Column: Luizenmoeder is geen grapje
Het plein, de klaslokalen, die kleine wc’tjes, de weeïge geur van geplette witte boterhammen met smeerworst; dankzij De Luizenmoeder ben ik in gedachten weer helemaal terug op de basisschool. De hilarische tv-serie roept dingen op die ik al lang weer vergeten was, zoals de verjaardagspartijtjesmaffia, de plasketting en natuurlijk de luizencontrole.
Luisjes
Voor dat laatste hadden wij vroeger geen moeder, maar Juf Afke. Eens in de zoveel tijd moesten we om beurten bij deze coole juf komen en ploos zij met de blote handen, en gewoon tussen het lesgeven door, onze haartjes uit op zoek naar eitjes en luisjes. Niet iets om op neer te kijken, maar juist naar op te kijken, lijkt me.
Hoe anders is dat in de serie De Luizenmoeder? Daarin wordt de taak omgedoopt tot een soort luizenloeder; het laagste van wat je maar kunt doen op een school. Wil je ooit in de ouderraad terechtkomen, dan dien je onderaan de hulpouderladder te beginnen als luizenmoeder, zo maakte ouderraadvoorzitter Nancy op niet mis te verstane wijze duidelijk aan nieuwkomer Hannah.
Landelijk Steunpunt Hoofdluis
„Nou, dat valt allemaal wel mee, hoor”, klinkt het lachend als ik eens poolshoogte neem bij het Landelijk Steunpunt Hoofdluis. Ja, dat bestaat. Het luizenpluizen gaat er tegenwoordig namelijk een stuk professioneler aan toe met coördinatoren, richtlijnen, protocollen, een nationale luizendag (7 maart!) en een landelijke database waarin de hoeveelheid luizen geregistreerd wordt. Je telt als school simpelweg niet eens meer mee als er geen coördinator Luizenpluis is aangesteld.
De mevrouw van het Steunpunt geeft toe dat ouders inderdaad niet in de rij staan voor het baantje van luizenpluis, maar dat ‘het ook weer niet het laagst in de pikorde staat, zoals in de serie’. Sowieso vinden ze dat de participerende ouder er niet al te best vanaf komt in de serie, maar gelukkig kunnen ze er op het kantoor van Landelijk Steunpunt Hoofdluis ook om lachen. ‘We gaan niet de barricaden op om te protesteren’, klinkt het geruststellend. En ze hebben zelfs ook wel humor, daar bij het steunpunt: voor 10 euro ben je een leven lang lid en krijg je ook nog eens een prachtige netenkam als welkomstgeschenk.
De Luizenmoeder mag dan comedy zijn, the real thing is allesbehalve een grapje.