Tjerk de Vries Nieuws 7 apr 2016, 12:27

Leestijd: 2 minuten

‘Afkicken in Zuid-Afrika niet goed en onnodig duur’

Nederlandse afkickklinieken met locaties in tropische oorden kosten onnodig veel zorggeld. Bovendien is het voor verslaafden helemaal niet goed om in vakantieparadijzen van de drank of drugs af te kicken.

Hiervoor waarschuwt verslavingsexpert Dick Trubendorffer.

We kennen het fenomeen ook van het televisieprogramma Verslaafd!. Een verslaafde wordt thuis overvallen door een cameraploeg en vervolgens, na enige tijd tegenstribbelen, met huilende familieleden als stuwende kracht naar het buitenland gestuurd om af te kicken.

Thailand

Maar er is geen enkele objectieve reden om verslavingszorg aan te bieden in buitenlandse oorden zoals Thailand of Zuid-Afrika, zegt Dick Trubendorffer, zelf ex-verslaafde en directeur van de Trubendorffer verslavingskliniek in Amsterdam. „Sterker nog, veel ernstig verslaafden ervaren een terugval bij thuiskomst. Logisch, want ze zitten dan niet meer in de zon met vijf therapeuten om zich heen.”

Ex-verslaafde Paul Roozendaal vocht 16 jaar tegen zijn alcohol, gok en drugsverslaving. Na talloze afkickpogingen in verslavingsklinieken, werd hij uiteindelijk van zijn verslaving afgeholpen dankzij een ambulant behandeltraject. Dat wil zeggen dat de artsen naar hem toekwamen in zijn eigen omgeving. Deze maand verschijnt zijn boek ‘Uit de goot’, waarmee hij andere verslaafden hoop wil geven. „Ik ben zo vaak weer gaan gebruiken nadat ik uit een verslavingskliniek kwam”, zegt hij. „Gewoon omdat ik thuis weer in de verleiding kwam. Pas tijdens een intensieve ambulante behandeling heb ik in de praktijk geleerd hoe ik met die verleidingen om moet gaan. En dat is gelukt.”

Waarom zo ver?

Volgens Eric Blaauw, bijzonder lector Verslavingskunde aan de Hanzehogeschool Groningen, heeft ambulante zorg bij verslaving de toekomst. „Het is effectief”, stelt hij. „Voor verslaafden met ernstige psychiatrische problemen en een slecht sociaal netwerk blijft tijdelijke klinische opvang vaak wel relevant. Maar bij de overgrote meerderheid past ambulante zorg beter.”

Ook Blaauw zet vraagtekens bij de noodzaak van verslavingsklinieken in het buitenland. „Waarom zo ver weg?”, vraagt hij zich af. „De meeste mensen die hier naar toe gaan vaak goed genoeg om ook ambulant behandeld te kunnen worden.”

Trubendorffer vindt dat tropische afkickklinieken er een commercieel verdienmodel op nahouden waardoor onnodig Nederlands zorggeld weglekt. „We zouden hier veel strenger naar moeten kijken”, zegt hij. „Deze klinieken hebben lage productiekosten, maar toucheren wel de hoofdprijs bij de zorgverzekeraar.”

Rechtzaak

Zorgverzekeraars Nederland, belangenbehartiger van alle zorgverzekeraars in Nederland, wil niet specifiek reageren op de vergoeding aan buitenlandse verslavingsklinieken. Wel zeggen ze te pleiten voor zo veel mogelijk ambulante behandelingen in de verslavingszorg. In 2013 spande verslavingskliniek Momentum een zaak aan tegen zorgverzekeraar CZ. De zorgverzekeraar weigerde een gehele vergoeding van hun verslavingskliniek in Zuid-Afrika omdat deze te duur zou zijn. CZ verloor de rechtzaak.

Afkicken in tropische klinieken lijkt steeds populairder te worden. Een groot aantal Nederlandse verslavingsklinieken bieden behandeltrajecten aan in het buitenland.