Constance van Amstel Nieuws 5 dec 2016, 12:39

Leestijd: 2 minuten

‘Dader geweld heeft geen idee van impact’

De familie van de vermoorde studente Nadine deelt haar ervaringen van zinloos geweld op scholen en gevangenissen.

„Mam, ik bel je zo terug”, zei Nadine Beemsterboer op 2 december 2006 tegen haar moeder. Het bleken de laatste woorden die de ouders van hun dochter zouden horen, want niet veel later werd de 20-jarige studente op extreem gewelddadige wijze om het leven gebracht door haar ex-vriend.

Al vrij snel na de moord op Nadine traden vader Jacques en moeder Wanda Beemsterboer met hun verhaal naar buiten. Het begon als ‘je moet wat’, maar inmiddels heeft het echtpaar met onder meer een stichting, boek en lezingen een duidelijke missie voor ogen: laten zien dat de gevolgen van zinloos geweld veel verder strekken dan wel wordt gedacht. Vader Jacques Beemsterboer zegt: „Daders zijn zich er vaak niet van bewust dat hun daden leiden tot enorm veel leed bij slachtoffers en nabestaanden.”

Ongeloof

Het gezin Beemsterboer viel na de moord vrijwel direct emotioneel uiteen. Jacques: „Ik verkeerde in totaal ongeloof en stortte me op de uitvaart. Wanda en onze andere dochter Jacqueline durfden het verdriet toe te laten. Een situatie waarin je elkaar zo goed als direct kwijt bent.”

Het leed strekte zich verder uit. „Wanda kon haar werk als secretaresse bij een krant niet meer doen. Ik heb nog jaren als uitvaartverzorger gewerkt, maar moest uiteindelijk capituleren. Ik maakte te veel fouten. Jacqueline werkte op Schiphol, maar bleek niet in staat dat vol te houden.”

Door veel te praten vonden de leden van het gezin elkaar weer en hun ervaringen delen zij nu op scholen en in gevangenissen. Vandaag, een paar dagen nadat de moord op Nadine tien jaar geleden plaatsvond, spreekt het echtpaar samen met dochter Jacqueline in Aalsmeer met scholieren over zinloos geweld. Als onderdeel van een aan de recente bioscoopfilm Fataal gekoppelde campagne gaan ze in de komende maanden met nog veel meer kinderen in gesprek over geweld.

„Veel kinderen hebben te maken met geweld”, weet Jacques Beemsterboer. „Op een school in Hoorn vroeg ik eens wie er wel eens met geweld te maken had gehad. Toen zei de juf: ‘U kunt die vraag beter omdraaien.’ Het bleek dat er geen kind in die klas zat dat nog nooit met geweld te maken had gehad. Schrijnend. Het effect van ons verhaal ligt buiten ons bereik, maar de kinderen nemen het wel mee in hun bagage.”

Tien jaar na de dood van Nadine zijn haar ouders in tegenstelling tot veel andere ouders die een kind verliezen, nog bij elkaar. Ze hebben zeker ook wel het plezier teruggevonden, maar, zo zegt Jacques: „De grootste vreugde is eraf.”