Anne-Fleur Pel Nieuws 17 mei 2017, 05:02

Leestijd: 4 minuten

House-opa: ik stop pas als ik enkel nog kan wiebelen

House-opa Johan de Vries krijgt voor zijn 85e verjaardag zijn eigen technofeestje in de Patronaat in zijn woonplaats Haarlem. Dance Valley, Awakenings, Mysteryland. Johan loopt ze allemaal af. Het festivalpubliek omarmt de hoogbejaarde housefanaat. „Soms kom ik niet eens aan dansen toe, zoveel selfies worden er met mij gemaakt.”

Vorig jaar ging een dansvideo van u viral. Nu krijgt u uw eigen technofeest. Bijzonder?

Ja, geweldig. Maar raar ook. Ik doe niets bijzonders. Ik dans alleen maar. Maar mijn leeftijd is bijzonder en dat ik nog aardig kan dansen. Ik ben de meest bekende onbekende Nederlander, zeg ik weleens. Dat komt door internet waarop filmpjes van mij worden geplaatst. Ik was nooit bezig met YouTube, heb niet eens een smartphone of computer. Dat snap ik niet. Wat dat betreft ben ik ouderwets. Ik probeer het wel, maar mijn geest kan het niet bevatten.

Dansen daarentegen gaat u goed af. Wanneer was uw eerste festival?

Ik was rond de 73 toen ik voor het eerst naar een festival ging. Wooferland Festival in Halfweg. Ik zag een affiche en ik had zo’n lol in dansen dat ik besloot om erheen te gaan. Als tiener leerde ik stijldansen. Daarna heb ik tientallen jaren niet gedanst, omdat ik vier kinderen kreeg. Maar het plezier in dansen is gebleven. Ik had alleen nog maar in zaaltjes gedanst en een buitenfestival leek me prachtig. Ik moest wel een drempel over. Stel dat men zou zeggen: Wat moet u nou hier, ga toch achter de geraniums zitten. Maar het tegenovergestelde gebeurde. Ik kreeg schouderklopjes. Ze vonden het fantastisch dat ik nog meedeed. Dus besloot ik ermee door te gaan.

De basis voor uw ‘moves’ heeft u dus al jong gelegd?

Ik heb er wel profijt van, maar de pasjes van de foxtrot, rumba, jive of chachacha zijn lastig toe te passen op de huidige muziek, hoor. Wel heb ik geleerd te luisteren en te bewegen op het ritme. Ik heb mijn eigen stijl ontwikkeld door af te kijken. Als ik leuke pasjes op televisie zag, ging ik die nadoen. Want op festivals zijn er maar weinig goede dansers. De meesten wiebelen maar een beetje heen en weer.

U heeft zeven kleinkinderen. Gaan zij weleens met u mee?

Met de twee oudsten van 18 en 19 jaar ga ik nog weleens mee. Maar we blijven niet bij elkaar hoor. Zij hebben hun vrienden en hebben geen zin om de hele dag een oude man op sleeptouw te nemen. Ik ga mijn eigen gang en zij ook.

Maar helemaal alleen bent u nooit.

Nee joh. Binnen een paar minuten komen ze al op mij af. ‘Hoe oud bent u, mag ik met u op de foto.’ Hoeveel selfies er op zo’n dancefestival wel niet gemaakt worden. Dat kunnen er wel honderd zijn. Het gaat achter elkaar door. Soms kom ik niet eens aan dansen toe. Maar ik vind het heerlijk. Ik geniet ervan.

Drinkt u ook graag een biertje mee?

Als ik dans, drink ik alleen maar frisdrank. Van alcohol worden mijn benen loom en kan ik niet goed meer dansen. Maar ik krijg zoveel drank van mensen, daar zit ook weleens een biertje tussen. En ik weiger nooit, want ik wil niemand teleurstellen. Soms krijg ik meer aangeboden dan ik op kan. Ik doe mijn best, maar soms zit ik zo barstensvol dat ik drank stiekem weggooi.

Toch is het een keer misgegaan met alcohol.

Eén keer ben ik stom geweest. Ik had een vipbandje gekregen en in de vipruimte stonden de heerlijkste gerechten en drankjes. Ik heb me laten verleiden een cocktail te drinken. Ik wist niet dat er zulke lekkere drankjes bestonden. Na vijf of zes cocktails sloeg het in mijn benen en kon ik geen pas meer zetten. En ik werd toch misselijk. De belbus wilde me niet eens meer vervoeren omdat ik dronken was. Ik moest met de taxi van Spaarnwoude naar Haarlem. Dat was maar liefst 60 euro. Het is letterlijk een dure les geweest.

Op uw verjaardagsfeest zaterdag komen twaalf techno-dj’s. Is dat uw favoriete stroming?

Nee hoor, dat maakt me niets uit. Als er maar een lekker dansritme in zit. Ik ga ook naar dansfeestjes met muziek uit de jaren 60 en 70. En de 40-up feesten vind ik geweldig. Iedere zaterdag ga ik dansen. En iedere zondag doe ik iets leuks met mijn vrouw. Zo hebben we dat verdeeld.

Wordt u er niet eens moe van?

Nee, de muziek geeft me inspiratie en energie. Ik kan het alle ouderen aanraden. Maar het einde is wel in zicht, ik ben 85. Ik heb me voorgenomen om dit jaar nog overal heen te gaan. Volgend jaar moet ik nog aanzien. Ik wil wel kunnen dansen zoals ik gewend ben. Zodra ik alleen nog maar van het ene been op het andere kan wiebelen, kap ik ermee. Dat is geen dansen meer naar mijn mening. Hoewel ik dan op festivals niet meer zo zou opvallen, haha.

Wil je zaterdag met House-opa Johan meedansen? Er zijn nog kaartjes voor zijn verjaardagsfeest Elixir of Life in de Patronaat in Haarlem.