Bianca Brasser Nieuws 22 aug 2016, 14:45

Leestijd: 3 minuten

Hulphond welkom bij wet, maar niet in de praktijk

Vorige week overkwam het haar nog: even een hapje eten buiten de deur werd haar voor de zoveelste keer in haar leven onmogelijk gemaakt. Reden: Helma Verhoeven heeft een assistentiehond. Deze hond mag niet van haar zijde wijken, omdat hij haar levensgevaarlijke epileptische aanvallen voelt aankomen en haar op die momenten waarschuwt. Maar honden zijn niet welkom in het restaurant, zo luidde de voor haar zo veelgehoorde mededeling.

Dat er vorige maand in ons land een VN-verdrag in werking is getreden, waardoor het nu wettelijk verplicht is hulphonden binnen te laten, deed er niet toe. Verhoeven kwam niet binnen met hond. Wet of geen wet.

„Ik was zo blij dat deze wet kwam. Maar in de praktijk is er niet veel veranderd”, zegt Verhoeven. „Mensen kijken me met van die grote vragende ogen aan als ik over het VN-verdrag begin. Ze hebben echt geen idee dat ze wettelijk geen assistentiehonden mogen weigeren. Er is ook nauwelijks aandacht aan deze verandering besteed, geen grote campagne. Niks.”

VN-verdrag in tas

Een uitdraai van de wet draagt Verhoeven daarom nu standaard bij haar in de strijd ergens binnen te komen. Een strijd die zij hoopte niet meer te hoeven voeren, maar toch nog wekelijkse kost is.

„Kledingwinkels, hotels en restaurants zijn de plekken waar ik het vaakst geweigerd word.” Het VN-verdrag helpt haar naar eigen zeggen soms wel als wapen in de discussie aan de deur, maar lang niet altijd. „En nog altijd is er veel gedoe”, zegt Verhoeven. „Vaak moet een leidinggevende ergens vandaan komen of moet bij allerlei mensen worden nagevraagd of ik nu wel of niet naar binnen mag. Ik heb een lange adem, dus meestal blijf ik wel staan. Maar het kost energie. Terwijl ik dat door mijn ziekte juist weinig heb. De ene keer lukt het en word ik met een lang gezicht ergens alsnog binnengelaten. Maar het komt ook nog steeds voor dat ik weg word gestuurd.”

Meer meldingen

Verhoeven is niet de enige. Omdat zij bijna vier jaar lang streed voor deze wet, en veel media-aandacht kreeg, is zij voor een hoop lotgenoten het aanspreekpunt van hun problemen geworden. „Ik ontvang elke dag meerdere verhalen van mensen die met hun hulphond ergens niet binnenkomen. Deze week nog van een man die bij een jurist niet binnenkwam. Dan denk je: juristen zitten zo dicht bij de wet. Die zullen toch wel weten wat wel en niet mag, maar de hond mocht absoluut niet mee naar binnen.”

Ook KNGF Geleidehonden laat desgevraagd weten nog steeds ‘met enkele regelmaat’ meldingen te krijgen van mensen die met hun geleidehond geweigerd worden op verschillende locaties. „Deze wet is helaas niet van de ene op de andere dag geïntegreerd, daarom blijven wij ons ook inspannen om aandacht te vragen voor de toegankelijkheid van honden”, laat een woordvoerder weten.

Verhoeven hoopt op een landelijke campagne om bewustwording te creëren en mensen te wijzen op het bestaan van de wet. Op dit moment kunnen mensen die geweigerd worden met een hulphond melding maken bij het College van de Rechten van de Mens. Dat doet Verhoeven dan ook, maar van handhaving of sancties voor bedrijven die haar niet binnenlaten is nu nog geen sprake.