Sander Schomaker Nieuws 28 nov 2016, 14:32

Leestijd: 3 minuten

‘Moet ik Finn en Abel hier nog wel op laten spelen?’

Nieuw onderzoek naar kunstgraskorrels heeft de discussie weer doen oplaaien. Onze sportverslaggever Sander Schomaker zit in dubio.

Net als waarschijnlijk bij veel andere ouders van voetballende kinderen overheerst bij ons thuis wekelijks de twijfel. ‘Moeten we onze jongetjes van bijna negen jaar wel of niet laten voetballen op kunstgrasvelden met korrels van rubbergranulaat?’

Onze zoons voetballen bij ZVV Zaandijk, een klein en gezellig clubje met prachtig uitzicht op de Zaanse Schans. Het sportpark heet dan ook ‘Schanszicht’, maar had net zo goed ‘Duyvis-zicht’ kunnen heten want aan de andere kant staan de rokende fabrieken van Duyvis.

Gras

Als een van de weinige clubs in de regio, voetbalde Zaandijk de laatste jaren nog steeds uitsluitend op ‘echt’ gras. Dat was voor mij vorig jaar ook een van de redenen om Finn en Abel bij Zaandijk aan te melden. Ik heb een hekel aan voetbal op kunstgras, simpelweg omdat in mijn beleving voetbal gespeeld wordt op gras. Punt.

Afgelast

Uiteraard snap ik ook de voordelen van kunstgras voor amateurclubs. Bij Zaandijk raakten Finn en Abel vorig seizoen wekenlang geen bal aan, omdat alle trainingen en thuiswedstrijden constant werden afgelast. De club was daarom al jaren in conclaaf met de gemeente Zaanstad, de eigenaar van de velden, over de aanschaf van een kunstgrasveld.

Afgelopen zomer was het eindelijk zover. Het hoofdveld werd in een paar maanden tijd omgetoverd tot een ‘prachtig’ kunstgrasveld. Maar de blauwwitte ballonnen en slingers van de feestelijke opening hingen nog aan de hoofdtribune toen ‘de kunstgras-uitzending’ van Zembla insloeg als een bom. Het tv-programma meldde dat de rubberkorrels op kunstgrasvelden mogelijk zeer kankerverwekkend zijn.

Drie keuzes

De club gaf ouders daarop drie keuzemogelijkheden: 1. ‘Mijn kind speelt nooit op kunstgras’. 2. ‘Mijn kind speelt zo min mogelijk op kunstgras’. En 3. ‘Wij maken ons geen zorgen en ons kind mag altijd op kunstgras spelen.’

Tweeling

Mijn vrouw en ik kozen optie 2. ‘Zo min mogelijk op kunstgras’. Eigenlijk wilden we Finn en Abel helemaal niet meer op kunstgras laten voetballen, totdat een betrouwbaar onafhankelijk onderzoek meer duidelijkheid zou verschaffen. Maar omdat de ouders van Kjell en de ouders van Elijah al hadden gekozen voor optie 1, zou er niets van Zaandijk JO10-2 overblijven als wij ook voor optie 1 hadden gekozen voor onze tweeling.

Onderzoek

Van ‘zo min mogelijk op kunstgras’ komt in de wintermaanden natuurlijk bar weinig terecht. Alle uitwedstrijden zijn sowieso op kunstgras en de trainingen (2x in de week) meestal ook. De eerste resultaten van een nieuw onderzoek naar de rubberkorrels zijn inmiddels binnen en die zijn weinig hoopgevend. Bij 58 van de 60 onderzochte velden zaten er kankerverwekkende stoffen in de korrels. Hoogleraar toxicologie Martin van den Berg zei bij de NOS over de concentraties kankerverwekkende stoffen: ,,Deze hoge concentraties zou je vanwege de gezondheid niet moeten willen.”

Kraker

Zaterdag staat de kraker tegen nummer twee Sporting Krommenie JO10-2 op het programma voor mijn boys, uiteraard op kunstgras. Maar moet ik Finn en Abel nog wel laten spelen op deze kankerverwekkende korrels?