Amarins de Boer Geld & Carrière 1 mrt 2018, 14:44

Leestijd: 2 minuten

Post bezorgen met -5: ‘Als je maar blijft bewegen’

„Jongens, ik ga hoor. Werk ze en tot straks!”, zegt Frank Wolse (57). Hij steekt zijn hand in de lucht en maakt een zwaaiend gebaar naar zijn collega’s die zich ook klaarmaken om naar buiten te gaan. Hij trekt de deur achter zich dicht en knoopt hij zijn sjaal nog eens extra aan. „Daar gaan we dan!”

Wolse heeft er zichtbaar zin in om de post weer op tijd af te leveren bij de inwoners uit Amersfoort. Dat de thermometer op dat moment de – 5 graden aantikt en het windkracht 6 is, lijkt hem weinig uit te maken. „Het is koud, maar als je je goed kleedt, is het goed te doen, hoor”, lacht hij. Wolse heeft een extra trui en twee jassen aangetrokken en over zijn kleding zit een regenpak. „Die krijgen we van onze werkgever”, zegt hij, terwijl hij behendig op zijn fiets stapt. Die is zwaarbeladen, want het is vandaag een ‘piekdag’. „Donderdag hebben we het altijd extra druk.”

Bevroren versnellingen

De wind waait hard en dat maakt dat het guur aanvoelt. „Ik kan niet zo snel hoor”, zegt Wolse, die zich vanwege de harde wind met moeite verstaanbaar probeert te maken. Hij wijst naar zijn versnellingen. „Die zijn dinsdag kapot gevroren. Alleen de eerste versnelling doet het nu, dus ik moet wat vaker trappen.”

Wolse is ruim zeven jaar postbezorger. Hiervoor was hij administratief medewerker, maar door een reorganisatie kwam hij op straat te staan. Achteraf is hij daar blij om, want anders had hij deze ommekeer naar deze, naar eigen zeggen, „prachtige baan” nooit gemaakt.

De vrijheid van een postbezorger noemt hij „heerlijk". „Je hebt contact met mensen, bent altijd buiten en het is ook nog eens gezond, want je bent altijd in beweging. Dat laatste maakt dat het werk met deze temperaturen ook beter te doen is. Mensen in de bouw hebben het veel kouder, zij staan veel meer stil.”

Warme maaltijd

„Ik heb het gewoon warm”, zegt Wolse even later ietwat buitenadem. Hij is aangekomen bij ‘zijn wijk’ en zet zijn fiets tegen een lantaarnpaal. Met enige moeite pakt hij zijn eerste stapel post uit de fietstassen. „Dat gaat met handschoenen iets lastiger”, verontschuldigt hij zich. „Maar dat ik nu met handschoenen moet werken, is het enige nadeel aan deze temperaturen hoor. De zon schijnt en het is langer licht, dus ik heb weinig te klagen."

Regen is veel erger, vindt hij. „Zoals de afgelopen maanden, dat was zo’n natte periode. Afgelopen januari heb ik mijn regenpak vaker aan gehad dan in de hele afgelopen zeven jaar. Als het zo regent, dan ben je blij dat je weer thuis bent. Nu ben ik dat ook hoor, maar dat komt doordat ik uitkijk naar een warme maaltijd.”