Erik Jonk Geld & Carrière 12 dec 2023, 19:24

Leestijd: 9 minuten

Joran-Lars (24) was hoogbegaafd en onhandelbaar op school, nu succesvol ondernemer met 12 ‘man’ personeel

Joran-Lars Busscher uit het Drentse Erica kreeg als kind de stempel ‘hoogbegaafd’. Da’s handig, zou je zeggen, maar qua school geldt dat lang niet voor elk kind. „Ik kon daar niet aarden”, zegt hij zelf. „Veel te theoretisch.” Het kwam goed met Joran-Lars, vertelt hij in de nieuwe aflevering van Metro‘s rubriek Jong en Ondernemend. Hij leidt als 24-jarige een bedrijf met twaalf personeelsleden en een groep freelancers.

Waar de één op 30-jarige leeftijd nog aan het studeren is, droomt een ander als jongere al over een carrière als ondernemer. Sommigen lukt dat met de nodige hobbels onderweg uitstekend, zoals Joran-Lars.

Hoe krijg je het ondernemen op heel jonge leeftijd allemaal voor elkaar? Dat vraagt Metro wekelijks aan een andere ondernemer in Jong en Ondernemend. „Laat je mijn menselijke kant een beetje naar boven komen?”

Jong en Ondernemend: Joran-Lars

Naam: Joran-Lars Busscher
Leeftijd: 24 jaar
Woonplaats: Erica („opgegroeid in Klazienaveen, bedrijf in Emmen”)
Functie: eigenaar marketingbedrijf Peat Digital
Studies: vwo, toen mavo, mbo juridisch medewerker („ik leefde met de utopische gedachte dat ik advocaat wilde worden”), mbo marketing en communicatie en hbo commerciële economie.

Jong en Ondernemend én hoogbegaafd

Wat voor hoofdbegaafd mannetje was je op de middelbare school?

Joran-Lars Busscher: „Verschrikkelijk, een draak van een ventje denk ik. Ik ben blij dat ik mijn eigen leraar niet was. Mijn hoofd werkt nogal snel, dus het regulier onderwijs vond ik al snel heel erg saai. Maar ja, vakken als Frans, daar kom je met bluf niet doorheen, dat moest ik gewoon leren. Ik kon dat niet en had er ook geen zin in. Tja, ik ben een paar keer geschorst geweest en heb leerplichtambtenaren in m’n nek gehad. Ik wist het altijd beter dan de leraren en was eerlijk gezegd een betweterig pestventje.

Het ondernemerschap trok me meer, maar ik zocht  eerst een bijbaantje als vakkenvuller in de supermarkt. Ik werd niet aangenomen, omdat ik te veel vragen stelde. Omdat ik toch geld moest verdienen, begon ik teksten voor anderen te schrijven en websites te bouwen. Uiteindelijk heb ik aan vervolgstudies nog veel kunnen doen.”

Jong en ondernemend, met familie-ondernemersbloed

Waar komt je ondernemersbloed vandaan?

„Ik kom uit een lijn van ondernemers, mijn beide opa’s waren ondernemer en mijn vader ook, in de agrarische sector en stucadoorswereld. Ik was dus altijd omringd met ondernemersverhalen en wilde me daar een beetje aan optrekken. Auto’s, mooie reisjes, ik vond het helemaal fantastisch toen ik 14, 15, 16 was. Spulletjes zijn leuk hoor, maar later ontdekte ik de vrijheid, het eigen koers varen en dat ik mijn eigenwijs zijn met ondernemen een plekje kon geven.

Ik heb ook de andere kant gezien. Ons familiebedrijf bestond in 2012 75 jaar, maar ging kapot. Op z’n top waren er 140 mensen aan het werk en het faillissement kwam zelfs op Teletekst. Dan zie je dat er opeens beslag wordt gelegd op de auto van ons gezin. Toen besloot ik: dit wil ik nooit meer en gaat mij niet overkomen. Het zorgde voor extra bewijsdrang. Dat wat ik zou gaan doen, moest succesvol zijn.”

Toch ook zelf onderuit

Je bent nu jong en ondernemend met Peat Digital, maar hoe is dat gegaan?

„Ik kreeg wat meer klanten en begon artikelen te schrijven, vooral als financieel journalist. Op die manier kwam ik in aanraking met Jort Kelder. Hij vroeg me in Den Haag om te lunchen en toen schoof de nog niet zo bekende Thierry Baudet aan. Die wilde een euro-sceptische denktank beginnen en vroeg me als stagiair. Toen heb ik meer dingen voor Forum voor Democratie gedaan en er volgden meer opdrachten. De boel ging dus rollen, maar ik was ook te veel tegelijkertijd aan het doen. Het harde rennen zorgde ervoor dat ik op een festival in Emmen in elkaar zakte. Mijn lichaam kon niks meer en was letterlijk aan de stress kapotgegaan. Mijn eerste bedrijfje heb ik toen verkocht.

Ik besloot in loondienst te gaan, anderhalf jaar lang bij een internetbureau. Daar zag ik vooral hoe ik het zelf níet zou doen. Wat mij nu drijft als ondernemer, heb ik daar echt ontdekt. Ik leidde een kleine afdeling en heb de stoute schoenen aangetrokken door aan de eigenaar te vragen of ik die afdeling zelfstandig mocht voortzetten. Onder bepaalde voorwaarden is daar een klap op gegeven en dat is uiteindelijk Peat Digital geworden. Die beslissing is binnen mijn ondernemersreis hetgeen waar ik het meest trots op ben. In 2020, midden in de coronapandemie, is het allemaal begonnen; net nadat ik een heftig auto-ongeluk had gehad en mijn toenmalige partner bij me weg was. Ik zat een beetje aan de onderkant en dacht ‘veel slechter dan dit kan het niet’. Na zes weken kon ik mezelf het minimumloon uitkeren. Dat vond ik geweldig. Inmiddels werken we met twaalf ‘man’ en freelancers.”

View this post on Instagram

A post shared by Online Marketing Bureau | Emmen (@peatdigital)

‘Die vervelende advertenties’

Als je aan tante Jannie op een verjaardag moet uitleggen wat Peat Digital doet, wat vertel je dan? 

„De vraag ik aan tante Jannie of ze weleens op Facebook zit en of ze dan van die vervelende advertenties van sokken ziet, die ze een half uur daarvoor bekeken heeft. ‘Ja, precies die sokken’, zegt Jannie dan. Dan leg ik de tante uit dat wij dat doen. Tegen mensen met wat meer tijd zeg ik dat Peat Digital andere bedrijven vindbaar en zichtbaar maakt. We doen dat zonder complexe terminologieën en lange verhalen. We staan naast de klant in plaats van dat we die klant gaan betuttelen en vertellen wat die allemaal wel en niet moet doen.

Ik ben nu eenmaal een geboren en getogen Drent en dat loopt door het hele bedrijf heen. In de Randstad zie je veel marketingbureaus die op een kantoor een schommel neerzetten en een bloemetjeswand regelen. Met die onzin zijn wij helemaal niet bezig. Bezig voor de klant, zonder poespas, want die heeft helemaal geen behoefte aan zes office en traffic managers en keuzemenu’s met twintig opties, bij wijze van spreken.”

Jong en Ondernemend, zwemmen en niet verzuipen

Heb je als jong en ondernemend type veel hulp gehad of heb je alles zelf moeten uitzoeken? 

„Ik heb best veel steun gehad, maar altijd in de categorie ‘we laten Joran-Lars zwemmen, maar niet verzuipen’. Helpers hadden altijd iets van ‘probeer het maar, doe maar wat’. Mijn vader is natuurlijk ondernemer geweest, die kende het klappen van de zweep wel. Ik spar regelmatig met hem over dingen die binnen mijn bedrijf spelen.”

Hoe vind je je ondernemerspad tot nu toe verlopen? 

„Perfect ging het zeker niet, wel goed. Ik kan me herinneren dat toen ik op de mavo zat, ik droomde over een bedrijf als dit. Het is gaaf om te zien dat we nu op dat punt zijn. Maar er valt ook nog veel te verbeteren. Nu ik terugkijk, zou de 16-jarige ik best trots zijn.”

Jong en ondernemend zijn is druk, maar heb je nog tijd over voor leuke dingen? 

„Ja, dat heb ik wel geleerd van die keer dat ik in elkaar zakte op het festival. Balans is heel belangrijk en leuke dingen doen dus ook. Werken is leuk, maar stel dat ik toen was doodgegaan, dan hadden mijn geliefden gezegd: ‘Hij was leuk, maar we hebben Joran-Lars een paar jaar niet gezien, want hij was alleen maar aan het werk’. Je moet naast werken ook genieten van het leven, dus dat probeer ik te doen. Mijn vriendin en ik gaan regelmatig een dagje weg en genieten van uit eten gaan.”

Totale zelfoverschatting

Kun je van het jong en ondernemend zijn nu goed leven? Het is vast niet bij dat minimumloon gebleven. 

„Ik mag absoluut niet klagen. Vier jaar geleden heb ik een huis kunnen kopen en ik rijd een hele hele hele mooie nieuwe Volvo S60.”

Wat is jouw levensmotto?   

„’Ik heb het nog nooit gedaan, maar ik denk dat ik het wel kan’, vind ik altijd een mooie. Dingen heb ik altijd met een bepaalde brutaliteit en totale zelfoverschatting aangepakt. Met de gedachte ‘dat kan ik vast’ ben ik dingen gaan proberen en dan zou ik wel zien. Onderweg leerde ik het dan. Van wie is die quote ook alweer eigenlijk?”

Pippi Langkous.

„Jaaaaaa, verrek, Pippi Langkous! Als je maar gelooft in jezelf, dan kun je een hele hoop en dat is de basis eigenlijk van alles.

Ik wil graag ook zeggen dat ik één zus heb, maar zij is vrij kort na de geboorte overleden. Daardoor heb ik altijd heel zinvol en bewust geleefd, want dat leven kan heel snel heel eindig zijn. Een week op de bank zitten om een beetje voor me uit zitten te turen, zul je mij nooit zien doen.”

View this post on Instagram

A post shared by Online Marketing Bureau | Emmen (@peatdigital)

Jong en Ondernemend-slotvraag

Als je nu een hoogbegaafde middelbare scholier in Emmen tegenkomt, die misschien wil gaan ondernemen, wat zeg je dan?

„Als het een kopietje zou zijn van mij, dan zou ik zeggen: jongen, doe es even rustig. Blijf op de grond staan en overschreeuw jezelf niet. Waarschijnlijk zeg ik er dan bij: ‘Leer om te luisteren naar mensen’. Daar haal je veel meer informatie uit dan dat je zelf alleen maar verhaaltjes vertelt. Gewoon knikken, in tegenstelling tot wat ikzelf deed. Verder zou ik die persoon natuurlijk aansporen gewoon iets te proberen en zijn of haar hart te volgen. Ontdek waar je blij van wordt, maar ook waar je ontzettend chagrijnig van wordt. En zoek je passie.

Dat ik een mooi huisje, een goede auto heb en me een bepaalde vorm van luxe kan permitteren, is leuk hoor, maar passie is de basis. Ik leef voor de strategie van het bedrijf, daar geloof ik heilig in. Als je goed verdient, maar geen plezier hebt… dan wens ik je alle goeds met je depressie op de Bahama’s.”

Eigen toevoeging

„Ik hoop met mijn verhaal dat ik niet uit de verf kom als een typische ‘ik doe het allemaal voor de centjes’-ondernemer. Het faillissement van mijn vader en de dood van mijn zus zijn de drijfveren geweest. Ik krijg regelmatig te horen ‘oh jij bent de marketing in gegaan, net als iedereen dat doet en net als iedereen coach wordt tegenwoordig’. Nee dus, dat is niet zo.”

Lees hier alle artikelen van Jong en Ondernemend. 

Manuel (21) was top-schoonspringer, maar nu heeft hij al een goedlopend reclamebureau

Geld maakt (niet) gelukkig: ‘Ik heb geen rijke man nodig’

De Spaarrekening van Mike (23): ‘Ik heb 83.000 euro aan spaargeld’

Reacties