt The Joshua Tree als een soort opera. Het album brengt een ode aan het mythische Amerikaanse landschap, maar was ook kritisch op de rechtse politiek van Ronald Reagan. Na 30 jaar is er weinig veranderd. De nummers Where The Streets Have No Name, I Still Haven’t Found What I’m Looking For, With Or Without You, Bullet The Blue Sky, Running To Stand Still, Red Hill Mining Town, In God’s Country, Trip Through Your Wires, One Tree Hill, Exit en Mothers Of The Disappeared staan anno 2017 nog altijd als een huis en Reagan is nu Trump.

Trump

Naar de laatste wordt een grappige verwijzing gemaakt als bij aanvang van Exit op het grote beeldscherm een filmfragment wordt getoond van de western-serie Trackdown uit 1958 waarin een slechte man, genaamd Trump, naar een stadje komt en de bewoners waarschuwt voor het einde van de wereld. Hij is de enige die hen kan redden door een muur te bouwen.

Bono, The Edge, Adam Clayton en Larry Mullen zijn in 30 jaar tijd echter wel veranderd. De opstandige twintigers van toen zijn nu zelfbewuste mannen. David Bowie krijgt een hommage tijdens drie songs: Heroes in Bad, Rebel Rebel in Vertigo en Starman tijdens Beautiful Day. One Tree Hill wordt opgedragen aan Prins Friso en tijdens Miss Sarajevo wordt de Nederlandse bevolking uitgebreid bedankt voor ‘het openen van onze deuren en harten’. Ook Corbijn wordt in het zonnetje gezet.

Maar uiteindelijk zijn het de fans die de band uitvoerig bedanken na de afsluiter One. Want iedereen in de uitverkochte ArenA weet dat ze getuige zijn geweest van een magische avond.